Suzan herdenkt haar vader: 'Jij had met mij bij Anouk moeten staan'

Persoonlijk

11.04.2020 | 15:00 UUR

In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Suzan herdenkt deze week haar vader.

Geschreven door Suzan Nieuwenhuis, voor haar vader Peter (13-03-1960 – 10-01-2010).

Een ode aan jou. Een ode aan een leven dat er niet meer is.

Lieve papa,

Vaak wandel jij door mijn gedachten en vaak zijn dit prachtige herinneringen die gepaard gaan met onhandige flap-uitmomenten van mij. Dat ik vertel dat jij bij mama achter in de kast ligt, wat wel een Tupperware-bakje lijkt. Zeg ik dat het voor jou lastig is om nog met mij in discussie te gaan hierover en dat ik hierdoor automatisch maar gelijk heb. Door vele van deze onhandige en grappige opmerkingen houd ik jouw herinnering levende of zoals jij het zou willen; je wordt herdacht.

Maar soms zit je verscholen onder in de fles of op de bodem van mijn bier.
Verscholen in een lied of in een grap. En dat zijn de momenten dat ik je mis. Het grote gemis is weg. Vaderdag, jouw verjaardag en jouw overlijdensdag zijn normale werkdagen geworden.

Gemis

Het gemis van jou zit hem nu in de kleine, de dagelijkse dingen. Jouw gezicht niet zien op de sporttribune en daarna het commentaar niet horen dat ik de bal te ver achter mij pak. Nootjes halen op de markt en voordat deze thuis in de kast lagen was de helft al op. Het racen op de vrijdagmiddag, wie is het eerst thuis?

De boterham in de ochtend met veel te veel hagelslag, gesmeerd door jou. Het gerinkel van je sleutels of de lucht die jij bij je droeg na je werk. Ik mis zelf de sms’jes heen en weer met de vraag wat voor sondevoeding er door je lijf liep. En vaak was dit patat met biefstuk.

Inmiddels zijn wij tien jaar verder. In plaats van een sarcastische, cynische, flap-uittiener, ben ik nu een sarcastische, cynische flap-uitvolwassene met veel meer zelfvertrouwen. Het makkelijke verhaal is: jij had hier de afgelopen tien jaar moeten zijn.

Ik had met jou de nieuwe StarWars-films moeten zien. Net als elke vader die daar zat met zijn kind (en jij dan met je volwassen dochter). Jij had naast mij moeten zitten bij het laatste concert van Acda en de Munnik. Jij had mijn studentenkamer moet schilderen. Jij had met mij bij Anouk moeten staan. Jij, jij, jij….

Lees ook
Caroline herdenkt moeder Annette: ‘Ik hoor haar praten in mijn hoofd’

Oproep

Ben je een dierbare verloren? Deel je verhaal met ons. Misschien wil je een ode brengen aan iemand uit je familie of uit je vriendenkring. Mail je eerbetoon (ongeveer 400 woorden) en een mooie foto naar redactie.nieuws@linda.nl o.v.v. Monumentje.