Haaibaai

“De bruidegom was opgegroeid in een woonwagenkamp. Hij was laagopgeleid, maar zijn verloofde had hem gestimuleerd een opleiding te gaan volgen. Hij vond zichzelf erg dom en zij zag juist heel veel potentie in hem, ze voelde aan dat hij veel in zijn mars had. En dat bleek: hij volgde een opleiding en werd eerste monteur bij een autobedrijf. Hun huurhuisje kwam te koop te staan en als eerste in de familie was hij in staat een eigen woning te kopen. Ze waren apetrots. Het geluk spatte er vanaf.

In ons kennismakingsgesprek kwam naar voren dat zijn moeder deze relatie maar niets vond. Zij was sterk van mening dat hij met een meisje ‘van het kamp’ moest zijn. Ze dacht dat het allemaal wel zou loslopen, ze waren tenslotte nog niet getrouwd. Maar ja: dit stel was wel al tien jaar en twee kinderen verder. Het was overduidelijk dat ze samen zouden eindigen. De bruid waarschuwde me nog: ‘Mijn schoonmoeder is een haaibaai, bereid je daar maar een beetje op voor’.”

De dag

“En jawel, terwijl ik mijn toespraak hield hoorde ik vanuit haar hoek steeds geluiden en commentaar komen. Het was wat storend, maar ik ben stoïcijns verder gegaan. Ik vroeg of het bruidspaar wilde gaan staan voor het jawoord. Precies op het moment dat ik de grote vraag wilde stellen, begon de schoonmoeder in kwestie te schreeuwen: ‘Je moet het niet doen. Je kunt er nu nog vanaf, het is een kutwijf.’ Ik dacht, wat gebeurt hier nou? Ze schreeuwde echt moord en brand.

Ik draaide me schuin om en verzocht haar vriendelijk om haar mond te houden, omdat ze hiermee de ceremonie verstoorde voor het bruidspaar. Ik kreeg terug dat ‘die snol het niet waard was’, dus vervolgde ik: ‘Uw zoon is al tien jaar samen met haar. U hoeft het hier niet mee eens te zijn, dat mag, maar u moet wel uw mond houden tijdens deze ceremonie. Getrouwd gaat er sowieso worden.’ Ze ging zitten en stopte met kabaal maken, maar de zachte, snerende opmerkingen tegen haar buurvrouw bleven maar komen.”

Tot de dood ons scheidt?

“Na afloop van de ceremonie feliciteer ik altijd ouders en naaste familieleden, maar dit ging bij haar mooi niet door. Ze wilde me geen hand geven. Prima, het gaat mij als trouwambtenaar toch voornamelijk om het bruidspaar. Zij zijn nog steeds heel gelukkig getrouwd en laten zich niet kisten door die krijsende schoonmoeder.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

*Wegens privacyredenen is de naam van Nora gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Lees ook
Zeezieke gasten en een botbreuk: Ragnild deelt haar bruiloftsverhaal