Hans (55) is al 37 jaar nagelstylist. Zijn carrière begint bij zijn liefde voor muziek. Als gitarist is het makkelijker om te spelen met lange nagels en daarom laat Hans vier acrylnagels zetten. Helaas laten zijn nagels snel los, dus hij besluit om het zelf te proberen.
“Mijn zus zegt weleens dat ik mijn nagels moet verbergen, maar zij is het gewoon niet gewend”, vertelt Hans aan LINDA.
Op zijn zeventiende koopt Hans zijn eerste gitaar. “Toen ben ik mezelf wat akkoorden gaan leren. Na een jaar besloot ik les te nemen. Mijn muziekleraar vertelde me dat ik langere nagels nodig zou hebben om goed te kunnen spelen. Acrylnagels waren toentertijd nieuw op de markt en het leek hem een goed idee dat ik ze ook liet zetten.
Ik volgde zijn advies op en liet vier acrylnagels zetten in een nagelstudio. Tot mijn verbazing kwam er na een uur al lucht onder, waardoor de nagels er direct vanaf chipten. Uiteraard besloot ik om terug te gaan naar de zaak. Daar vertelde de nagelstylist me dat mijn nagels te vet waren. Toen hij mij vroeg of ik mijn geld terug wilde kreeg ik een ingeving. Ik wilde het zelf wel eens proberen, dus ik vroeg om de benodigde spullen.”
Hans krijgt de benodigdheden mee naar huis en begint met oefenen. “Eerst probeerde ik mijn eigen nagels te doen, maar de acryl was veel te snel droog. Ik moest namelijk met mijn linkerhand, mijn rechterhand lakken. Dat werd natuurlijk niks. Gelukkig bood mijn toenmalige vriendin aan om op haar te oefenen. Eigenlijk breidde dit zich steeds verder uit. Ik oefende op haar vriendinnen en die van mijn zus. Het balletje bleef rollen totdat een van de meiden me vroeg of ik niet een studio in Utrecht moest beginnen, want hier zat er nog geen.”
Dat lijkt Hans een perfect idee. Het vinden van een passend beroep was voor hem namelijk niet makkelijk. “Helaas heb ik een slechte gezondheid. Ik heb last van een soort epilepsie, waardoor ik soms wegval. Tegenwoordig zijn daar gelukkig medicijnen voor, maar vroeger nog niet. Niet iedere baan was dus voor mij weggelegd.”
Maike heeft een acrylatenallergie: 'De brandende pijn in mijn gezicht was vreselijk'
Vandaag de dag is Hans nog steeds werkzaam als nagelstylist in Utrecht. “Ik ben begonnen in een winkelcentrum. Dertien jaar geleden ben ik verplaatst, omdat ik vlak bij het winkelcentrum een eigen plek kon huren. Daar zit ik nu nog steeds. Stoppen ben ik voorlopig ook zeker niet van plan, want ik vind het heel leuk werk. Mensen zijn altijd geïnteresseerd in mij en mijn familie en eigenlijk heb ik slechts één keer per jaar een lastige klant.”
Toch zijn er weinig andere mannen die werken als nagelstylist. “Ik denk dat ze het vaak zien als een ‘vrouwending’. Dat is het natuurlijk ook wel een beetje, alhoewel ik tegenwoordig vaak zat mannen met gelakte nagels zie. Bij mezelf zet ik ook acrylnagels om gitaar te kunnen spelen.”
Hans kan het sociale aspect van zijn werk het meest waarderen. “Mensen vertellen bijna altijd leuke of bijzondere verhalen. Hierdoor leer je elkaar echt goed kennen. Ik word bijvoorbeeld regelmatig uitgenodigd voor verjaardagen, bruiloften of tot mijn verdriet begrafenissen van klanten. Dat maakt mijn werk heel bijzonder. Ik herinner mij nog goed dat één van mijn klanten vol blijdschap met me deelde dat ze ging herstellen van haar ziekte. Slechts een week later overleed ze. Dat soort momenten blijven me altijd bij.
Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, ben ik het meest trots op al mijn positieve recensies. Tuurlijk zit er zo nu en dan ook een negatieve tussen, maar over het algemeen vindt iedereen mij een leuke nagelstylist. Zo doe ik ook de nagels van andere gitaristen en met hen heb ik veel raakvlakken. Zolang mijn gezondheid het toestaat en ik niet bibberend achter mijn tafel zit, blijf ik dus zeker doorgaan.”
Break-up met je bestie, nagelstyliste of soulmate achter de rug? Deel je verhaal met ons
