“DROGE OGEN?”, VROEG DE OPTICIEN. “Tja mevrouw, hoe oud bent u eigenlijk?”
“43”, antwoordde ik. “Hoezo?”
“Nou, op uw leeftijd wordt alles natuurlijk droger, ook uw ogen.”
Hij zei het met droge ogen, dat dan weer wel.
“Zegt u nou dat ik in de overgang ben?” zei ik verbaasd.
“Dat zou kunnen toch?” zei de man laconiek.
Ik had zin om ’m met mijn tas knock-out te slaan. Maar ik deed het niet, want ik zag de kranten­koppen al voor me. ‘Roos Moggré slaat opticien met tas.’
Daar zitten ze bij EenVandaag ook niet op te wachten.
Ik had de klacht al best een tijdje. Als ik ’s morgens wakker werd, zaten mijn ogen steeds vaker zo goed als dicht. Ik hoopte op een goeie tip voor druppels of een oogdouche, maar ik hoopte natuurlijk niet op ongevraagd advies over mijn mogelijk aanstaande overgang. Waar ik zelf trouwens nog niets van gemerkt heb. Het leven van een vrouw is een aaneenschakeling van verschillende hormonale fasen, dat weet ik heus wel. En het aantal vriendinnen dat inmiddels aan de hormooncrème zit, of midden in de nacht badend in het zweet wakker wordt, neemt toe.

Dus dat de ­overgang eraan zit te komen, is evident. Maar daar heeft zo’n opticien toch niks mee te maken?
Ik heb trouwens zelf het idee dat mijn overgang, ondanks mijn leeftijd, nog heel ver weg is. Het is vast wishful thinking, maar dat komt ook omdat ik het zo fucking oneerlijk vind. Ik was op mijn tiende voor het eerst ongesteld en ik heb weleens gelezen dat een vrouw in totaal gemiddeld zesenhalf jaar menstrueert. En als je daar dan dus zo’n beetje doorheen bent, begint er een nieuwe ingewikkelde fase. En alsof dat niet erg genoeg is, heb je dus ook nog eens mannen – zoals die opticien – die je daar fijntjes op wijzen. En daar mag je dan niet te veel over zeiken, anders noemen jongere vrouwen je een ‘Karen’ (oftewel een trut) en oudere vrouwen je ‘overgevoelig’. Want laat het maar aan de generatie boven ons over om ons te bekritiseren over dingen die wij lastig vinden, maar zij zogenaamd doodnormaal. Meestal omdat ze zelf destijds niet anders konden. Maar dat terzijde.
Ik heb dus besloten om die hele overgang te skippen. Ik heb er simpelweg geen zin in. Dus ik laat mijn spiraal de komende acht jaar lekker zitten (dat kan toch, tegenwoordig?). En die opticien? Die gun ik zelf een heleboel droogte, bij zichzelf of bij zijn partner. Ook goed.•