Ruth (31) had met haar man Hans (33) twee dochters toen ze voor de derde keer zwanger werd. Hoewel ze hier erg blij mee was, voelde het deze keer anders.
Voor elke fase heeft Ruth, eigenaar webshop met kinder- en babyproducten, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Willeke (28) at na haar bevalling de placenta op: ‘We maakten er hachee van’
“Mijn man Hans (33) en ik hadden twee dochters – Lauren (4) en Vieve (2) – toen we voor een derde kindje gingen. Al snel was ik zwanger. Het moment dat ik erachter kwam was ik net zo blij als bij de vorige twee keer. De eerste drie maanden waren minder leuk: ik was constant kotsmisselijk en moest veel overgeven.”
“Gelukkig stopte het overgeven, maar in het tweede trimester kreeg ik last van ontzettende jeuk over mijn hele lichaam. De doktoren dachten aan zwangerschapscholestase. Hierbij wordt gal te traag door je lichaam ‘vervoerd’ en ontstaat er galstuwing, wat jeuk veroorzaakt. Na wat testen bleken mijn waardes echter net niet hoog genoeg om medicatie te krijgen.”
“Ik probeerde allerlei andere middeltjes, maar niets hielp en dat was heel heftig. Ik kan me voostellen dat je letterlijk gestoord kan worden van jeuk. Ik stond regelmatig ’s nachts huilend onder de douche en maakte mijn man vaak wakker: “Je móet me krabben.””
Ruth in het begin van de zwangerschap.
“Na aandringen kreeg ik eindelijk medicatie, maar die sloeg niet aan. De jeuk is de hele zwangerschap gebleven. Gelukkig zwakte het in het derde trimester wel wat af en is het na de bevalling gestopt.”
“Ik voelde tijdens de zwangerschap minder connectie met de baby dan bij de meiden. Door alle kwaaltjes in combinatie met hard werken en de zorg voor twee kinderen ben ik de zwangerschap met iets negatiefs gaan associëren. Ik zag het meer als een last dan als iets leuks. Hadden we het maar bij twee gehouden, heb ik weleens gedacht.”
“Ik had weinig behoefte om de baby in de buik te voelen en haalde geen plezier uit schopjes. Zo groeide de angst dat ik niet van het kind zou gaan houden als hij of zij geboren was. Dat vond ik heel erg. Ook de verloskundige – die er voor de derde keer bij was – merkte verschil en zei dat ik in de gaten moest houden of ik geen prenatale depressie had. Om dat te voorkomen ben ik er meer over gaan praten.”
Lauren, Vieve en Ruth (38 weken zwanger).
“Ik wilde graag bij veertig weken gestript worden, maar toen ik precies 39 weken zwanger was, bleek ik op controle al drie centimeter ontsluiting te hebben. Ik koos ervoor om meteen gestript te worden, dus dat gebeurde die dag rond 16.00 uur. Daarna kreeg ik tijdens het barbecueën buikkrampen. Om 22.00 uur dachten we nog even te kunnen slapen, maar toen kwam de ene na de andere wee.”
“We belden de verloskundige rond 23.30 uur en ook mijn moeder kwam. Ik ben geboren op Sri Lanka en ben toen ik drie weken oud was geadopteerd. Mijn moeder heeft nooit een bevalling gehad en we vonden het beiden heel speciaal om dit te delen. Ze was er bij Lauren bij en nu dus weer.”
“Ik raad iedereen die thuis wil bevallen maar bang is voor de pijn aan om de weeën in bad op te vangen. Dit maakte mij heel ontspannen en zorgde voor minder pijn. Op het moment dat ik moest persen, kon ik echter geen goede houding vinden in bad dus gebruikte ik de baarkruk. Op 25 mei 2018 om 3.15 uur werd onze zoon Luther geboren.”
Hans, Ruth en Luther net na de geboorte.
“Ik was supertrots en voelde een oer-moedergevoel. Toch voelde het anders toen ik Luther op mijn borst had. Er was een stukje afstand. Ik kan niet omschrijven hoe dat komt.”
“We hebben bewust rustig aan gedaan met bezoek, zodat we lekker als gezin konden wennen aan de nieuwe situatie. De eerste week met de kraamhulp ging heel goed. Luther deed het super en ik herstelde snel. Toen de kraamhulp weg was, werd alles minder. Ik heb lang last gehad van naweeën en dan vooral wanneer ik Luther borstvoeding gaf. Hierdoor associeerde ik iets dat onze band sterker kon maken opnieuw met iets negatiefs.”
“Wanneer Luther huilde, dacht ik: oh, ‘dat kind’ begint weer te huilen. Ik liet de zorg dan over aan Hans. Hij merkte ook op dat ik telkens ‘de baby’ zei in plaats van dat ik Luther bij zijn naam noemde. Daar schrok ik van. Ik hou van Luther, echt zonder twijfel, maar het gevoel is anders. De behoefte om hem op te pakken, te knuffelen, te kussen en te troosten is minder sterk.”
“Ik heb vorige week een gesprek gehad met een praktijkondersteuner van de GGZ en dat heeft al geholpen. Hij liet me inzien dat ik niet moet onderschatten hoe groot de impact van een heftige zwangerschap kan zijn. Ik moet nu gaan zorgen dat mijn verstand – ik weet dat ik van hem hou – aan mijn gevoel gekoppeld wordt en dat ik Luther niet meer associeer met negatieve gevoelens.”
“Ik vind het belangrijk om een realistisch beeld te geven. Het is echt niet één en al ellende, er zijn ook veel dingen die wél goed gaan. Zo is Luther gelukkig gezond en slaapt hij bijvoorbeeld goed door. Het is echter ook niet altijd een roze wolk en ik wil die realiteit graag met mensen delen. Ik voel onze band elke dag een stukje groeien en heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.”
Vieve, Hans, Lauren, Ruth en Luther.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
