Nog een week, en dan val ik in een groot zwart gat. Geen dagelijkse portie vermaak meer, geen gespreksonderwerp met medekijkers. Het einde van B&B Vol Liefde komt akelig dichtbij…
Elke avond nestel ik me op de bank, klaar om te zien hoe romances opbloeien of juist mislukken. Het is niet alleen vermakelijk, maar ook herkenbaar en stiekem best leerzaam.
Als ik zelf een date heb, let ik extra scherp op alles: of hij initiatief toont, wedervragen stelt, te veel ongemakkelijke stiltes laat vallen en niet elke minuut vollult met onzin. Precies die dingen waar de kandidaten in het televisieprogramma zich zo aan ergeren. Maar ook van mensen die in een relatie zitten, weet ik dat ze onbewust lessen uit het programma oppikken. Ineens valt het hen op dat hun partner meer vragen stelt of soms overdreven geïnteresseerd is – duidelijk geïnspireerd door wat ze samen op tv hebben gezien.
Als trouwe kijkers denken we de B&B-houders inmiddels zó goed te kennen dat we beter weten wie bij ze past dan zijzelf. We zijn een meester in oordelen vanaf de zijlijn.
Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik de afloop allang heb voorspeld: de 70-jarige Anja in Frankrijk verlangt uiteindelijk naar een wat meer belezen type dan de gepensioneerde zeebonk. Campinghouder Thijz is simpelweg te getroebleerd voor een stabiele relatie. Kasteelhouder Albert kan beter af en toe een escort inhuren.
Surfdude Mike zou eerst in therapie moeten voor zijn verlatingsangst. Mirjam in Zuid-Afrika zou perfect passen bij een diplomaat (die ontbreekt in het programma). Iris moet gewoon een lokale Griekse God aan de haak slaan en Robert Jan in Schotland laat stewardess Els vast weer invliegen. De enige echte match zijn Arno en Niels.
Wat weten we het toch allemaal goed voor een ander. Maar uit ervaring weet ik ook dat buitenstaanders er flink naast kunnen zitten. Regelmatig hoor ik: “Taat, die ga jij te saai vinden” en: “Hij is niet spannend genoeg voor jou.” Dan vraag ik me af: wat straal ik eigenlijk uit?
Soms krijg ik berichten van mannen die denken dat ik hun perfecte match ben. Ze hebben een beeld in hun hoofd van een wilde, avontuurlijke, brutale Tatum die alle festivals afstruint, op tafels danst, tot laat in de kroeg hangt en elk weekend onder invloed is. Maar die Tatum ben ik helemaal niet.
Laveloos in de kroeg te hangen is niets voor mij. Ik ga het liefst om tien uur ’s avonds naar bed en sta om zes uur op. Op tafels dansen durf ik niet, drukke festivals vermijd ik, en drugs komen niet in mijn buurt omdat ik heb gezien hoe ze mijn moeder psychoses bezorgden.
Voor mij betekent ‘avontuur’ het ontdekken van nieuwe paadjes in een natuurgebied, een picknick in het park, een diepgaand gesprek over kwantumfysica met een goed glas wijn, en het bewonderen van een prachtige zonsondergang.
Met mijn perfecte match kan ik samen mijmeren, genieten van het gezang van vogels en uiteindelijk lachen we om elkaars tekortkomingen en begrijpen we de ander zonder iets te hoeven zeggen.
Misschien moet ik ‘saaie muts’ op mijn voorhoofd schrijven. Of is dit gewoon wat ‘volwassen zijn’ inhoudt?
Ik droom van rust, van een leven buiten de stad, in een huis met een tuin. Daar wil ik samen met mijn geliefde op de bank B&B Vol Liefde kijken. En als het programma eindigt, vallen we zeker niet in dat zwarte gat, want dan maken we plannen voor het opzetten van onze eigen B&B…
‘Als je ooit het bed hebt gedeeld, is die ‘eerste keer’ niet meer zo beladen'
