In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Debbie (50) haar man Arie, die 54 jaar werd.
Geschreven door Debbie den Heijer, ter nagedachtenis aan Arie den Heijer (25 september 1963 – 25 februari 2018).
Lees ook
Mika’s moeder zei: ‘Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag’
Arie was een hele zorgzame man en vader en altijd erg goed voor zijn ouders. Hij was geïnteresseerd in iedereen en had daarbij een luisterend oor. Nooit was hem iets te veel. In korte tijd knapte hij, met veel liefde, de huizen van onze kinderen op. Ook had Arie veel humor en maakte hij van alles een feestje; hij genoot ervan als anderen het naar hun zin hadden. Hij hield er niet van om in het middelpunt te staan, maar toch stond hij vaak centraal door hoe hij zich opstelde.
Mooie herinneringen heb ik aan de mooie vakanties en fijne uitstapjes die we maakten. Elke zaterdag de boodschappen doen, met aansluitend een lunch. Dit soort simpele dingen mis ik het meest, de weekends zijn niets meer aan. Voor de buitenkant lijkt ons leven niet zo spannend, maar voor ons hoefde dat niet zo. Wij waren gelukkig samen met de kinderen, familie en met onze vrienden.
Arie:
Ons huwelijk was een goed georganiseerd bedrijf, perfect op elkaar ingespeeld en alles in goede harmonie. Ook was Arie een hele grote steun bij het overlijden van mijn vader. Onze dochter is op het moment zwanger van haar eerste kind. Arie was zo trots toen hij hoorde dat hij opa werd, dit was ook een rol die hem op het lijf geschreven zou zijn.
Het overlijden van Arie kwam heel onverwachts. Hij had een ontstoken spatader, waar hij bloedverdunners voor kreeg. Hiervan kreeg hij ontzettende hoofdpijn, dus stopte hij met de medicijnen. Maar de hoofdpijn bleef. Een paar dagen later viel zijn arm opeens uit en had hij een scheve mond. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis, waar ze niks konden vinden. De volgende dag kreeg hij een epileptische aanval en is hij met spoed naar een gespecialeerder ziekenhuis overgebracht. Hier bleek dat het om een trombose in zijn hoofd ging. Volgens de artsen was er tachtig procent kans op herstel en ze begonnen weer met bloedverdunners. Dit bleek fataal te zijn voor Arie: hij kreeg een grote bloeding en binnen vijf dagen is mijn lieve man overleden, zomaar uit ons leven gehaald.
Verjaardag Debbie:
Wij hadden nog nooit gesproken over de dood. Het enige wat ik wist was dat Arie begraven wilde worden. Er was een fotopresentatie met meer dan 250 foto’s waarin Aries levensloop voorbij kwam. Driehonderd mensen kwamen afscheid nemen van mijn man. Aan het eind van de uitvaart reden wij weg terwijl er buiten een erehaag werd gevormd door de aanwezigen. Terwijl wij hierdoor heen reden, werd er geklapt voor Arie. Het afscheid was prachtig, maar wel dertig jaar te vroeg.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
