Het was de ochtend na de Oscars en ik had me verheugd op de traditionele jurkenparade, inclusief commentaar, van wie de meest prachtige creaties had gedragen en welke celebs een gemene stylist hadden getroffen die ze in iets afschuwelijks had gehesen. In plaats daarvan ging het alleen maar over Will Smith.
Die had geen jurk gedragen, maar was tijdens de show – vlak voor hij zelf een beeldje zou winnen – het podium opgestormd om comedian en presentator Chris Rock een klap te verkopen. Een heldendaad, vonden sommigen, want Rock had een gemene grap gemaakt over Will Smiths echtgenote Jada Pinkett Smith, die aan de aandoening Alopecia lijdt, waardoor je plotseling (gedeeltelijk) kaal wordt.
Op de beelden was te zien hoe Smith aanvankelijk leek te grinniken om de grap – voor de enkeling die het hele akkefietje heeft gemist: met haar uitgevallen haar zou Jada perfect geschikt zijn voor de titelrol in GI Jane 2 – en vervolgens alsnog besloot Chris Rock met vlakke hand in het gezicht te petsen.
Met een hoop consternatie tot gevolg. Tijdens de reclamepauze – ook daar was natuurlijk een filmpje van – moest Will Smith worden getroost door collega-acteurs Denzel Washington en Bradley Cooper én door zijn eigen echtgenote, degene die net ten overstaande van een volle zaal was vernederd en zich nu om haar wederhelft moest gaan bekommeren, alsof ze niks belangrijkers aan haar hoofd had.
Dat stoorde me persoonlijk nog het meest, meer dan de overvloed aan reacties van mensen die het hartstikke terecht vonden dat Chris Rock op zijn gezicht was geslagen vanwege de rotgrap die hij had gemaakt. Het zou een nog grotere puinzooi worden in de wereld dan nu al het geval is wanneer iedereen voortaan om zich heen zou gaan meppen bij iedere kutopmerking, belediging of misplaatste poging tot humor.
Ik vind de grappen van Guido Weijers eigenlijk zelden om te lachen. Betekent dat dat ik hem voortaan straffeloos op zijn hoofd mag timmeren? Wie bepaalt überhaupt eigenlijk wat humor is? En wanneer er mensen zijn gekwetst? Is het niet veel makkelijker om gewoon met z’n allen te besluiten dat je in de basis anderen geen tikken uitdeelt, maar het met woorden oplost?
Daarnaast was de actie van Smith natuurlijk geen impuls. Hij moest ervoor opstaan uit zijn stoel en naar het podium lopen en kon toen pas een muilpeer uitdelen. In de tijd die dat kostte had hij ook een boel andere beslissingen kunnen nemen. De microfoon afpakken en de hele zaal laten weten wat hij van het ‘grapje’ vond, bijvoorbeeld. Zijn echtgenote een arm aan bieden en samen met haar demonstratief de Award Ceremony verlaten. Zijn kont laten zien aan Chris Rock.
Maar kwalijker dan het feit dat hij zijn zelfbeheersing verloor en fysiek werd: de hele kwestie leek veel meer om Will Smith te draaien dan om de vernedering van zijn vrouw. Ik zou persoonlijk pislink zijn als mijn man me zoiets had geflikt. Iemand maakt een grap ten koste van jou en jij mag vervolgens ook nog je vent en zijn fragiele ego gaan kalmeren.
Inmiddels heeft Smith overigens zijn excuses aangeboden. In zijn verklaring op Instagram heeft hij het in één zinnetje over Jada, de rest gaat over hemzelf en zijn gevoelens. Je zou het exemplarisch kunnen noemen.
'Terwijl wij op het nieuws bombardementen zagen, zat het gezin van de buurman er middenin'
