PUPPP

In februari 2018 werd de hoogzwangere Meryem opgenomen in het ziekenhuis met het PUPPP-syndroom. Meryem: “PUPPP is eigenlijk een soort allergische reactie van je lichaam op de zwangerschap. Het gaat gepaard met heel veel jeuk en galbulten, waardoor ik amper nog sliep. Na een week aandringen kon ik in het ziekenhuis terecht om ingeleid te worden.”

Geen tijd

Meryem werd ingeleid, maar het duurde alsnog een week voordat de bevalling op gang kwam. Toen de weeën eenmaal kwamen ging het snel: “In tien minuten ging ik van drie naar tien centimeter ontsluiting. Het ziekenhuispersoneel was er niet op berekend dat het ineens zo snel zou gaan. De gynaecaloog en verpleging hadden amper tijd. Ze renden voor en na de persweeën om de haverklap de kamer uit omdat ze ergens anders ook nodig waren.”

Noodklok

Het verhaal van Meryem sluit aan bij de ervaring van veel verloskundigen. Gisteren luidden zij de noodklok omdat zij zich zorgen maken over de gevolgen van het personeelstekort in ziekenhuizen. Tegen de NOS vertelde koepelorganisatie KNOV dat verloskundigen steeds meer moeite hebben om een plek te vinden in het ziekenhuis voor een barende vrouw. Dit levert ‘stressvolle en gevaarlijke situaties’ op, aldus de koepelorganisatie voor verloskundigen.

Lees ook
Noodkreet verloskundigen: vaak te weinig ziekenhuispersoneel voor bevalling

Vergeten te observeren

Meryem voelde zich tijdens en na de bevalling aan haar lot overgelaten. “Na de bevalling hebben ze me gehecht en de navelstreng doorgeknipt, daarna waren ze weg en heb ik nog vijf uur in mijn eigen troep gelegen. De hartslag van mijn dochter week tijdens de bevalling wat af en de lichaamstemperatuur van mij en mijn dochter waren aan de hoge kant, maar door de chaos en stress zijn ze vergeten die kleine te observeren. Het ziekenhuis heeft daar een dag later excuses voor gemaakt en alsnog geobserveerd.”

Geen tweede kind

“In de uren na de bevalling heb ik meermaals op de bel gedrukt omdat ik me niet goed voelde. Na vijf en een half uur wachten bleek dat ik een infectie had opgelopen.” Meryem benadrukt dat ze haar verhaal niet vertelt om het ziekenhuis of de verpleging af te vallen. “Ik heb er in totaal twee weken gelegen en ik zie hoe hard ze werken, maar voor mij is de bevalling een traumatische ervaring geweest. Ik wil nu ook echt geen tweede kind meer.”

Lees ook
Cynthia brak haar stuitje bij de bevalling: ‘Het voelde alsof mijn hele onderkant loszat’

Iets meer roze wolk

Na alle gebeurtenissen rondom de geboorte van dochter Sayeda had Meryem enige tijd last van een depressie. “Misschien is de ene vrouw sterker dan de andere, maar ik had gewoon andere verwachtingen van een bevalling. Iets meer roze wolk. Ik verwachte in ieder geval niet dat de verpleging nog geen tijd zou hebben om je bed te verschonen, dat heeft mijn moeder uiteindelijk gedaan.”

Spannende gebeurtenis

Nu, acht maanden later is Meryem weer aan het werk en ook met haar dochter gaat het goed: “Ik heb echt niemand nodig die mijn hand vasthoudt, maar bij zo’n spannende gebeurtenis als de geboorte van je eerste kind hoop je wél dat er een professional is bij wie je altijd terecht kan.”

We hebben ook contact opgenomen met het ziekenhuis waar Meryem beviel, maar zij laten weten dat zij vanwege de privacywetgeving niet mogen en kunnen reageren op individuele gevallen.