Matthijs Hermans werd op 29-jarige leeftijd weduwnaar toen vorig jaar zijn vrouw Eva, bekend van Longgeneeslijk en Over Mijn Lijk, overleed. ‘De persoon die ik nodig heb om dit verdriet te dragen, is er niet meer.’
In het boek Onvergetelijk vertelt Matthijs over zijn eerste jaar zonder Eva.
In maart 2021 wordt bij Eva Hermans-Kroot stadium vier longkanker met uitzaaiingen geconstateerd. Ze is pas 22 en plotseling ongeneeslijk ziek. Via haar Instagramaccount @longgeneeslijk en haar deelname aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk deelt ze haar leven na de diagnose. Ze valt op door haar openheid, haar aanstekelijke enthousiasme voor het leven en haar humor. Als ze op 30 november 2024 overlijdt, leeft heel Nederland mee.
“Voor Eva was het zó fijn dat ze alles van zich af kon schrijven op social media, en ook in interviews haar verhaal kon doen”, zegt Matthijs. “Het was best heftig dat haar overlijden op iedere nieuwzender voorbijkwam, en het blijft wat gek wanneer mensen die haar nooit gekend hebben zeggen dat ze haar missen. Tegelijkertijd laat die aandacht zien dat ze een enorme impact heeft gemaakt, en dat ze nooit vergeten zal worden. Daardoor heb ik nu tenslotte ook het privilege om met jou over haar te praten – en dat is wat ik het liefste doe.”
Eva Hermans-Kroot: ‘Ik hoop dat mensen mij zullen herinneren als iemand die altijd op zoek ging naar het positieve’
Matthijs ging voor dit boek dan ook graag in gesprek met journalist Hanneke Mijnster, die ook met Eva aan haar boek Longgeneeslijk werkte. “Mensen denken vaak dat het verdrietig is om te praten over iemand die je verloren bent, maar 99 procent van mijn herinneringen aan Eva zijn alleen maar leuk. Ik word er dus blij van om over haar vertellen: ze was mijn vrouw, mijn persoon.”
De twee leren elkaar kennen in het uitgaansleven van Tilburg – op een avond dat ze er allebei eigenlijk geen zin hadden. Hij is 21, zij 18. Eva complimenteert Matthijs met zijn flamingo-shirt, en rent vervolgens snel weer weg. Dankzij een gemeenschappelijke vriend komen ze in contact via Facebook, en een eerste date is snel gepland. Vanaf het begin is het raak.
“Ik ben niet zo’n prater, maar het kostte me totaal geen moeite om met haar een gesprek te voeren. Als Eva ergens binnenkwam, dan kwam er ook écht iemand binnen: haar energie was aanstekelijk. Ze praatte en lachte met iedereen, en werd zo ook al snel de gangmaker in mijn vrij introvertere familie. Ik vond het ook fijn dat ze meteen duidelijk liet zien dat ze me leuk vond. Het voelde gewoon goed tussen ons en dat gevoel is nooit meer weggegaan.”
Ze zijn elkaars eerste volwassen liefde, en die blijft. Het stel gaat samenwonen, koopt hun eerste huis en in de vier jaar dat Eva ziek is, groeien ze nog meer naar elkaar toe. In 2022 trouwen ze. “We leerden elkaar al zo jong kennen dat we samen zijn opgegroeid. Toen Eva ziek werd, zette ik mezelf en wat ik wilde op de tweede plek en deed ik alles voor haar. Dat ging vanzelf, en dat was ook goed: we zijn in die periode een hecht team geworden.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Als Matthijs aan de laatste week van zijn vrouw denkt, gaat hij vaak terug naar hun laatste nacht. Hij kroop bij haar in bed, hield haar vast en vertelde hoeveel hij van haar hield. Eva was te moe om nog veel te zeggen, maar ze waren heel dichtbij elkaar. Hij bleef de hele nacht wakker, luisterend naar haar ademhaling.
Aan die nabijheid houdt hij ook in de eerste dagen na haar dood vast. Zijn vrouw blijft in de woonkamer, altijd omringd door Matthijs of andere familie. Ze had zelf nog plannen gemaakt voor een speciaal huisje in de tuin, maar het blijkt fijner om haar altijd in hun midden te hebben, zodat ze nog steeds overal bij is. “Eva had ergens gelezen dat haar geest de eerste zeven dagen bij haar lichaam zou blijven. Ook ik voelde heel sterk dat Eva nog bij ons was. Daarom wilde ik dat er die week altijd iemand bij haar zou blijven – en het liefst ikzelf.”
Na de uitvaart weet Matthijs niet wat hij met zichzelf aan moet. Hij ligt lang in bed en heeft nergens zin in. Toch schopt hij zichzelf iedere dag even het huis uit. Om te sporten – al kan zijn fitheid hem even weinig schelen – of om familie en vrienden te zien. “De stilte in huis vond ik verschrikkelijk. Maar zodra ik ergens was, wilde ik zo snel mogelijk naar huis. Ik was supermoe, en ik voelde dat er een soort ongemak om mij heen hing. Mensen wisten niet wat ze moesten zeggen. Ik wist zelf ook niet waar mijn behoeftes lagen, dus hoe moesten zij dat dan weten? Je moet die eerste weken zien te overleven, zo voelt het.”
Nout (27) is ongeneeslijk ziek, maar dat maakt zijn relatie ook sterker: 'Gaan er met z'n tweeën voor'
Door ‘maar wat te doen’ en uit te proberen, leert Matthijs steeds wat beter met zijn verdriet om te gaan. Alleen wonen is totaal nieuw voor hem: hij woonde bij zijn ouders en toen met Eva. Zeker in de laatste jaren van haar ziekte was ze bijna altijd thuis, waardoor Matthijs eigenlijk nooit een leeg huis binnenliep. “Nog steeds vind ik die stilte thuis soms lastig. Als ik een paar dagen weinig contact met andere mensen heb, merk ik weer hoe eenzaam het kan zijn.
Eva was mijn beste vriendin, de persoon waar ik alles mee deelde. Tijdens dit proces zijn we zo naar elkaar toegetrokken. Maar nu mij het ergste is overkomen dat je je maar kunt bedenken, sta ik er alleen voor. De persoon die ik nodig heb om dit verdriet te dragen, is er niet meer. Natuurlijk kan ik dingen met mijn ouders of vrienden delen, maar dat is niet hetzelfde.”
Vooral de eerste driekwart van het jaar kan Matthijs de gewoontes van zijn leven met Eva maar moeilijk loslaten. Hij heeft nog steeds het gevoel dat hij voor acht uur thuis moet zijn, en gaat bijna altijd vroeg naar bed. Hij wandelt het rondje dat ze samen altijd liepen, kookt dezelfde recepten als vroeger. “Ik vind het nog steeds moeilijk om dat te doorbreken: om mijn eigen routines te vinden en weer te ontdekken wat ik eigenlijk wil en wie ik ben zonder Eva.”
In de zomer gaat Matthijs alleen op vakantie. Hij boekt een hotel en reserveert een racefiets in het Spaanse Girona. Het is de eerste keer dat hij niet in hun bed slaapt. De reis dwingt hem om écht zijn eigen plan te trekken en hun oude routines los te laten. “Een vakantie plannen en boeken was al moeilijk voor me, want dat deed Eva altijd: ik hoefde alleen mijn paspoort mee te nemen. Ik leefde ook altijd mee met haar energie. Zij sprak anderen aan, legde contact. Alleen is het daar nu niet van gekomen. Eerst vond ik dat vervelend, maar ik begin ook wel te accepteren dat ik nu eenmaal een introverter persoon ben.”
Matthijs is vooral opgelucht dat de eerste vakantie erop zit: weer een drempel overwonnen. “Afgelopen jaar zat vol met eerste keren, waar steeds best veel spanning en verdriet bij kwamen kijken. De eerste kerst zonder Eva, de eerste keer carnaval … Ik hoop dat ik aankomend jaar kan zien als mijn eigen jaar.”
Op 30 november is het een jaar geleden dat Eva is overleden. “Ik merk al dat het eraan komt”, zegt Matthijs. “De dagen worden weer korter en donkerder en ik kom in een soort stemming waar ik eigenlijk geen zin in heb. Mensen zeggen dat de weken ernaartoe erger zijn dan de dag zelf, maar omdat het de eerste keer is, weet ik niet hoe ik me ga voelen. Komt het gevoel van die laatste dag terug? Wordt het verdriet heftiger dan normaal? Ja, ik ben wel blij als het straks 2 december is en dat alle grote eerste keren achter de rug zijn.”
José (39) zorgt voor haar man Ruud (42) met NAH: 'We moesten afscheid nemen'
Inmiddels werkt Matthijs weer fulltime en ook zijn weekenden worden voller. Hij leert zichzelf steeds beter kennen, merkt hij. “Daardoor voel ik me ook gelukkiger als ik alleen ben. In het begin dacht ik: mijn leven heeft hier gepiekt, ik zal nooit meer gelukkig zijn. Maar langzaam krijgt het leven toch weer kleur. Dat had ik me vorig jaar rond deze tijd echt niet kunnen bedenken, toen was alles grijs. Tegelijkertijd ben ik er nog niet – de eenzaamheid is er ook nog. Ik heb geaccepteerd dat rouw voor altijd is, en dat je je leven eromheen bouwt.”
Eva gunde Matthijs een nieuwe liefde, daar hebben ze het samen over gehad. “Ik wist nooit wat ik daarop moest zeggen, al vond ik het wel heel lief. Mijn vrouw zat op dat moment voor me, dus daar kon ik nog echt niet bij. Nu geeft het me rust dat ze het gezegd heeft, omdat ik weet dat ik haar niet teleurstel als ik weer verliefd word. Ik ben er nog niet actief naar op zoek, maar ik denk dat ik er komend jaar wel weer voor open sta, mocht het op mijn pad komen.”
Wanneer Matthijs Eva mist, leest hij hun whatsappgesprekken terug – die heeft hij allemaal veilig bewaard. Daarin stuurde ze hem ook recepten door, die hij nu nog steeds maakt. “Ik vind het fijn om naar foto’s, video’s en gesprekken te kijken, maar de meeste beelden heb ik toch in mijn hoofd zitten. Aan Eva denken is voor mij het fijnste wat er is.
Soms lees ik terug hoe lief we voor elkaar waren, en dan merk ik dat mijn herinneringen al niet meer honderd procent nauwkeurig zijn. De kleine dingen zullen op een gegeven moment toch gaan vervagen. Dat is klote, maar ik kan er weinig aan doen – zo werkt het brein. Wel blijf ik de essentie van ons, van Eva, natuurlijk altijd onthouden. Dat ze een positieve doorzetter was die bleef leven tot het laatste moment. Een lief lachebekkie zonder masker op.”
Onvergetelijk van Matthijs Hermans en Hanneke Mijnster is nu verkrijgbaar.
Iris verloor haar broer (19) door steekpartij tijdens huisfeest: 'Hij wilde een ruzie sussen'
Marissa Klaver is senior redacteur bij LINDA.nl en schrijft het liefst over boeken, cultuur en alles wat ze (nog) niet begrijpt. Ze woont samen met kat Pepiet en vijfhonderd boeken in Amsterdam. Als ze niet aan lezen is, vind je haar in een restaurant of concertzaal.
