Minder drinken, vaker naar buiten. Minder schermtijd, meer boeken lezen. Clichématige voornemens, waar ik ook op iedere andere dag van het jaar mee kan beginnen. Daarom schrijf ik nu liever mijn wensen op voor de samenleving, waar we ons allemaal toe moeten verhouden. Wat kunnen we samen veranderen in 2023?
Om te beginnen mogen we elkaar wat meer de ruimte geven. Laat bijvoorbeeld eerst anderen uit een trein, tram of supermarkt komen voor je zelf naar binnen stormt. We moeten ook ruimte blijven creëren voor mensen in nood, niet meer spreken over asielstromen, maar hulpbehoevende vluchtelingen te allen tijde humaan behandelen.
En dan het digitale meningencircus, vooral op het zieltogende Twitter. We spuien graag ongevraagd onze mening, en verwachten dat men daar op zit te wachten. We zenden ons een ongeluk, maar kunnen niet meer ontvangen en blokkeren zonder pardon de critici die ons niet aanstaan. Maar het moet toch mogelijk zijn om vreedzaam van mening te verschillen?
Laten we kennissen ook niet meer vereenzelvigen met hun standpunten. We hebben allemaal tegenstrijdige gedachten en gevoelens, die vaak niet in één politiek hokje passen. Je bent ook niet de partij waarop je stemt, vooral omdat kiezers steeds vaker van voorkeur switchen. Van je ideologische opponenten kun je bovendien veel leren.
Over de politiek gesproken. Ik vind het ontluisterend dat Kamerleden elkaar liever persoonlijk aanvallen en demoniseren, dan dat ze debatteren over de inhoud. Een smeuïge rel heeft immers meer impact op de beeldvorming. Maar dan moet men niet verbaasd zijn dat boze burgers de functie van een politicus niet meer kunnen scheiden van de persoon.
Scheer ook niet meer ’de media’ of ’mainstream media’ over één kam. Die termen worden gebruikt door mensen die nooit een krant openslaan en niet kunnen differentiëren. Er zijn kwaliteitskranten en sensationele websites, er zijn diepgravende documentaires en oppervlakkige praatprogramma’s. Houd de pers scherp, maar wees alsjeblieft specifiek.
Ik word ook moe van opiniemakers die op een groot platform roepen dat ze niets meer mogen zeggen, maar hun denigrerende retoriek doodleuk blijven verspreiden. Het concept van cancellen is inmiddels zo uitgehold, dat het geen wezenlijk effect meer heeft. Na een paar weken is de massa alle ophef weer vergeten, en is de volgende aan de beurt.
Laten we elkaar sowieso niet meer stenigen op sociale media. De meeste mensen verdienen een tweede kans en kunnen leren van hun fouten. Geef elkaar eens het voordeel van de twijfel en benoem af en toe wat iemand goed doet. Kunnen we ook blij zijn voor het succes van anderen, en niet vol afgunst wachten tot iemand onderuit gaat?
Ik hoop vooral op een jaar met minder aanvaringen en meer toenadering. Dat zijn goede voornemens waar iedereen wat aan heeft.
'Als jonge moslim verlangde ik stiekem naar kerst'
