Fit en gelukkig

“De gevolgen zijn verstrekkend. Ik voel me voor het eerst sinds ik me kan herinneren fit en gelukkig. Jarenlang kwam ik zo min mogelijk buiten. Nu heb ik zín in de dag, ik ben ondernemend, energiek en ik ervaar lust. Ik verlang naar Dinand. Al vanaf het eerste moment dat ik hem ontmoette, een paar maanden geleden. Het is een ondragelijk soort verlangen. Een honger die gestild móét worden.

En nu is het eindelijk zover. Eindelijk zet ik mezelf op de eerste plek. Eindelijk ga ik voor míjn plezier, na bijna twee decennia van mezelf wegcijferen voor mijn kinderen en mijn man. Mijn ex-man, moet ik zeggen. Terwijl Dinands handen mijn billen kneden, denk ik heel even aan de vader van mijn kinderen. Aan zijn haat, zijn verwijten. Snel duw ik die gedachten weg.”

Strelingen en bevelen

“Ik concentreer me op Dinands strelingen. Op zijn woorden. Zijn bevelen maken me geil. Ik wil álles wat hij me opdraagt uitvoeren. Maar de ingebakken schaamte zit me in de weg. Kom op Fay, laat je gaan – spreek ik mezelf bestraffend toe. Je wil dit. Ogenschijnlijk zelfverzekerd klim ik boven op Dinand, die op zijn rug op het bed ligt.

Ik duw mijn kruis op zijn mond en laat hem me beffen. ‘Ohh jaa’, kreun ik verrast als hij precies de juiste plekken raakt, de juiste maat houdt. Dinand likt en zuigt alsof hij niks ter wereld liever doet. Een moment lang kijk ik naar beneden, naar mijn buik. Het is nog steeds wennen, dit nieuwe lijf, dat zo soepel beweegt. Moeiteloos.”

Puur geluk

“En dan voel ik puur geluk opwellen. Moet je mij eens zien gaan: ik word gebeft door deze prachtige, lieve man. Weg is de schaamte, zomaar ineens. Ik laat me over Dinands keiharde erectie glijden en terwijl we elkaar aankijken beweeg ik ritmisch op en neer. In mijn onderbuik knettert het. Wat is dít lekker. Mijn ex en ik deden het maar zo heel af en toe. Ik vond er weinig aan. Al die tijd heb ik gedacht dat seks niet aan mij besteed was. Nou, dat is het wél.”

Mary (31): ‘In mijn beginjaren was ik de onderdanige in het spel, tegenwoordig geniet ik ook van de dienst uitmaken, van de rol van 'dom'’Lees ook

“Ik denk aan het ongeluk dat ik drie jaar geleden ternauwernood overleefde. Die bijna-doodervaring schudde me wakker, rédde mijn leven, ironisch genoeg. Het deed me beseffen: er is meer, er móét meer zijn. Ik verdien meer.

Zeventien jaar lang stelde ik mijn leven in dienst van mijn ex, was ik zijn sloofje. Hij leidde zijn leven, ik was thuis met de kinderen, verzorgde het huishouden. Hij schreeuwde tegen me, elke dag. Dat was verschrikkelijk. Ik kan slecht tegen conflicten. Maar ik tolereerde zijn gedrag omdat ik geloofde dat ik blíj moest zijn dat hij bleef. Ik was zó onzeker over mijn lijf. Welke man zou mij nog willen als hij vertrok? Als hij weer eens vreselijk tegen me was uitgevallen bood ík mijn excuses aan. Hij zei nooit sorry. Mijn ex deed waar hij zin in had. En ik gaf hem alle ruimte. Tot het ongeluk. Tot ik besefte dat het morgen over kan zijn.”

Gedeelde eerste plek

“Ik concludeerde dat ik mijn kinderen best op één kan zetten, maar wel op een gedeelde eerste plek, samen met mezelf. De wensen van mijn ex kregen een lagere prioriteit. Dat trok hij voor geen meter. Hij wilde niet dat ik tijd investeerde in mijn vriendinnen, dat ik gezonder ging leven. Hij verweet me dat ik mijn maagverkleining alleen wilde ‘voor andere mannen’. Hij noemde me aandachtsgeil.

Met elke kilo die ik afviel, werd zijn jaloezie ziekelijker. Mijn geluk en onafhankelijkheid triggerden een diepe verlatingsangst bij hem, die hij uitte in woedde. Tot ik besloot: tot hier en niet verder. Zo laat ik me niet langer behandelen. Ik wil mijn kinderen het goede voorbeeld geven. Óf we zouden in therapie gaan, óf ik wilde scheiden. Optie één was onbespreekbaar voor hem. Dus liet hij me geen keus. Inmiddels is de scheiding bijna rond. En zo komt het dat ik hier nu lig, in de armen van een man die me wel met respect behandelt.”

Elise (47): 'Als hij me vingerde, wist hij niet hoe snel hij zijn handen schoon moest vegen'Lees ook