Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
Deze week in Kroegpraat aflevering 113: ‘Heeft er iemand ervaring met speeddaten? Leg ik dingen als (geen) kinderwens hebben meteen op tafel of wacht ik daar nog even mee?’
Steeds meer kroeggenoten beginnen interesse te tonen in speeddaten, merk ik. Sowieso is en blijft daten een geliefd onderwerp, menig kroeggenoot is immer op zoek naar liefde en in een wereld die je ook voortdurend het gevoel blijft geven dat je zónder romantische partner onaf bent, is dat ook niet zo gek.
Persoonlijk lijkt speeddaten me werkelijk verschrikkelijk, maar de reacties waren eigenlijk overwegend positief en enthousiast. Niet dat er veel enorme liefdessuccessen uit voortkwamen, maar de meeste mensen die hierop reageerden hadden op z’n minst een leuke avond of middag gehad, en dat is toch al heel wat.
Ongewenst kinderloos: 'Ik ga mezelf niet meer met een babyshower kwellen'
Het andere onderdeel van haar vraag intrigeerde me ook. Want inderdaad, wanneer in het dateproces (mijn autocorrect maakt hier ‘dataproces’ van, en dat is eigenlijk niet ver bezijden de waarheid) leg je grote dingen als kinderwensen op tafel. Wél een kinderwens hebben is vooralsnog de norm en daarmee heb je een grotere kans dat de ander dat ook wil, géén kinderwens hebben, dat is een ander verhaal. Weet ik ook uit ervaring.
Als vrouw zonder kinderwens heb ik dat altijd lastig gevonden. Hoe ouder ik werd, hoe belangrijker het onderwerp werd, hoe meer het iets is dat toch wel bijtijds besproken moet worden. Op je twintigste tellen dat soort dingen minder, was het voor mij ook minder duidelijk, maar zo vanaf je dertigste begint het toch ‘een ding’ te worden.
Mijn stelregel was altijd dat als de eerste date leuk is, ik er tijdens de tweede date een beetje over begin. Niet frontaal in de aanval ‘wil jij kinderen?’ maar meer een beetje meanderend praten over toekomstideeën of levenswensen, dat geeft vaak wel al een hoop weg over hoe iemand die toekomst voor zich ziet. Op datingapps kun je er tegenwoordig op filteren, bij de betaalde varianten van de apps. Dat scheelt ook. Als iemand expliciet heeft staan ‘wil kinderen’ en jij weet al dat je dat niet wil, bespaart het iedereen een hoop tijd en potentiële pijn door er gewoon überhaupt niet aan te beginnen.
Wel moet ik daarbij als kanttekening zetten dat dingen, mensen, kunnen veranderen. Mannen die eerst riepen geen kinderen te willen, kunnen – als er dan toch opeens leuke kinderen in hun omgeving komen – toch beginnen te twijfelen en uiteindelijk het gewoon te willen. En ook heb ik in Kroegpraat genoeg verhalen gehoord van vrouwen die er nooit aan moesten denken, totdat ze een partner ontmoetten waarbij álles in hun zei: van hem wil ik een kind. En andersom kan het natuurlijk ook. Tja.
Hoe weet je nou écht zeker of je kinderen wil? 'Het 'moederinstinct' bestaat niet. Laat niemand je aanpraten dat dat wel zo is'
Ik wil niet zeggen dat iedereen verandert en dat kinderwensen altijd zo beïnvloedbaar zijn, maar meer dat het een gespreksonderwerp is dat aan de tijd onderhevig kan zijn. Dus, ja, bespreek het een beetje vroeg in het dataproces, maar blíjf het vervolgens ook bespreken.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Bewust alleenstaande moeder worden? 'Laat je niet weerhouden door de afwezigheid van een partner als je écht een kind wil'
Liesbeth is schrijver en podcastmaker (van onder andere De Dienst, Dag voor Dag en Kroegpraat), en sinds een paar jaar digitale kroegbaas. Ze woont in Amsterdam met haar poes Disco, was in een vorig leven altijd op reis, en als ze later groot is hoopt ze de helft van het jaar op een Italiaanse heuveltop te wonen.
Lees hier alles van Kroegpraat met Rasker.
