In mijn omgeving regent het middelbare huwelijken. Vijftig is het nieuwe dertig, trouwtechnisch gezien. Mijn beste vriendin van 49 trouwde begin dit jaar voor het eerst. Ze gaf licht als een blozend tienermeisje tijdens de eerste avond uit met haar vriendje.
Het lijkt wel of een huwelijk op deze leeftijd extra intens is. Je weet beiden wat je wilt en niet wilt – en durft daarnaar te leven – en bent vaak minder bezig met het opbouwen van je carrière en het zoeken naar je pad. De randshit is weggevallen.
Of ikzelf ooit nog wil trouwen? Abso-fucking-lutely. Ik heb het al een keer gedaan, maar dat was met een Maxi-Cosi op tafel in het stadsdeelkantoor. Het hele circus, dit keer wel met die witte jurk en een live optreden van bijvoorbeeld John Legend of Ed Sheeran, lijkt me enig. En iedereen maar janken om de inhoud van die Maxi-Cosi – inmiddels 1 meter 95 – die me dan weggeeft.
Maar goed, eerst maar eens een vriend.




















