Wanneer heb je sex met een man? Je eerste, tweede of derde date? Mijn vriendin heeft als standaard: drie etentjes. En geen all you can eat maar een behoorlijk restaurant. Hij betaalt.
Die standaard heb ik niet maar de eerste avond een home run, is wat mij betreft een no go. Ik heb geen zin in een one-night-stand, de zogeheten ONS op Tinder. Waarvan bijna alle mannen beweren er niet van gediend te zijn: ‘Geen ONS of FWB’, staat er dan bij het profiel. ‘Serieuze relatie.’ Overigens geeft dat geen enkele garantie want er wordt heel wat afgejokt op Tinder.
WJ had niets van dat al, die had gewoon een leuke beschrijving van zichzelf en verder ook geen eisenpakket toegevoegd. Dat verhoogde alleen maar de aantrekkingskracht voor mij.
Na onze romantische Van der Valk lunch is hij weer de hele week druk aan het werk maar de ‘Buongiorno Bella’s’ komen elke ochtend binnen en hij belt trouw. Inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat hij me niet zal ‘ghosten’ (in het niets verdwijnt).
WJ weet dat dat voor mij een ‘dingetje’ is. Ik ben achterdochtig. Ik heb principieel niets tegen een ONS. Vind je dat als vrouw leuk, dan zeg ik: more power to ya. Voor mij werkt het echter niet. Sex is intimiteit en die heb ik niet na een avond. Bovendien voel ik me bescheten als een man na een nacht vol passie niets meer van zich laat horen. Geen bedankje voor het aangenaam verpozen in mijn vagina, inclusief happy end, niks. Dat vind ik kaal en schraal. Maar drie etentjes, drie weken of drie maanden wachten, is nog steeds geen garantie dat het níet alleen om de sex gaat. Ik ken ze die na vier weken jagen de buit binnenhalen en dan niets meer van zich laten horen, terwijl je als vrouw dan toch echt het idee hebt dat hij wat voor je voelt.
‘Nee,’ zegt WJ wanneer ik het bij hem aankaart omdat ik benieuwd ben naar een man zijn zienswijze (en even kan polsen hoe mijn positie is). ‘Dat hoeft helemaal niet. Het gaat soms alleen om de jacht en de jager is geduldig. Ik zou er zelf nooit weken voor over hebben, maar ik heb echt wel het bed gedeeld met vrouwen waar ik verder niets voor voelde. Dat heet piemelplezier.’
Niets verkeerds aan, zolang de wederkerigheid er maar is. Een vrouw echter wekenlang het hof maken en wanneer je je ‘piemelplezier’ hebt gehad gewoon van het toneel verdwijnen, vind ik op de schaal van hufter een dikke tien. Heb in ieder geval de ballen om te zeggen: ‘Bedankt voor het lachen, maar we laten het hierbij.’
Ondertussen krijg ik ook weer de nieuwsbrief van de Bad Girls Bible, waar dit onderwerp toevallig in wordt behandeld. Een mannelijke psycholoog legt uit dat vrouwen een bepaalde standaard hebben. Ook als het om een ONS gaat. Vrouwen gaan er van uit dat mannen qua seks gewoon een lagere standaard hebben, maar daarmee slaan we de plank volledig mis volgens deze man. Mannen hebben helemaal geen standaard als het op sex aan komt. Om de doodeenvoudige reden dat het voor hen veel moeilijker is te krijgen dan voor vrouwen. Wanneer een vrouw naar het café gaat om een man op te pikken, is succes zo goed als gegarandeerd. Wil een man sex dan is het maar de vraag of hij raak schiet. Je treft mijn vriendin met haar drie etentjes, of mij die intimiteit zoekt, er zijn allerlei mitsen en maren. Dus vindt hij een vrouw die direct roept: ‘Kom maar binnen met je knecht!’ Dan laat hij dat niet aan zijn geile neus voorbij gaan. Althans, volgens de psycholoog en ervaringsdeskundige; een man. Ik word niet vrolijk van deze conclusie. Zoiets als je neus snuiten, maakt niet uit in welke zakdoek.
Inmiddels is de tijd dat WJ weer terug moet keren naar Italië bijna aangebroken. Hij komt op zondag naar mij toe. Eind van de dag vliegt hij. Hij moet uit het zuiden des lands komen. Daarnaast hij ook nog naar Enschede om iets op te halen, hetgeen voor hem betekent dat hij ’s morgens om vijf uur moet opstaan, om om zes uur in de trein en half Nederland door crossen voor een paar uurtjes van mijn gezelschap. Hoe noemen we dat nu? True love of piemelplezier?
Lees hier Sophie’s vorige column:
‘Ik heb namelijk een overtuiging: als hij je stem wil horen, belt hij’
