Niet naar de dokter

Hevig menstrueren is een groot probleem, vertelt Yara. Ze loopt voor haar masterscriptie al maanden mee op het Hevig Menstrueel Bloedverlies spreekuur in het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis. “Uit buitenlands onderzoek blijkt dat een kwart van de vrouwen hevig menstrueert, maar dat is waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg. Veel vrouwen gaan namelijk niet naar de arts met hun klachten.”

Het uitblijven van een doktersbezoek kan meerdere redenen hebben. “Omdat er nog een taboe op menstruatie heerst, bijvoorbeeld, of gedacht wordt dat bepaalde klachten normaal zijn, vaak omdat een moeder of zus(je) ook zoveel menstrueert. Of omdat er wordt geconcludeerd dat er tóch niks aan gedaan kan worden. Naast taboe en schaamte speelt onwetendheid ook een grote rol.”

Over hevig menstrueren

Onder hevig menstrueren vallen klachten als een lange menstruatie (langer dan zeven dagen), elke twee uur minimaal één keer moeten ‘verschonen’, het verlies van bloedklontjes die even groot zijn als een euromunt en regelmatig doorlekken. Ook bloedarmoedeverschijnselen zoals futloosheid, duizeligheid, bleekheid en concentratieproblemen vallen onder de symptomen. Yara: “En, tot slot, niet kunnen doen wat je eigenlijk wil doen. Dat je tijdelijk niet naar sport, werk, school of afspraken met vrienden kunt.”

Al die symptomen verwerkte Yara in een checklist, om vrouwen bewust te maken van het feit dat hun menstruatie abnormaal is. “Tijdens het spreekuur vragen we deze symptomen ook uit. Regelmatig blijken onze patiënten wel vijf van de zes symptomen te hebben. Dat is vaak wel even schrikken, omdat ze altijd hebben gedacht dat hun klachten er nou eenmaal bij horen. Ze klagen er niet eens over, omdat ze niet anders gewend zijn. Een week vrij moeten nemen of lamlendig op bed liggen is al jaren onderdeel van hun leven.”

Lees ook
Emma (25) maakt een film over menstruatie-armoede: ‘Veel mensen weten niet dat dit bestaat’

Voorlichting en taboe doorbreken

Terwijl de klachten met de hulp van een arts juist veel minder kunnen worden. “Bij ons spreekuur ga je bij meerdere specialisten langs, waardoor het probleem van alle kanten aangepakt wordt. Zo kan de (kinder)hematoloog met je op zoek naar een mogelijke bloedingsziekte als onderliggende oorzaak, terwijl de verpleegkundige je ijzer kan voorschrijven, mocht je bloedarmoedeklachten hebben. En de gynaecoloog bespreekt bijvoorbeeld het voorschrijven van de pil.”

Yara hoopt dat de voorlichting bij scholen uitgebreider wordt, en er ook bij huisartsen meer aandacht voor hevig menstrueren komt. “Veel vrouwen worden nu nog onterecht niet doorverwezen, en de menstruatie wordt niet altijd uitgevraagd bij klachten van bloedarmoede.  En als artsen er niet naar vragen, komen patiënten er toch niet snel zelf mee.”

Wat ook zou helpen: een doorbreking van het taboe. Yara: “Ik ben zelf Arabisch, en in mijn cultuur is alles rondom seksualiteit een taboe. Vóór ik aan mijn onderzoek begon, dacht ik nog dat het in de Nederlandse cultuur vast anders zou zijn. Kwam ik even van een koude kermis thuis, zeg. Het speelt hier net zo goed, waardoor onnodig veel vrouwen met struggles blijven rondlopen.”