Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Een reputatie ook. Kaouthar Darmoni weet daarover mee te praten. De voormalig UvA-docent, bekend van de ‘godinnendans’, werd tweeënhalf jaar geleden ontslagen als directeur van feministisch kennisinstituut Atria, waarna een smeercampagne begon waarin ze werd afgeschilderd als een onaangepaste fraudeur die in haar string op kantoor rondliep.
Ik heb er destijds op deze plek over geschreven en ben de zaak blijven volgen, heb zittingen bijgewoond, documenten gelezen en betrokkenen gesproken. En gelukkig niet alleen ik, het gerechtshof las de documenten ook en de rechters laten weinig heel van Atria’s misplaatste wraakzucht. Want, zo oordeelt het hof, niet Darmoni, maar Atria heeft ‘ernstig verwijtbaar’ gehandeld.
'De vrouw mag mannen in haar schoot ontvangen, kinderen baren en haar plek kennen'
Het was een bizarre zaak waarbij Atria bleef beweren dat Darmoni’s diploma’s en getuigschriften nep waren, ondanks kopieën en verklaringen van de universiteiten en hoogleraren waar ze mee had gewerkt. Een Tunesische die aan de Sorbonne heeft gestudeerd? Dat kan niet waar zijn.
In de rechtszaal had Atria bij monde van haar advocaat (een man, alsof er niet genoeg gekwalificeerde vrouwelijke advocaten zijn) geen goed woord over voor Darmoni’s functioneren, dit in tegenstelling tot interne documenten waarin lof stond voor haar werk.
Dieptepunt is de toenmalig voorzitter van de Raad van Toezicht, die Darmoni’s geheime adres aan haar ex doorgaf. En dat verhaal dat ze in string op kantoor rondliep? Ze werd door collega’s heimelijk gefotografeerd terwijl ze zich omkleedde.
Wat een doffe ellende en het is nog maar het topje van de ijsberg. Atria wilde namelijk dat Darmoni al haar salaris terugbetaalde. Zoveel mensen worden ontslagen, moeten weg en kunnen ergens opnieuw beginnen, maar Atria vond het nodig er een strafexpeditie van te maken en Darmoni te vermorzelen.
Daar is door het gerechtshof korte metten mee gemaakt. Zowel het ontslag als de beschuldigingen waren onterecht en Atria moet een fikse schadevergoeding betalen. Darmoni kreeg steun van vrienden, maar te veel vrouwen (en mannen) kunnen het zich niet veroorloven de strijd met hun bully’s aan te gaan.
Deze zaak is een goed medicijn voor wie denkt dat de wereld een betere plek wordt als vrouwen het voor het zeggen krijgen.
Ieder verhaal heeft een andere kant. Ieder verhaal. Dat Atria, dat voor ‘gelijke behandeling en kansen voor vrouwen en meisjes’ zegt te staan, tonnen aan publiek geld heeft uitgegeven om een vrouw kapot te maken, is verbijsterend. Blijkbaar zijn niet alle vrouwen gelijk. Dat ze bovendien Darmoni zélf destijds hadden uitgenodigd te solliciteren, is helemaal een schande.
Op hun website staat nu een laffe verklaring, dat Atria de uitspraak ‘betreurt’ en ‘respecteert’; maar als je stoer genoeg bent Darmoni te belasteren, wees dan ook zo moedig excuses aan te bieden, want deze beerput is nog lang niet leeg.
Veel mensen wisten van de zaak, maar hebben al die tijd gezwegen. Gelukkig zijn er nog onafhankelijke rechters en een handvol individuen die niet met de wolven meehuilen. Om het recht te laten zegevieren, heb je soms aan één moedige, onvermoeibare medestander genoeg. Darmoni had die. Gelukkig voor haar en voor ons, anders hadden we de feiten niet geweten.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Vrouwen mogen niet huilen in het openbaar, dat is cliché bevestigend, mannen daarentegen ...'
