Met mijn 1.60 en maat 36/38 ben ik kort maar zou ik wel in confectie een leuke broek moeten kunnen vinden, toch? Ik ben al jaren op zoek naar merken die vrouwelijke, betaalbare en modieuze kleding in lengte petite aanbieden. Dus iets dat van degelijke kwaliteit is zonder vermaakt te hoeven worden.  

Er is één belangrijk patroon wat we denk ik bij moeten stellen.

En dat ligt niet op de tekentafel bij de productiehuizen.

Het gaat mis bij je verwachtingspatroon. Je wil iets dat op maat gemaakt is, tegen de prijs van massaproductie. Je verlangt naar een handgemaakte appel-karamelmacaron van Robèrt die net zo duur is als een mini tompouce uit de koeling van de Appie. Hoe afgrijselijk frustrerend ook: dat kan gewoon niet. Onthoud één ding goed. Jij bent niet raar of afwijkend. Confectie is buitengewoon gemiddeld. En dat gaat – hoe hard de lobby ook – voorlopig niet veranderen. Het verdienmodel erachter is namelijk meer doorslaggevend dan de zorg of dat model ook wel leuk bij jou staat. Volgens mij zouden we er allemaal een stuk gelukkiger van worden als we onze kleermaker meer credits zouden geven. Coupeur scheelt maar een paar letters met couture. Maar een shitload of money en de ervaring komt het dichtst in de buurt. Zie vermakingen als vers geklopte slagroom op een taartje van de supermarkt. Voor een paar euro extra kom je ineens in de buurt van een meesterpatissier experience. Geef kleding je eigen twist en maak van iets standaards iets heel erg bijzonders.

Ik lijd aan spiegelschroom. Help.

Je bent niet de enige die haar spiegel onbewust inzet als martelmateriaal. Weet dat je als vrouw voor een spiegel vaak al met twee nul achterstaat. Volgens onderzoekers van de University College Londen gaat er iets mis in ons brein als het aankomt op het doorgeven van onze eigen afmetingen. Dit is op z’n zachtst gezegd niet helemaal waarheidsgetrouw. Hierdoor kun je een afspiegeling van je lichaam doorkrijgen die tot twee derde breder en een derde korter kan zijn dan dat je in werkelijkheid bent. We creëren in feite dus onze eigen lachspiegel. Onthoud dat, wanneer je lelijk tegen jezelf praat.

Je spiegelbeeld vermijden brengt je nergens. Het enige wat helpt? Je angsten recht aankijken. Letterlijk.

• Iedere keer dat je vanaf nu in de spiegel kijkt, zoek je onmiddellijk naar iets wat je mooi vindt aan hoe je er uitziet. Je neus, de oorbellen die je draagt, hoe je billen in je spijkerbroek zitten.
• Als je geneigd bent gelijk met je ogen – hand in hand met je innerlijke criticus – af te dwalen richting de punten die je minder mooi vindt aan jezelf, laat het gebeuren. Maar houd de gedachten en emoties die daarmee gepaard gaan zo neutraal mogelijk. En begin opnieuw. Zie het een beetje als wat er kan gebeuren bij mediteren. Laat gedachten die je afleiden voor wat ze zijn. Zonder je er druk over te maken.
• Houd je spiegelmomenten, in ieder geval totdat je dit onder de knie hebt, kort. Je bent namelijk niet je uiterlijk.

Slowly but steady maak je er een gewoonte van dat je positieve gedachten hebt als je naar jezelf kijkt. Voor je het weet kun je solliciteren voor de functie van Sneeuwwitje. Jij bent tenslotte de mooiste van het land.

Lees ook
Manon Meijers: ‘Trends worden vaker vervangen dan dat jij van ondergoed wisselt’

Jouw boek is een lifesaver maar toch grijp ik altijd hetzelfde uit de kast. Hoe komt dit? 

In ieder geval niet omdat je niet genoeg keuze hebt. De kans is juist groot dat je veel te veel spullen hebt. Het is de overkill aan opties die keuzestress veroorzaakt. Van te veel keuze word je niet alleen ongelukkig, het werkt ook verlammend. En dus kies je als oplossing steeds voor ‘de bekende weg’. Also known as je lievelingsoutfit. De grootste uitdaging is nu om niet in de valkuil van nog meer kopen te trappen. Het is allereerst de hoogste tijd om de bezem door je kast te halen.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door The Style Shrink (@the.style.shrink)

Zelf een vraag?

Manon Meijers staat voor je eigen stijl vinden en niet blind de mode volgen. Je kunt bij haar terecht met al je kledingkwesties. Heb je een prangende stijlvraag? Stel ‘m via lezer@linda.nl.