De reis van Sam – we korten inmiddels af naar Sam en Soof – gaat inderdaad langer duren. Maar hij heeft geregeld dat hij tussendoor een weekend naar Nederland komt om zowel mij als zijn kinderen te zien.
“Ik ga je vanaf nu de hele tijd lastigvallen”, appt hij vanuit Berlijn.
“En ik moet ook steeds denken aan: Zij dronk Ranja met een rietje, mijn Sophietje.” Míjn Sophietje.
Hij stuurt een foto van Lola Bunny, het liefje van Bugs Bunny met de tekst: “Dat ben jij met een twist.” Dat is toch super cute! Ik verheug me er dan ook echt op om hem te zien. Vrijdagavond appt hij al dat hij op Schiphol is geland, met de treintijd waarmee hij zaterdag naar Amsterdam komt. Er fladderen wat vlinders in mijn buik.
En die fladderen nog steeds wanneer ik hem zaterdagavond van het station oppik. Mijn hart bonst wanneer hij instapt en dan ineens… geen hartkloppingen meer en de vlinders zitten rustig op stok. Geen idee waarom.
We gaan iets eten en het gevoel komt een beetje terug, maar wat me opvalt is dat hij een beetje pinnig is. Hij is een beetje een pinnige man. En belerend. Wanneer ik bijvoorbeeld ergens uitleg om vraag, gewoon een willekeurig onderwerp, dan antwoordt hij: “Nou, denk daar maar zelf eens goed over na.” Of: “Dat heb ik je al verteld, dus ga maar eens nadenken.”
Ik schuim dan koortsachtig de krochten van mijn geheugen af, maar het is net een sokkenmand: er zit soms zoveel in dat ik niet kan vinden wat ik zoek. Een kleine hint zou dan welkom zijn. Maar nee, Sam staat op zijn strepen.
Toch is het een leuke avond en uiteindelijk geen koe zo bont of er zit een vlekje op. Maar de onderwijzerstoon blijft hangen. Uiteraard wordt Sam besproken in de groep. “Gadver”, zegt mijn vriendin. “Een kattenkop! Ik krijg daar zó geen natte sokken van, zó onmannelijk.”
“Misschien was hij gewoon erg moe”, oppert mijn andere vriendin. “Hij kwam wel speciaal voor jou naar Amsterdam terwijl hij hier zo kort was. En wie weet kun je het een beetje veranderen.” “Oh nee”, antwoord ik. “Ik wil een man, geen project.”
Vroeger was dat misschien een beetje een hobby, knutselen aan een vent. Beetje schaven, beetje schuren. Daar heb ik echter geen zin meer in. Op dat moment appt Sam. ‘Was leuk gisterenavond, Sophie. Ik ga vanavond al naar Schiphol, logeer daar omdat ik morgenochtend vroege vlucht heb. Heb je zin om langs te komen?”
“Nee Sam, ik kom niet bij je in het hotel langs. Ik vind je heel leuk, maar sex heeft voor mij in dit stadium niet de prioriteit.”
“Oké. Dat begrijp ik. Geen probleem. Ik wil dat je weet dat jij wel mijn prioriteit bent.”
“Dat is lief Sam.” En ik vergeet even de pinnigheid. Absence makes the heart grow fonder, nietwaar?
Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met datingapp Tinder. De volgende aflevering verschijnt zaterdag 2 mei om 12.00 uur op LINDA.nl.
*Niet haar echte naam
Lees ook
‘Ik sleep al een groot deel van mijn leven een E-cup met mij mee’
Disclaimer: deze teksten zijn geschreven voordat de coronamaatregelen ingingen.
