Selena Gomez heeft ruzie met Hailey Bieber en Kylie Jenner. Iets met een TikTok-video en wenkbrauwen die Gomez geplaatst had, waarna Bieber en Jenner haar in hun eigen video’s belachelijk maakten. Of zoiets.
Kylie Jenner is de jongste miljardair ooit en zus van de Kardashians. Hailey Bieber is dochter van acteur Stephen Baldwin en getrouwd met Justin Bieber; zij hoeft dus ook aan het einde van de maand niet de spaarpot stuk te slaan om toch nog rond te kunnen komen.
Ze zouden in principe een zorgeloos leven kunnen leiden. Ze hebben genoeg geld om een eigen bubbel te creëren zonder gedoe. De moeilijkste keuzes waar ze dan mee zouden worstelen, zouden zijn welke vetvrije proteïnesnack ze nemen en hoe uitbundig de manicure van de week is. De dames hebben zich voor zover ik weet niet laten betrappen op iets diepzinnigers dan dat. En dat is helemaal oké. Wie leegte zoekt, mag zich erin onderdompelen.
Maar wat ik zo fascinerend vind aan deze hopeloos onbelangrijke roddel, is dat de grootste rijkdom je er niet toe kan brengen mensen met rust te laten. Dat die innerlijke pestkop springlevend blijft en mensen het kennelijk nodig blijven hebben anderen neer te halen om zichzelf beter te voelen.
Dat is geen ziekte van deze tijd, maar door internet en sociale media is het wel heel veel zichtbaarder: de gemene online dynamiek, de hordes die mensen aanvallen, de fans van sterren die zich aan de vetes overgeven.
Het is zo lelijk. Dan kun je denken dat je beter bent dan het plebs dat jou volgt en je zakken vult door slaafs al je producten te kopen. Je kunt pochen met je villa’s, privéjets en jachten. Met je onbetaalbare couture, je altijd strakgetrokken gezicht, je door cryolipolyse geboetseerde lijf en die zogenaamd ongenaakbare blik, die eerder hardnekkige constipatie verraadt. Maar de lelijkheid blijft, daar kan geen blingbling tegenop.
