Het eerste weekend van oktober. Blijft altijd een bijzonder moment voor mij. Op 2 oktober 1989 zag RTL 4 namelijk het levenslicht. Commerciële televisie was vanaf die gebeurtenis niet meer weg te denken in Nederland. Zo’n 33 jaar later hangt de vlag er helaas totáál anders bij: halfstok.
We leven in een tijdperk waarbij de Disney Plussen en Netflixen van de wereld marktaandelen van televisie wegsnoepen in een tempo zoals een hongerige muis bij een groot blok oude kaas dat doet. En de grootmachten in Hilversum staan erbij, kijken ernaar en krabben op hun hoofdjes.
Zielloze formats, sfeerloze decors met led-verlichting en altijd maar weer dezelfde gezichten. Wie weet wanneer de uitvaart van de creativiteit in Hilversum is mag het zeggen. Die is bij deze officieel doodverklaard. Of loopt in ieder geval op z’n laatste benen.
Een kleine greep uit de aangekondigde programma’s in de afgelopen vierentwintig uur legt het probleem pijnlijk bloot. Zo gaat de NPO weer eens op zoek naar een musicalster, Sandy en Danny voor Grease dit keer. Bij RTL 4 is DNA Singers in productie. Waarbij een panel bij een groepje optredende artiesten moet raden van welke bekende zanger of zangeres ze familie zijn. Het zoveelste format waarbij The Masked Singer volledig uitgehold wordt. En sleept Wie van de Drie en Secret Duets meteen mee de volledig niet-originele beerput in.
De tijd dat tv-makers het publiek willekeurig iets konden voorschotelen omdat er tóch wel gekeken werd is al heel lang voorbij. Maar in plaats van met een flink aantal goede dramaseries of vindingrijke entertainmentshows op de proppen te komen, lijkt werkelijk ieder ‘nieuw’ format op het andere. De echte inspiratie zit bij de streamingplatforms, inclusief een enorme zak geld.
Ik ben heus geen zure mediameid en begrijp best dat het geen gemakkelijke tijd is voor de tv-industrie. De kijktijd neemt drastisch af, een trend die niet echt meer tegen te houden is. Maar ja, je met zielloze formats volledig gewonnen geven vind ik dan weer het andere uiterste.
Er is namelijk écht hoop. Kijk naar Goede Tijden, Slechte Tijden. Het perfecte voorbeeld dat met wat liefde en een pittige investering de kwaliteit bizar omhoog is geschoten. Met meer kijkers tot gevolg. Of de dramaserie Rampvlucht, die met slechts één uitgezonden aflevering al ’t Gouden Kalf voor Beste Dramaserie mocht ophalen gisteravond. En dan Netflix, met de remake van de klassieker Heartbreak High hebben ze een wereldwijde hit in handen. Geproduceerd door Nederlanders nota bene. Gemaakt met liefde, passie en bevlogenheid.
Nederland is simpelweg te klein voor tien slechte rip-offs van Heel Holland Bakt of Boer Zoekt Vrouw. Eentje is genoeg. Net zoals ik sinds The Masked Singer níet in elk programma een verborgen BN’er voorgeschoteld wil krijgen. Maak een kwalitatieve Nederlandse ziekenhuisserie, een uitmuntende crimi of een groots opgezette studioshow zoals Wedden Dat…? We hebben als tv-makers uit de polder écht nog wel goud in handen, we moeten het alleen weer even uit de grot zien te bikken. Ik wil over twee jaar namelijk heel graag het 35-jarige bestaan van RTL nog kunnen vieren. En het vijftigste jubileum ook. En het honderdste. Enfin, je begrijpt mijn punt.
'Zelfs na het plassen waste ik m'n handen dagenlang niet om 't DNA van George Clooney te behouden'
