Mijn gebrek aan groene vingers maakt dat ons gazon inmiddels meer uit klaver dan uit gras bestaat. Langzaam maar zeker, en niet eens zo langzaam, wordt het gras verdreven. Een uitgebreide zoektocht heeft de teleurstellende constatering opgeleverd dat het louter de variant met drie blaadjes betreft en geen enkele met vier. De mazzel zal ergens anders vandaan moeten komen.
Overigens vind ik het prima, want klaver is heerlijk zacht om op te liggen of lopen en groen is groen, dus wat maakt het uit. Nou, waar het bijvoorbeeld verschillend is ten opzichte van gras, is dat klaver uiteindelijk bloemetjes ontwikkelt. Vrolijke bolletjes met witte blaadjes. En die bloemen daar zijn allerlei insecten gek op.
'Onbegrijpelijk dat hier dagelijks hele busladingen aan toeristen naartoe komen'
Lopend door de tuin, op blote voeten want dan voel je echt dat het zomer is, voel ik ineens een stekende pijn in mijn rechter grote teen. Alsof iemand me met een gloeiend ijzer aan het brandmerken is. Een eerste blik levert niets op, misschien een scherp steentje denk ik nog, maar als het uiterst onprettige gevoel aan blijft, kijk ik nog eens goed en zie een angel zitten. Precies tussen de overgang van mijn grote teen naar mijn wijsteen. Geen idee of dat zo heet, maar anders weet ik niet hoe hem te noemen.
Ik trek de angel er uit en nu moet ik het gif er nog uit zien te krijgen. Het probleem is dat ik alleen thuis ben en het dus zelf zal moeten doen. Waar mijn dochters flexibel genoeg zijn om hun benen met gemak in hun nek te leggen, kom ik hier liggend op de keukenvloer tot de pijnlijke conclusie dat ik met mijn 39 jaar alleen met de grootst mogelijke moeite mijn voet in de buurt van mijn mond krijg. Maar comfortabel is het niet en mijn onderrug begint te protesteren. Zelfs dan kan ik niet met mijn mond bij de plek waar ik gestoken ben. Ben ik op een punt in mijn leven aangekomen dat ik aan de yoga moet? Dat heb ik ooit één les geprobeerd, maar dat vertel ik op een later moment nog wel eens.
Dan maar online zoeken wat ik moet doen. Het eerste wat ik lees, is dat je een bijensteek absoluut NIET moet uit proberen te zuigen, want dat heeft blijkbaar helemaal geen zin. Tot dusver heb ik, per ongeluk weliswaar, alles goed gedaan.
Het beste wat je kunt doen is koelen, dus pak ik een ijsblokje uit de vriezer en stop dat tussen mijn tenen. Twee uur later heeft mijn grote teen het formaat van een kiwi en voel ik elke hartslag er doorheen kloppen.
Het probleem is dat ik vanavond moet werken en op deze manier geen enkele van mijn schoenen pas. Zelfs als ik dat ene paar sneakers pak dat ik jaren geleden een maat te groot kocht en sindsdien op zolder heb liggen én de veters niet strik, past het niet. En slippers kunnen ook niet, want precies waar ik gestoken ben is waar je een teenslipper aan je voet bevestigt.
En zo komt het dat ik op één schoen en één blote voet wat later de deur uit loop en vertrek richting de studio. Ik ben helemaal voor de bij, ze hebben het moeilijk genoeg, maar komend weekend gaat de grasmaaier er overheen op standje tondeuse.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Een worst begraven voor mooi weer is net zo logisch als een eikel in je broekzak om er jong uit te blijven zien'
