Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
In de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we bruiden én gasten waarbij de bruiloft net niet helemaal volgens plan verliep. Zo ook bij Leonie (34), die aan de dunne was tijdens de trouwceremonie van goede vrienden.
“Ik was uitgenodigd voor de bruiloft van een goede vriend van mijn vriend. Ik ben wat jonger dan hij en zijn vriendengroep, dus het was voor mij eigenlijk een van de eerste huwelijken waar ik echt een hele dag naartoe ging. Best spannend: wat moet ik aan? Ken ik daar wel mensen? Hoe werkt zo’n dag? Ik was echt een leek, maar bereidde me zo goed mogelijk voor. De ochtend van de bruiloft hing m’n outfit al klaar, maar toen ik wakker werd had ik ontzettende buikpijn. Zo’n kramp waarvan je meteen weet dat je iets verkeerds gegeten hebt.
De eerste toiletbezoeken werden al snel gemaakt, maar het luchtte helaas niet op. Het spijt me als je slecht gaat op details, maar ik had echt last van flinke diarree en heb ook een keer over moeten geven. Waar ik op een normale dag in bed was blijven liggen, had ik nu natuurlijk het gevoel dat ik echt niet thuis kon blijven. Mijn vriend zat in de entourage van het bruidspaar, ik moest hier wel bij zijn. Zo goed en kwaad als het kon knapte ik mezelf op en ging ik onderweg, hopend dat het ergste achter me zou liggen na deze turbulente ochtend.”
“De bruiloft begon in een prachtige kerk, met een ceremonie. Ik kan slecht op hakken lopen, dus mijn entree over dat ellenlange gangpad was al niet fantastisch. Als je niet wíst dat ik aan de dunne zat, leek het er alsnog op. We zaten helemaal vooraan, de 250 andere gasten vulden de rest van de gangpaden op. Nog geen kwartier na de start van de ceremonie begon mijn buik alweer te rommelen en borrelen. Mijn vriend keek met grote ogen opzij: ‘Nog niet voorbij, dus?’ Nee, nog niet.
Mijn hoofd stond inmiddels in een constante staat van paniek. Als je eenmaal die angst voelt dat het mis kan gaan, kun je gewoon nergens anders meer aan denken. Genieten van de ceremonie was er niet echt meer bij, ik was vooral op zoek naar momenten waarop ik relatief ongezien naar buiten kon glippen. Lastig als je op rij twee zit.
Op een gegeven moment begon een van de aanwezige kinderen te huilen, wat in zo’n grote kerk natuurlijk lekker galmt. Na een paar minuten werd er geseind dat de kleine misschien even naar buiten gebracht moest worden. Dát zag ik als mijn kans. Als ik nou tegelijkertijd weg zou lopen, zou het minder opvallen. De oppas liep weg met het kind en op hetzelfde moment schuifelde ik door de kerkbank richting het zijpad. Zo subtiel mogelijk strompelde ik op die klotehakken naar de uitgang, vurig hopend dat ik halverwege niet per ongeluk een scheet zou laten.”
Sylvia (64) moest twee keer trouwen op één dag: 'Het belandde zelfs in de krant'
“Eenmaal voorbij de deur heb ik mijn hakken uitgedaan en trok ik een sprintje richting de toiletten. Het was echt op het níppertje, toen ik de deur van de toiletten zag ging het bijna mis. Godzijdank zaten de toiletten een paar gangen verderop, zo wist ik in ieder geval zeker dat niemand kon horen hoe ik aan de dunne zat. Ik ben de rest van de ceremonie daar blijven zitten, teruggaan zou alleen maar meer aandacht trekken.
Daarna heb ik tot een uur of 16.00 helemaal niets gegeten, alleen wat water gedronken. Gelukkig werd de kramp steeds iets minder en vanaf het diner kon ik weer redelijk normaal meedoen met de dag, al was ik lijkbleek. Achteraf vroeg nog wel iemand waarom ik tijdens de ceremonie was weggelopen, toen heb ik on the spot een verhaal verzonnen dat ik alarmerend vaak gebeld was door een familielid en me zorgen maakte. Ik vond het te gênant om te delen hoe het daadwerkelijk zat. Gelukkig heeft het bruidspaar dit ook pas later gehoord en konden ze erom lachen. Ikzelf nu ook: het was gewoon pech.”
Heb jij ook nog een goed verhaal over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Marieke (44) was één keer ceremoniemeester, daarna nooit meer: 'Crisis na crisis'
