JE ZOU BIJNA DENKEN DAT HET ALLEEN MANNEN ZIJN DIE ’T DOEN, DAAR IS IMMERS OOK EEN SPECIALE TERM VOOR: MANSPLAINING. Op Wikipedia beschreven als ‘het (door een man) op een neer­buigende, bevoogdende manier iets uitleggen aan een vrouw.’ Maar er zijn ook vrouwen die dingen uitleggen waarvan je denkt: are you kidding me? De intentie is wellicht anders, maar het effect is hetzelfde. Ik noem dat ‘de uitlegziekte’. Een ziekte waar ik spontaan de ziekte van krijg, en het aller­ergste is dat de ziekelijke uitleggers het vaak zelf niet eens doorhebben. Zo heb je mensen die je eindeloos een route uit gaan leggen terwijl je daar helemaal niet om gevraagd hebt. Zo van: “Ga je naar Maastricht? Dan kun je het beste via N-weg nummer zoveel rijden.” Bespaar je de moeite en ik bedoel dit echt niet onaardig, maar wel duidelijk. “Ja, ik ga naar Maastricht, maar nee ik heb jou niet nodig om daar te komen. Ik heb m’n fucking phone, met meerdere navigatieapps. Snap je?” Ook erg zijn vrouwen die ­ongevraagd vakantietips delen. “Ooo, wat gaaf, ga je een weekend naar Milaan? Of naar Parijs? Dan moet je echt naar dat heerlijke restaurant in dat superkleine leuke steegje.” Ik knik dan gedwee van ja en nee maar luistervoor geen meter. Omdat ik allang weet waar ik ga eten, of omdat ik bewust niks gepland heb en dus ook geen tips wil. Daarbij vraag ik mij tijdens dit soort spreek­beurten altijd af of de uitleggers in kwestie niet zien dat ik niets opschrijf. Hoe denken ze dat ik al die nutteloze tips ga onthouden? Niet dus. Ik onthoud geen enkele reistip, ik schrijf nooit recepten over, ik wil niet horen hoe ik het snelst geld kan verdienen en ook niet of ik Gotthardtunnel moet nemen.