In 2015 kwamen we elkaar tegen bij de opnames van een quiz die ik toen presenteerde. Hij zat in het productieteam, en zo kwam het dat we gedurende een aantal maanden intensief met elkaar werkten.
We bleken lid van dezelfde sportschool, waar hij me nog nooit had gezien omdat ik er minder dan zelden naartoe ging, en we konden erg met elkaar lachen. Zo werden we elkaars vaste sportpartner.
Waar ik toen net verkering had met de vrouw die nu ook daadwerkelijk mijn vrouw is, vervulde hij al die tijd met verve de rol van Wilde Single Vriend, met dito avonturen. En hoe hij het deed weet ik niet, maar hij versierde elke vrouw waar hij zijn mond tegen opende. Niet eens met gladde praatjes of met verkeerde intenties, maar ze gingen wel altijd mee naar huis voor de nacht. Heel soms een keer twee of drie nachten, maar nooit langer.
Met klapperende oren hoorde ik, inmiddels vader van 1, een verhaal van hem aan hoe hij op de terugweg van een wilde nacht met één van zijn veroveringen een oude bekende was tegengekomen. Ik zeg oude bekende, want voor de titel ex kwam nooit iemand in aanmerking.
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, en ook niet om op te scheppen, vertelde hij in geuren en kleuren hoe ook zij met hem meegegaan was. Hij had haar open en eerlijk verteld wat hij daarvoor had gedaan, en zelfs dat hij daarna nog niet eens een douche had genomen, maar het maakte allemaal niet uit. Samen hadden ze gedoucht en een leuke tijd gehad.
Tot nu.
'M'n vrouw besloot een feestje te geven, maar ik kreeg een hartverzakking bij het zien van de uitnodiging'
Al weken, want we sporten nog steeds alhoewel hij wat vaker dan ik, heeft hij het over hetzelfde meisje. Hij had met haar afgesproken voor een boswandeling. Echter, toen ik vroeg over hoe en wat in het bos werd hij stil. Er was, op een beetje zoenen na, niks gebeurd.
Ook date twee, drie en vier kwam het niet tot horizontaal gymmen. Ze wilden het beiden graag rustig aan doen. Ik wist niet wat ik hoorde: de man die soms weken had waarin hij meer vrouwen in zijn bed had dan vingers aan zijn hand, had het te pakken! Hij zei zelf van niet.
Toen ik hem twee weken later zag en vroeg hoe het er voor stond, waren ze inmiddels acht dates verder. En er was hier en daar wel wat gevoeld, met de handen dan, maar van de daad was nog geen sprake. Met het ongeloof van een kind dat voor het eerst een regenboog ziet, sprak hij de woorden: “Ik geloof dat ik verliefd ben?” Het vraagteken staat er, omdat hij het uitsprak. Het maakte hem onrustig en heel kalm tegelijk.
En waar is dan de man die nooit een relatie wilde en zich niet wilde binden? Die hooguit een paar uur zou wachten op het bed delen in plaats van vele weken? “Ik weet het ook niet”, antwoordde hij. “Het enige dat ik weet is dat ik het heel leuk vind om bij haar te zijn, te praten over van alles en niets en dan zien we wel waar het schip strandt.” “Die titel ben je dan wel kwijt vanaf nu, hè?” Vertwijfeld keek hij me aan. Titel? Hij bleek ‘m al die jaren gedragen te hebben zonder het te weten.
'Zijn hond loopt bij de hondenmasseuse, hondenosteopaat én een hondenpsycholoog. Ja, dat bestaat écht'
