Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
In de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we bruiden én bruiloftsgasten waarbij de grote dag nét niet helemaal volgens plan verliep. Zo ook bij Leona (52): haar trouwdag was een aaneenschakeling van fouten. En één van die fouten zorgde ervoor dat ze zich even als een heuse bridezilla gedroeg.
“Ik ga proberen het in vogelvlucht te vertellen, want mán wat ging er veel mis. Het begon bij de levering van mijn boeket, de corsages en onze trouwbloemen: die werden op ons oude adres geleverd, ook al hadden we netjes doorgegeven dat we verhuisd waren. Gelukkig sprongen onze oude buren meteen de auto in om ze alsnog op tijd bij ons te krijgen.
Bij de kapper ging het ook niet volgens plan. Het proefkapsel was geweldig geweest, maar op de grote dag liep ik de deur uit als een soort Beatrix. Het was de kapper die ik al járen had, dus wat er ineens mis ging? Geen idee. Misschien had-ie slecht geslapen of een borrel te veel gedronken, maar mijn haar zag er gewoon niet uit. Thuis haalde ik huilend de boel er weer uit en heeft mijn zus – een lifesaver – het helemaal opnieuw gestyled. Bij mijn aanstaande had de kapper het ook verprutst, hij kwam thuis met een volledig opgeföhnd hoofd. Dat haar was met geen mogelijkheid nog plat te krijgen.”
Het vermaken van Suze's trouwjurk blééf misgaan: 'Ik kreeg geen excuses en moest de volle 3000 euro betalen'
“We trouwden in een prachtig kasteel, maar bij aankomst was daar weinig van te zien: er stond een enorme brandweerwagen pontificaal voor de ingang. Naast onze viering met 300 gasten was er die dag namelijk nóg een bruiloft in dat kasteel, een kleintje van vijftig man. Die bruidegom had snel even een sigaretje gedaan in de garderobe, waardoor het alarm natuurlijk afging. Hele kasteel in rep en roer, onze idyllische aankomst in duigen. Maar goed: allemaal te overzien. Ik voelde me hier nog geen Bridezilla, zeg maar.
Het volgende probleem diende zich aan bij de kleding van mijn bruidskinderen. Omdat de meisjes hadden aangegeven écht geen jurk aan te willen, had ik leuke broeken en vestjes met puntcapuchonnetjes laten maken. Die waren alleen iets te hard gesteven, waardoor die punt récht overeind bleef staan als iemand de capuchon ook echt opzette. Zaten er ineens zes kinderen in de zaal met witte puntmutsen, het leek de Ku Klux Klan wel. Godzijdank had mijn zus het snel door en sommeerde ze iedereen om die dingen metéén af te doen – ze was zo snel dat er zelfs geen foto’s van gemaakt zijn, haha.”
“Op de dag zelf vond ik het natuurlijk vervelend dat er dingen niet helemaal goed gingen, maar het was allemaal nog wel te overzien. Het écht moeilijke vind ik dat onze videograaf vergat om het aan-knopje in te drukken bij onze ceremonie, en ik dus geen beeld heb van het moment dat mijn vader me naar het altaar loopt. Hij is inmiddels overleden, dus dat ik deze beelden ben misgelopen vind ik oprecht heel pijnlijk.
Daarnaast had de ambtenaar tijdens onze ceremonie een gek soort geheugenverlies. De ouders van mijn man waren al tien jaar overleden, dus we hadden een mooi bloemstuk op de tafel gezet met daarin een foto van hen. Aan het begin van de ceremonie staken we een kaars daarbij aan, zo waren ze er toch nog een beetje bij. Zijn getuigen waren zijn zus en zwager, maar zij werden dus voorgesteld met de namen van zijn ouders. Je zag de koppies van die hele familie vertrekken, het was zó naar. Ze corrigeerde het natuurlijk meteen, maar het kwaad was al geschied. Gewoon heel verdrietig en ook wel een tikje genant.”
Marianne moest óp haar trouwdag de hele bruiloft annuleren: 'Ik was zo bang voor het kostenplaatje'
“Toen ik en mijn man na de fotosessie terugkwamen in het kasteel, bleken onze driehonderd gasten héél ergens anders te zitten. We hadden afgesproken dat de koffie en taart in een van de mooie, grote zalen geserveerd zouden worden. Die zaal was inderdaad mooi gedecoreerd met onze bloemen, en onze enorme taart stond er ook – maar de gasten van die ándere bruiloft zaten daar. Ons eigen trouwgezelschap was foutief in het koetshuis gezet: zonder muziek of taart. Er waren wat tafels en stoelen neergeplempt, maar het zag er allesbehalve feestelijk uit.
Nou, toen ik daar achterkwam ben ik wel even volledig uit mijn stekker gegaan. Ik heb mijn rok opgetrokken en ben het kasteel binnen gestormd, op zoek naar de gastvrouw. Ik was zo nijdig, echt niveautje bridezilla. Schreeuwen of schelden deed ik niet, maar ik heb wel een flinke rectificatie in de kosten geëist. Als ze dit nu niet alles héél snel zou oplossen, dreigde ik een hele kwaaie review te plaatsen.”
“Na dit fiasco was het gelukkig bijna tijd voor de tweede locatie van de dag, waar het buffet en feest zouden plaatsvinden. Ook daar zat het logistiek niet helemaal lekker, want de ruimte met het kinderbuffet en al het speelgoed zat aan de andere kant van het gebouw. Zo moesten de ouders steeds heen en weer lopen om het spul in de gaten houden, totale chaos dus. Gelukkig was het eten heerlijk en hebben we genoten van het feest, met een fantastische live band. Ik heb het die avond maar gewoon op een zuipen gezet, haha.
Het gros van de fouten hebben onze gasten denk ik niet direct meegekregen, maar voor mij en m’n man was het wel een smet op onze trouwdag. Ik was zo blij dat die dag voorbij was, al konden we naderhand prima lachen om de meeste fouten. Het heeft ook geen effect gehad op ons huwelijk: volgend jaar vieren we ons vijfentwintigste jubileum.”
Heb jij ook nog een goed verhaal over een beroerd verlopen bruiloft, of heb je zelf een keer de bridezilla gespeeld? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, telefoonnummer en eventuele foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Bruid Sanne dumpt na 2 uur haar trouwjurk en krijgt schadevergoeding: 'Ik was dat ding hélemaal zat'
