Niet elke vrouw wil na haar zwangerschap borstvoeding geven. LINDA. spreekt Melissa, Kim en Ilona. Zij kozen er om verschillende redenen voor hun kinderen flesvoeding te geven.
“Zelfs in het ziekenhuisbed probeerden ze me nog over te halen de borstvoeding wél op gang te laten komen.”
Melissa kiest bewust voor geen borstvoeding na de geboorte van haar eerste kind twintig jaar geleden. Ook na de geboorte van haar tweede kind gaat ze voor flesvoeding.
‘Zelf was ik een huilbaby’
“Daarvoor had ik verschillende argumenten. Zo was ik zelf een huilbaby. Achteraf bleek dat te komen doordat de borstvoeding van mijn moeder niet voldoende vulde. Ik huilde zoveel omdat ik gewoon honger had. Toen mijn ouders besloten over te stappen naar flesvoeding en ik daardoor wél genoeg voeding binnenkreeg was het huilen gelijk over.
Ook waren er – in de tijd dat ik zwanger was van mijn eerste kind – meerdere vrouwen om me heen in verwachting. Ik hoorde destijds verhalen over ontstoken tepels, koorts en pijn in de borst door het geven van borstvoeding. Oververmoeid zijn door dag en nacht bezig te zijn met borstvoeding, dat wilde ik niet. Ik hoorde over hun gevoelens van onzekerheid of het idee hebben te falen wanneer ze besloten de borstvoeding af te bouwen. Tijdens mijn zwangerschap had ik het er regelmatig over met mijn man: wilde ik dit ook? Daarnaast leek het ons fijn als mijn man ook flesvoeding kon geven, maar ook onze ouders wanneer zij op bezoek kwamen.”
‘Ik moest mezelf constant verantwoorden’
“De keuze stond daarom al snel vast: ik wilde geen borstvoeding geven. Iets waar ik helemaal achterstond, maar waar ik me constant voor moest verantwoorden. Bij de verloskundige, tijdens de zwangerschapscursus of tijdens het zwangerschapszwemmen. Net na mijn bevalling werd zelfs doorgevraagd of ik het écht zeker wist. ‘Zullen we het dan toch proberen?’ werd nog gevraagd terwijl ik in het ziekenhuisbed lag. Ik zei voor de zoveelste keer stellig dat ik geen borstvoeding wilde geven.
Ik wilde bijkomen van de bevalling, naar mijn lichaam luisteren en door rust te nemen. Toch moest ik me na thuiskomst wéér verantwoorden, dit keer aan de kraamhulp.
Borstvoeding zou beter zijn voor je kind vanwege de afweerstoffen die je kunt overdragen, in mijn geval werd dat aangeraden omdat er eczeem in de familie zit. Daarnaast zou borstvoeding zorgen voor een betere band met je kind, zo werd verteld. Twintig jaar later heb ik met beide kinderen een fijne band en hebben zij geen last van eczeem.”
‘Duidelijk dat ik niet van gedachten zou veranderen’
“Bij mijn tweede kind accepteerde mijn omgeving de keuze voor flesvoeding gelukkig makkelijker. Het was duidelijk dat ik niet van gedachten zou veranderen. Al die vragen hebben me gelukkig nooit aan het twijfelen gebracht – ik ben blij dat ik voet bij stuk heb gehouden en stevig in mijn schoenen stond. Na de zwangerschappen kreeg ik door flesvoeding de rust om bij te komen en te herstellen van de bevalling. Mijn man kon namelijk ook ’s nachts de fles geven waardoor ik er snel weer bovenop was. Ik hoefde niet dag en nacht aan te staan, dus had meer energie.
Tegen zwangere vrouwen en vrouwen met een kinderwens zou ik zeggen dat je je hart moet volgen. Maak de keuze waar jij je het fijnst bij voelt en waardoor je een ontspannen moeder kunt zijn. Er is veel druk van buitenaf en je hebt de de moedermaffia met al hun commentaren. Het zou beter zijn als we elkaar zouden helpen en respect hebben voor elkaars keuzes in plaats van elkaar te bekritiseren.”
Twee jaar borstvoeding geven? Voel je vooral niet schuldig als dat niet lukt
Kim is trotse moeder van een vierjarige dochter. Het besluit om flesvoeding te geven stond al vast voor ze zwanger werd. “Eerst kwam die keuze puur voort uit ijdelheid. Ik had vriendinnen waarvan hun borsten leken te zijn leeggezogen. Zij hadden alleen nog maar vel over. Ik was trots op mijn borsten en dat wilde ik graag zo houden. Ik moest er niet aan denken dat er de hele dag iemand aan je zat te lurken.”
‘Dat mijn kind ook door anderen gevoed kon worden leek me prettig’
“Tijdens het traject om zwanger te worden, kreeg ik eerder een miskraam. Omdat ik al zoveel ellende had meegemaakt, vroeg ik me af of ik alle ongemakken die bij borstvoeding kunnen horen mezelf aan wilde doen. Daarnaast was er een praktische kant. Dat mijn kind ook door anderen gevoed kon worden leek me heel prettig.
De keuze voor flesvoeding stond dus voor de geboorte van mijn dochter al zo goed als vast. Wel stond ik open voor het gevoel dat kon veranderen. Misschien zou ik er na de geboorte wél behoefte aan krijgen. Ik kon ook besluiten om de borstvoeding voor een korte periode op gang te brengen, maar die hele rompslomp rondom het afbouwen zag ik niet zo zitten.”
Hierover oordelen jullie bij andermans opvoeding: 'Krijg kortsluiting als ik dit zie'
‘Borstvoeding is de standaard’
“Na de bevalling koos ik zoals verwacht voor flesvoeding. Alles leek goed te gaan, tot mijn dochter vier weken oud was. Ze viel alleen maar af ondanks genoeg voeding. Tijdens het bezoek aan het ziekenhuis kreeg ik de vraag hoe ik wist dat ze genoeg dronk, met borstvoeding is dat namelijk lastiger bij te houden. Toen ik vertelde dat ik flesvoeding gaf was het even schakelen. Ik merkte hoe borstvoeding de standaard is, ook tijdens medische hulp.
We moesten haar gaan voeden in een bepaalde hoek. Dat ging iets beter tot mijn kind niet veel later stikte. Ik heb haar een klap op haar rug gegeven waarna er hele klodders slijm en melk uitkwamen. Na onderzoek bleek onze dochter een koemelkintolerantie en reflux te hebben. Ze moest een tijd aan de sondevoeding. Later stapten we over op allergievoeding, dit moesten we aandikken tot een soort dikke pap. Gelukkig ging het daarna beter, al zat de schrik er goed in. Ik was toen al blij met mijn keuze voor flesvoeding, anders had ik pas veel later doorgehad dat mijn dochter te weinig dronk. Dat aandikken was daarnaast een lastig verhaal geworden.”
‘Ik voelde de kwetsbaarheid van mijn kind’
“Door alles wat er gebeurd was raakte ik in een depressie en kreeg last van een angststoornis. Ik voelde de kwetsbaarheid van mijn kind – en de keuze om flesvoeding te geven droeg daaraan bij. Ik kreeg het waanidee en de bijkomende angst dat ik mijn kind niet meer kon voeden als de flesvoeding door een ramp op zou raken. Dit bleek achteraf te gaan om een angst. Uit die angst wilde ik niet handelen – ik wilde alleen borstvoeding geven als ik het echt zelf wilde. Ik bleef daarom ondanks alles bij mijn keuze voor de flesvoeding.
Achteraf voelt de keuze voor flesvoeding als de beste die ik had kunnen maken. Naar omstandigheden kon ik hierdoor denk ik meer aan dan wanneer ik borstvoeding had gegeven. Ik denk altijd maar: als je zelf niet gelukkig bent dan kun je ook niet het geluk zijn van een ander.”
‘Moederschap is mooi, maar ook zwaar’
“Het moederschap is heel mooi, maar ook heel zwaar. Kies daarom voor wat goed voor jou voelt en voel geen schaamte. Bij iedere keuze hebben mensen wel commentaar. Als je flesvoeding geeft is het niet goed, maar wanneer je kiest voor borstvoeding en je kind moet voeden in het openbaar dan is het weer te erg in your face. Blijf daarom bij jezelf.”
Amy Rose uit 'Winter Vol Liefde' aangesproken op vliegveld over borstvoeding dochter: 'Ik heb hierom gehuild'
Ilona krijgt na haar twee eerdere zwangerschappen last van een postpartum-depressie. “We hebben veel gesprekken gevoerd en getwijfeld of we wel een derde kind wilden. Mijn man had die wens, ik wist niet of ik nog een keer het risico op een depressie wilde lopen. Na heel wat gesprekken met elkaar en onze omgeving, hadden we toch de wens voor een derde kind.”
Grap
“Om de kans op een depressie te verkleinen, wilde ik bij deze zwangerschap uitgerust zijn. Ik wilde nachten door kunnen slapen en gaf daarom de voorkeur aan flesvoeding. Tijdens gesprekken met de verloskundige adviseerde zij ons hetzelfde. Ik weet nog heel goed dat we bij haar zaten. Tijdens het gesprek was er een leerling-verloskundige bij. Onze verloskundige zei voor de grap tegen haar: ‘Nu moet jij je oren maar even dichtdoen’, tegen ons zei ze: ‘Misschien is het verstandig om deze keer flesvoeding te geven en de borstvoeding niet op gang te laten komen.’
Het was echt als grap bedoeld, maar achteraf voelt die opmerking nog steeds heel dubbel. Je merkte aan alles dat het geven van borstvoeding gepromoot moest worden. Ik snap dat er veel voordelen aan zitten, al is het soms verstandiger ervan af te zien.”
‘Ik voelde mij energieker’
“Zelf zat ik door de keuze voor flesvoeding lekkerder in mijn vel na mijn bevalling dan bij mijn eerdere zwangerschappen. Ik voelde me een stuk energieker. Ik kon nachten doorslapen omdat ik het voeden samen met mijn man kon doen. Hij deed vaak in de nacht de voeding waardoor ik wel even wakker werd, maar niet uit bed hoefde. Ik sliep dan snel weer door.
Borstvoeding gaf me na eerdere bevallingen een raar en pijnlijk gevoel. Ik had last van steken vanuit mijn tepel tot aan mijn schouder tijdens het voeden. Mede hierdoor heb ik borstvoeding nooit als prettig ervaren. Dat ik een andere band zou krijgen met mijn derde kind omdat ik geen borstvoeding had gegeven, is niet het geval. De voedmomenten met flesvoeding zijn vergelijkbaar met die van borstvoeding. Je hebt je kind op schoot, dicht bij je.”
‘Maak de keuze die bij je past’
“Door mijn situatie en openheid over depressies heb ik eigenlijk alleen maar positieve reacties gekregen op mijn keuze voor flesvoeding. Tegen vrouwen die zwanger zijn en die twijfelen aan borstvoeding, wil ik zeggen: maak een keuze die bij je past. Luister naar je eigen moedergevoel, want dat is er niet voor niks.”
Wereldgezondheidsorganisatie WHO adviseert om de eerste zes maanden borstvoeding te geven. Volgens het RIVM heeft het geven van borstvoeding zowel bij kind als moeder bewezen gezondheidsvoordelen. Zo kan borstvoeding de bescherming tegen infectieziekten, maag-darminfecties, luchtweginfecties en middenoorontsteking bevorderen en de kans op overgewicht in de toekomst verkleinen.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Allison (36) geeft zoon (4) nog steeds borstvoeding en wil ook niet stoppen: 'Dit werkt voor ons'
Julot is nieuwsverhalenredacteur bij LINDA.nl. Ze houdt zich bezig met verhalen over het laatste nieuws – van wetsvoorstellen en het duiden van (mis)informatie met experts tot de persoonlijke verhalen. Geen werkdag is voor haar hetzelfde en dat is precies wat ze zo leuk vindt.
