Het lukte Marije (45) op een gegeven moment niet meer om af te vallen, wat ze ook probeerde. Daarom besloot ze voor een maagverkleining te kiezen en ging ze van 107 naar 72 kilo.
LINDAnieuws sprak haar over hoe ze zich voelde voor de maagverkleining, tijdens de maagverkleining zelf en nu.
Lees ook
Marjolein viel veertig kilo af en sloeg bijna door: ‘Ik nam soms tien dieetpillen per dag’
Marije was toen ze jonger was al veel bezig met haar gewicht. Ze probeerde allerlei diëten en shakes, en viel ook wel af, maar niet voor lang. Zo verloor ze zelfs een keer vijfentwintig kilo, maar dat kwam er weer aan. “Ik was alleen maar bezig met eten. Als ik een dag niet had gesnoept, dan voelde ik me goed. Deed ik dat wel, dan voelde ik me schuldig.”
Op een gegeven moment lukte het afvallen niet meer. En daarom ging ze nadenken over een maagverkleining. “Ik was te licht om in aanmerking te komen voor een maagverkleining. Mijn BMI is 35, en je moet een BMI van 40 hebben. Dan had ik er nog tien kilo bij moeten eten.” En dat was geen optie voor Marije.
Marije voor het afvallen:
Ze besloot om de grens over te gaan, naar België. Hier is een BMI van 40 niet nodig. Maar het is dan wel voor eigen kosten. “Ik heb het uiteindelijk, samen met mijn ouders, zelf betaald. Zij zagen hoe erg ik bezig was met mijn lichaam en dat ik niet gelukkig was.” Op 2 augustus 2017, ze woog toen 107 kilo, werd ze geopereerd.
De eerste periode na de operatie viel niet mee. “Je mag twee weken alleen maar vloeibaar eten en ook daarna kan je alleen maar kleine porties nemen. Ik zat aan het begin al vol van een geroosterde boterham.” Elke dag eet ze zes keer, allemaal even kleine porties. Dat ritme vindt ze veel fijner dan toen ze zo ontzettend bezig was met eten. “Als ik honger had, dan wilde ik altijd eten. Nu zit ik bijna altijd vol. De obsessie met eten is weg.”
Marije na het afvallen:
De mensen om haar heen reageerden positief toen ze vertelde dat ze een maagverkleining wilde ondergaan. Toch waren er ook mensen die haar waarschuwden. “Ze zeiden dat het ‘wel voor mijn hele leven is’. Maar dat was overgewicht ook. En dat wilde ik niet voor de rest van mijn leven.” Op dit moment voelt ze zich stukken beter. “Alles is makkelijker. Lopen, fietsen. Ook winkelen. Het is fijn om normale kledingmaten te kunnen kopen en om soms zelfs een maatje kleiner te moeten pakken.”
Er zijn nu weleens mensen die haar voorbij lopen op straat omdat ze haar niet herkennen. “Dat voelt wel goed. Je doet het voor jezelf, maar het is ook fijn als mensen je een compliment geven.” Maar mensen die haar een tijdje niet hebben gezien, zijn niet de enigen die soms moeite hebben om haar te herkennen. “Als ik door de winkelstraat loop en mezelf in de etalage zie, denk ik: ben ik dat?”