De grote lepel

Ik leg mijn telefoon op het nachtkastje, draai me om, nestel me in Siems armen. Hij strijkt langs mijn rug naar beneden, naar mijn billen. Hij kneedt mijn kont terwijl we kussen. Siems aanraking is zacht, vertrouwd, rustig. Ons samenzijn mag dan een eindtijd hebben vandaag, haast voelen we niet. We hebben altijd morgen, of anders overmorgen. Ik leg mijn hand in zijn nek en trek hem nóg dichterbij. Zijn huid is warm onder mijn vingers. Ik verstop mijn gezicht in zijn hals, inhaleer zijn geur.

Zijn erectie drukt tegen mijn been. Hij komt op me liggen. We hoeven niets te zeggen, niet te sturen – onze lijven bewegen als vanzelf, perfect op elkaar afgestemd. Terwijl Siem stoot, vinger ik mezelf. Zijn ademhaling wordt zwaarder, dieper. Als ik zijn mondhoeken zie trekken, zijn kaken verstrakken, verhoog ik mijn tempo. Na vijf jaar herken ik de tekenen. Mijn vingers schieten heen en weer. Even later komen we samen klaar. We blijven onbeweeglijk liggen, twee lijven, in dit moment samen één.

Loom van de seks, van de aangename temperatuur in de slaapkamer, sluit ik mijn ogen – heel even maar. Siem komt achter me liggen: ik ben de kleine lepel, hij de grote.

Mary (31): ‘In mijn beginjaren was ik de onderdanige in het spel, tegenwoordig geniet ik ook van de dienst uitmaken, van de rol van 'dom'’Lees ook

Twee liefdes

God, wat hou ik van deze man. Dat ik nóg een partner heb, nog een man, voor wie ik evenveel voel, doet daar niks aan af. Mijn twee liefdes bestaan naast elkaar, in perfecte harmonie. Mijn mannen zijn monogaam en ik ben polyamoreus. Veel mensen verklaren me voor gek. Dat snap ik niet. Waarom kan je wél evenveel houden van twee kinderen, maar niet van twee partners? Wie heeft bepaald dat je slechts één mens romantisch mag liefhebben? Mijn hart is groot genoeg voor allebei. De buitenwereld ziet mij vaak als een foute vrouw, een egoïst, die van twee walletjes eet. Maar weinigen snappen hoe diep mijn relaties gaan. Ze draaien niet om seks, maar om liefde, om intimiteit.

Erik en ik zijn al bijna twintig jaar samen. Ik denk met schaamte terug aan vroeger. Ik heb hem lang ontzettend bedrogen. Dat wilde ik helemaal niet. Ik hou van Erik. Hij is lief, zorgzaam en aantrekkelijk. Ik heb nooit getwijfeld aan mijn liefde voor hem. Trouw zijn was mijn intentie. Maar ik had niet genoeg aan onze relatie. Ik ging vreemd en belandde keer op keer in affaires. Want onenightstands vond ik onbevredigend. Ook met een buitenman wilde ik écht intiem zijn, ik wilde romantiek.

Jarenlang leefde ik met een enorm schuldgevoel. Ik vond mezelf walgelijk. Waarom was mijn vlees zo zwak? Waarom lukte monogamie mij niet? Steeds opnieuw nam ik me voor het niet meer te doen. En steeds opnieuw mislukte dit. Ik ging zelfs in therapie. Mijn drang naar andere mannen was ongezond, meende ik. Het verlangen moest ik zien te genezen.
Het hielp allemaal niks.

Polyamorie

In het begin van mijn affaire met Siem las ik een artikel over polyamorie. Toen viel het kwartje. Ik was geen slecht mens. Ik leerde dat verliefd zijn op iemand anders niet betekent dat je een slecht huwelijk hebt. Ik besloot het gesprek met mijn man aan te gaan. Ik vertelde hem stapelverliefd te zijn op Siem, maar daarom niet minder van hém te houden. Hij reageerde tot mijn verbijstering positief. Hij herkende mijn gevoelens zelf niet, maar wilde mij vrijlaten om mezelf te zijn. Hij had geen last van jaloezie.

Sindsdien heb ik een relatie met twee mannen en woon ik in twee huizen. Voor het eerst in mijn leven is de onrust verdwenen. Ik hoef niet meer te liegen. Dat is zo’n bevrijding. Soms kan ik er nog steeds van balen dat ik het gesprek niet eerder ben aangegaan. Dat had me veel ellende bespaard. Veel kopzorgen. Maar ja, ik wist niet beter. We worden opgevoed met de monogamie-norm.

Als Erik en Siem ook een tweede partner willen, dan vind ik dat uiteraard goed. Ik ben niet hypocriet. Alleen hebben ze daar op dit moment geen behoefte aan. Het werkt, hoe we het doen. Ik zorg ervoor dat ik mijn tijd zo eerlijk mogelijk verdeel, dat geen van mijn mannen wat tekortkomt. En sinds kort doen we zo nu en dan samen wat leuks. Zo gingen we laatst een weekendje naar zee.

Ik schrik wakker. Het is bijna negen uur. Ik moet gaan. Snel kleed ik me aan. Tijd om te douchen heb ik niet. Dat doe ik wel bij Erik. Siem staat op. ‘Ik loop met je mee.’

Voor de deur nemen we afscheid.
‘Wil je Erik heel veel succes van me wensen?’
Ik kus Siem een laatste keer gedag. Hij wuift vrolijk.
En daar ga ik: van man twee, terug naar man één.

Fay (42): ‘Ik viel zestig kilo af en dacht al die tijd dat seks niet aan mij besteed was. Tot nu'Lees ook