Een paar jaar geleden schreef ik in opdracht van de FNV een klein boek over de levens van arbeidsmigranten in Nederland. Hun verhalen en achtergronden verschilden, maar de ervaringen die ze hadden bij Nederlandse bedrijven en met Nederlandse uitzendbureaus kwamen overeen.
Wat ze vertelden was niet fraai: onderbetaling, onregelmatige roosters die op het allerlaatste moment werden veranderd, nachtdiensten die overvloeiden in ochtenddiensten, onveilige werksituaties, afhankelijkheid van louche uitzendbureaus en slechte huisvesting.
'Dit is niet veel meer dan het korte rokjes-argument, maar dan met een flinke scheut racisme'
Die huisvesting is deprimerend. Ik bezocht een van de migranten thuis op een vakantiepark dat dienst doet als onderkomen voor arbeidsmigranten. Daar zag ik hoe ze met vreemden het kleine appartement deelde en de nog kleinere slaapkamer met een collega. Er was amper ruimte om je te bewegen. En dan had zij het nog relatief luxe, want er zijn er genoeg die met tien anderen een kamer moeten delen.
Die woningen worden vaak geregeld door de uitzendbureaus die de hoge huur inhouden op het toch al minimale salaris. Dat maakt arbeidsmigranten extra kwetsbaar, want als ze hun baan verliezen, worden ze direct met hun spullen op straat gezet. Alsof ze wegwerpartikelen zijn.
Je werk verliezen is al ingrijpend. Als dat in een ander land gebeurt, is de klap nog heftiger. Wanneer je vervolgens ook nog eens op straat eindigt, zijn de gevolgen niet te overzien. Onder andere de FNV strijdt er al jaren voor om dit te veranderen en net toen het eindelijk verboden zou worden om arbeidsmigranten minder dan het minimumloon te betalen in ruil voor huisvesting, veegde de demissionair minister en VVD’er Mariëlle Paul het plan van tafel.
'Politiek is te belangrijk om je afzijdig te houden, dus ga stemmen'
Er is de laatste week veel aandacht voor geweest en terecht. De positie van arbeidsmigranten is slecht. Dat we in een rijk land mensen op deze manier uitbuiten, is misdadig. Dat een minister besluit om iets basaals als een fatsoenlijke behandeling van arbeiders tegen te gaan en de werkgevers, die deze mensen dus al jaren misbruiken te ontzien, is van een duizelingwekkende slechtheid. En het is ook weer eens een zoveelste bewijs dat de wereld echt niet altijd beter wordt als vrouwen het voor het zeggen krijgen.
Voor het grote publiek is het een gesloten wereld, die van de arbeidsmigranten, ondanks dat er veel over geschreven wordt. Mensen worden gelokt met gouden bergen om hier vervolgens in barre omstandigheden hun brood te moeten verdienen.
''Dit is Nederland niet meer', klonk het. Alsof Nederland ooit puur wit en vrij van vreemde smetten is geweest'
Wat in elk gesprek terugkwam, was de frustratie dat ze ‘geen nummer’ zijn, maar mensen. Vanzelfsprekend, zou je denken, wie kan daar nou vraagtekens bij plaatsen. Nou, het bedrijfsleven dus en de VVD. Zij vinden geld belangrijker dan mensen.
Als je een volgende keer een bestelling plaatst, nieuwe kleren bestelt of je boodschappen laat bezorgen, besef dan dat wanneer je op die knop klikt, er grote kans is dat een arbeidsmigrant daar zorg voor draagt. Geen robot, geen nummer, maar een mens.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Mannen die op deze sneue manier aan hun trekken komen, zijn afstotelijk'
