De vonk slaat gelijk over tussen Sophie en een gevangene uit de penitentiaire inrichting waar ze werkt. Ze beginnen een geheime relatie, die algauw Sophie’s leven op zijn kop zet.
Ze verliest bijna alles door haar relatie. “We waren zo verliefd. Ik kon bijna niet anders.”
Sophie is net twintig als ze begint met haar werk in een penitentiaire inrichting (p.i.). Op de dag dat het personeel en de gevangenen samen een activiteit ondernemen, ontmoet ze haar toekomstige vriend. “Hij was knap, gespierd en ongeveer mijn leeftijd. Ik dacht dat hij een collega was. We raakten aan de praat en er sloeg meteen een vonk over. Pas later in het gesprek realiseerde ik me dat hij geen collega, maar een gevangene was.”
Na die eerste ontmoeting is er minimaal contact. “We zagen elkaar in het voorbijgaan, maar ik moest natuurlijk mijn afstand bewaren.” Toch verdwijnen de gevoelens van Sophie niet. Als haar tijdelijke contract afloopt, is het nog niet zeker of ze een nieuw contract krijgt. Ze besluit bij de gevangene te laten doorschemeren wat ze voelt. “Ik dacht: als ik niet uitzoek of de vonk die ik voel wederzijds is, krijg ik daar misschien spijt van.”
Hij blijkt hetzelfde voor haar te voelen. Sophie geeft hem haar nummer en ze leren elkaar – via de vaste telefoonlijn op de afdeling – beter kennen. In maanden van telefonisch contact wordt hun connectie alleen maar sterker. Dan krijgt Sophie te horen dat de p.i. haar toch een baan aanbiedt.
Ze besluit de baan niet af te slaan, maar het voelt ook onmogelijk om hun prille relatie stop te zetten. De twee zijn stapelgek op elkaar. Ze maken duidelijke afspraken om hun geheim te kunnen bewaren. “We hadden geen fysiek contact, hij belde niet op mijn privénummer en mijn werk zou nooit een onderwerp van gesprek zijn. Voor gedetineerden is er niet echt een risico of straf voor een relatie met personeel, maar voor het personeel is dat anders. Je kunt op staande voet worden ontslagen en er kan een strafrechtelijk onderzoek naar je worden gestart.”
Daarom weet niemand wat er gaande is. “We hielden onze mond over wat er speelde. Achteraf zijn er misschien wel collega’s geweest die iets door hebben gehad, maar dat is nooit uitgesproken.” Als Sophie vrij is, bellen de twee uren per dag met elkaar en er ontstaat een hechte, romantische band.
De twee zijn in de wolken, totdat ze worden betrapt.
Bonaria's eerste date eindigde in een arrestatie: 'Hij moest 3 maanden de gevangenis in'
Op een ochtend blijft het vaste telefoontje uit. In plaats van een ‘goedemorgen schat, fijne dag vandaag’ wordt ze gebeld door de p.i.. Ze moet zich zo snel mogelijk melden. Hun relatie is ontdekt en een moeilijk gesprek volgt. “Het was pijnlijk voor mij, maar ook voor mijn toenmalige collega’s. Ik had een fijne band met mijn collega’s, die voelden als vrienden. Vanaf dat moment was dat verwoest. Er rustte opeens een smet op mijn naam en reputatie.” Sophie wordt op staande voet ontslagen en er wordt een onderzoek gestart of ze iets de gevangenis in heeft gesmokkeld.
Als blijkt dat dit niet zo is, wordt Sophie geadviseerd het contact met de gevangene te verbreken. “Het was een stressvolle periode. We konden elkaar niet spreken, mijn hele wereld stond op zijn kop en er werden dingen tegen mij gezegd als: ‘hij geeft niet echt om je’ of ‘hij heeft nog helemaal niet naar je gevraagd’. Ik schrok enorm van alle ophef en voelde me erg verloren. Ik wist niet waar ik in verzeild geraakt was.”
Ze weet nog altijd niet hoe hun relatie is uitgelekt. “Ik wil het eigenlijk ook niet weten, want ik heb er nu niks meer aan. Ik kan me daar alleen maar rot over voelen, want ik weet zeker dat het moeilijk is geweest voor iedereen die erbij betrokken was.”
Ook in haar privéleven raakt Sophie bijna alles kwijt. “Voor mijn ouders was het moeilijk om toe te zien wat ik mij allemaal op de hals had gehaald. Zij zijn me altijd blijven steunen, maar maakten zich soms zorgen om mijn veiligheid.” De, vriend van Sophie zat destijds vast voor een ernstig geweldsdelict. Hij is veroordeeld voor vier jaar cel, waarvan hij – op het moment van de ontmoeting – al drie jaar heeft uitgezeten. “Ik heb mij nooit onveilig gevoeld, omdat ik verder kijk dan zijn veroordeling. Er wordt enorm zwart-wit gekeken naar gevangenen, maar we zijn allemaal mensen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en soms komt iemand in een situatie terecht waar er geen uitweg lijkt.”
Vriendinnen laten het afweten. “Ik ben bijna al mijn vrienden kwijt geraakt. Ze konden mijn keuzes niet begrijpen en dat dreef een kloof tussen ons. Ik heb me in die periode heel eenzaam gevoeld, het was denk ik de zwaarste periode van mijn leven. Die eenzaamheid zorgde ervoor dat ik me alleen maar meer aan hem ging vastklampen. Het was alsof we opeens allebei veroordeeld waren.”
Wanneer de relatie is ontdekt, besluiten ze er volledig voor te gaan. Ze kan tijdelijk niet naar de bezoekuren komen, maar er zijn wel andere manieren van contact. “Hij kon mij bellen vanaf de afdeling en ik kon hem elke dag mailen, maar niet andersom. Af en toe konden we elkaar brieven sturen. Daar spoten we parfum op. Die legde ik dan onder mijn kussen, zodat het voelde of hij toch iets dichterbij was. Ik stuurde ook vaak foto’s op van wat ik die week had gedaan, om hem op de hoogte te houden en te helpen de tijd te doden.”
Amerikaanse vrouw (63) krijgt levenslang voor moord, blijkt na 43 jaar cel onschuldig
Na zijn vrijlating, trekt hij bij Sophie in. Ze hebben een fijne tijd, maar na vier jaar strandt de relatie toch. Toch hebben de twee nog altijd goed contact: “Je maakt zulke heftige tijden mee samen. Dan blijf je aan elkaar verbonden.”
Over de vraag of ze spijt heeft van haar keuzes, moet Sophie even nadenken.
“Ik besef me wel wat het me allemaal heeft gekost. Misschien wel te veel, denk ik soms. Maar mijn keuzes hebben me gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik enorm dankbaar voor.” Toch is het nog vaak een worsteling voor Sophie. “Ik heb voor mijn gevoel wel een lijk in de kast liggen. Bij sollicitaties, maar ook in sociale situaties. Als werkgevers vragen om een referentie, kan ik het vergeten. Als ik het aan mensen vertel moet ik me vaak verantwoorden. Soms denk ik: het ergste wat ik heb gedaan is verliefd worden. Waarom moest ik daar zo veel voor opgeven?”
Inmiddels heeft Sophie een baan in een andere sector gevonden en heeft ze ook weer nieuwe vriendinnen gemaakt. Toch vindt ze het pijnlijk om terug te blikken op die roerige tijd. “Tuurlijk denk ik soms aan wat er allemaal is gebeurd. Aan hoe ik volledig mijn hart heb gevolgd, binnen de kaders die ik voor ons had gesteld. Ik kan mijzelf dan wel recht in de spiegel aankijken. Ik heb nooit iemand in gevaar gebracht en ik heb ook geen liefde laten lopen waarvan ik me nu nog afvraag ‘wat als …?’. Maar ik ben nu wel voorzichtiger. Als iemand mij vraagt: ‘volg jij meer je hart of verstand?’ Dan zeg ik volmondig: ‘beiden’.”
De periode van haar liefdesaffaire in de p.i. ligt voor Sophie in het verleden. “Het voelt als bijzondere, maar ook donkere tijd uit mijn leven. Het is tijd om dat boek dicht te doen. Ik wil, door mijn verhaal hier te delen, deze periode voor mezelf afsluiten en me focussen op de toekomst.”
De naam Sophie is vanwege anonimiteit gefingeerd, de echte naam is bekend bij de redactie. Dit artikel werd eerder gepubliceerd op LINDA.nl
Angela (37): ‘We trouwden in de gevangenis omdat ik hem dan vaker mocht bezoeken’
