Love bombing en controle

Sandra is een vrouw die kleur bracht in elke ruimte waar ze binnenkwam. Creatief, grappig, ondernemend – een vrouw die keihard werkte en zich opwerkte van bedrijfsleider tot eigenaar van een restaurant. Achter die glimlach voltrekt zich langzaam een verhaal dat te veel vrouwen herkennen. Een verhaal dat begint met rozengeur en eindigt in verstikking.

Het begon zoals het vaak begint: met aandacht. Love bombing, heet dat. Eerst is hij haar droom, daarna wordt hij haar gevangenis. Hij snijdt haar los van haar vrienden en hangt camera’s op in hun huis. Zelfs onder de douche is ze niet vrij, want in zijn hoofd klinken stemmen die er niet zijn. En dus moet zij boeten voor zijn wanen.

Ze krijgt een zoon. Een kind dat straalt zoals zij, maar ook hij wordt getuige van de duisternis. Een peuter van drie die zegt: “Papa sloeg mama op haar hoofd, er was bloed.” Een zin die als een dolk door je heen snijdt, een zin die geen kind ooit zou mogen kennen, laat staan uitspreken.

Mama komt nooit meer thuis

Sandra doet aangifte en trekt die weer in, omdat ze denkt dat zij sterk moet zijn. Dat híj degene is die hulp nodig heeft. Eerder heeft hij haar al eens met een mes bedreigd in de auto. Ze ontsnapt. Een moment van hoop, achteraf gezien een waarschuwingssignaal. Hij krijgt drie maanden cel. Ze vergeeft hem, zoals zovelen doen, omdat ze hopen. Het systeem laat toe dat hij terugkeert naar haar. Hun zoon wordt voor zijn veiligheid uit huis geplaatst.

'Achter elk nieuwsbericht over een vermoorde vrouw, schuilt een kind dat wacht op mama'Lees ook

Op 5 mei 2024, nota bene Bevrijdingsdag, wordt Sandra gewurgd door de man die haar had gevangen. Hij maakt daarna een einde aan zijn eigen leven. Hun zoon verliest in één klap beide ouders. Hij woont sinds kort bij een pleeggezin. Gelukkig niet langer bij de familie van de dader. Maar hoe leg je een kind van vijf uit dat zijn moeder nooit meer thuiskomt?

Kijk niet weg

Marian blijft achter met een gat in haar hart dat niet meer te vullen is, maar ze weigert slachtoffer te worden van haar schoonzoon. Dus geeft ze workshops aan hulpverleners en instanties. In de hoop dat ze leren zien wat er achter de gesloten deuren schuilgaat, dat ze signalen op tijd herkennen. Het stopt niet bij de moord. Het sijpelt door in de levens van kinderen, in de rouw van ouders, in het weefsel van onze samenleving.

Daarom moeten wij durven kijken. Stoppen met zeggen dat het privé is. Beschermen wie bedreigd wordt. Niet door achteraf te straffen, maar door vroegtijdig te handelen, door plegers aan te pakken en door jongeren al te onderwijzen voordat liefde en geweld zich vermengen. Haar naam is Sandra Klinker. Voor alle vrouwen die vandaag in stilte lijden. En voor iedereen die zich ooit heeft afgevraagd: wat kan ik doen? Het antwoord is even helder als confronterend: kijk niet weg.

Geweld tegen vrouwen is geen incident, het is een structureel probleem. En het wordt tijd voor een nationale aanpak. Dit gaat iedereen in onze samenleving aan. Vrouwen moeten in Nederland veilig kunnen zijn. Altijd en overal. Teken daarom onze petitie. Meer weten? Alle informatie vind je hier.

Onderteken de petitie

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

'Wat als je uit angst voor geweld je zwangerschap verborgen moet houden?'Lees ook