Internet

‘Ik ben 55, hij 60 jaar en we hebben elkaar – heel modern – via internet ontmoet. We mailden veel en belden al weken lang, wat erg leuk was. De volgende stap was dan ook elkaar ‘in het echt’ ontmoeten; we besloten een hapje te gaan eten.’

Flink gehongerd

‘Ik had er echt zin in en had hoge verwachtingen aangezien we leuk contact hadden. Ik trok een mooi jurkje uit de kast en heb mezelf nog een paar dagen flink ‘uitgehongerd’ om de rits goed dicht te krijgen. Op dé avond zat ik als eerste in het restaurant. En daar kwam-ie: leuke man, maar hij had niet de moeite genomen zich om te kleden, te scheren of zijn tanden te poetsen. Hij rook enorm naar paarden en leek daarentegen niks op mijn gedroomde, aardige man.’

Tussen smakkende lippen door

‘Wetend dat hij een twintigtal raspaarden had – naast een goede baan in de adviserende wereld – ging het gesprek tijdens het eten vooral over zijn paarden. Met een luid gesmak vertelde hij twee keer getrouwd te zijn geweest. Verbaasd vertelde hij dat beide vrouwen heel plotseling waren vertrokken: hij begreep écht niet waarom, hij gaf ze namelijk alles. En kinderen? Nee, dat was er nooit van gekomen.’

Gênant

‘Zijn telefoon lag tijdens het eten naast zijn bord op tafel en hij wierp continu zijn blik erop, terwijl hij maar door ratelde over zijn fantastische paarden. Er kwamen allerlei rare geluiden uit zijn telefoon, van kreunend en krakend tot aan snuivend geluid. Heel gênant, want ook andere mensen hoorden het. De ober wist duidelijk niet of hij er wat van kon zeggen en keek mij beteuterd aan.’

Camera’s

‘Ik vroeg hem wat voor geluiden het waren en hij vertelde trots dat veel van zijn paarden zwanger waren en hij ze dag en nacht via camera’s – dus ook via zijn mobiel  – in de gaten hield. Ik heb het hier niet over twee onschuldige camera’s, maar tientallen camera’s, en ook in zijn slaapkamer. En aangezien ik denk in beelden, zag ik zijn – vast ook stinkende – slaapkamer voor me. Of de sfeer er beter op werd? Niet echt. Hij zag mij totaal niet staan, óf zitten.’

Greep mijn tas

‘Hij moest naar het toilet, en deed dat zonder mobiel. Dus je raadt het al: daar zat ik dan, met een kreunende telefoon op tafel. De mensen om mij heen wierpen rare blikken mijn kant op. Snel nam ik een besluit, ik greep mijn tas en rekende ondertussen gauw mijn deel van de maaltijd af bij de vreselijk grinnikende ober. Op de terugweg schoot ik meerdere malen in de lach: wat kan een mens zich toch vreselijk vergissen. Hoe het verder met hem gaat? Ik heb geen idee. Bij de daaropvolgende date vroeg ik eerst of de desbetreffende man paarden had.’

Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (mét je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar lifestyle@lindanieuws.nl.