Leon Verdonschot legt voor LINDA.nl om de week iemand het vuur na aan de schenen. Deze week is Pauline Wingelaar (38) aan de beurt. Ze is momenteel te zien in het vierde seizoen van Echte Gooische Moeders, op Videoland.
In je biootje noem jezelf een ‘bourgondische moeder, die dol is op fashion, beauty en interieur’. In die volgorde?
“Ja, die bourgondische moeder staat met stipt op één, want ik ben wel de moedergans. En bourgondisch associëren we vaak met de zachte G, maar ik ben wel echt een levensgenieter, en ik denk zelf bij dat woord meteen aan kaas en rode wijn. Ik ben een vrouwenvrouw die houdt van verzorgd. Als ik eerlijk ben, vind ik alles dat te maken heeft met interieur heel leuk, maar kost het ook veel tijd. Als je druk bent met werk en kinderen, zijn het ook vaak moetjes.”
Je hebt een fetisj voor bretels, zei je onlangs in een aflevering van Echte Gooische Vrouwen. Is daarmee Jort Kelder je ideale man?
Lachend: “Wat geestig dat je uitgerekend met hem komt, want ik heb vroeger bij productiemaatschappij Eyeworks gewerkt en daar maakte hij ook een programma, dus zag ik hem daar vaak lopen. En: ja. Ergens is hij iets te iel voor mij, maar hij heeft zeker een bepaalde aantrekkingskracht. Dat arrogante van hem ook. Dus misschien komt die bretelfetisj wel door hem.”
Je hebt aardig wat ‘betaalde partnerschappen’ lopen op je socials. Waar baseer je op welke je aangaat, en welke niet?
“Helemaal in het begin van de influencer-marketing zei ik op álles ja. Toen kreeg ik vooral verzoeken van vrouwen die zelf kettinkjes maakte en zo. In de loop der jaren zijn het steeds grotere bedrijven geworden, en dan is mijn criterium: gebruik ik het zelf ook, of zou ik het zelf gebruiken? Maar het is ook wel eens misgegaan. Ik kreeg een keer een aanvraag voor magnetische nepwimpers. Ik wil wel alles eerst zélf testen, dus ging ik aan de slag met die wimpers, inclusief een föhn erop om te testen of ze echt bleven zitten. Maar toen ik het bericht erover eenmaal had gedeeld, kreeg ik steeds meer berichten van mensen die de wimpers nooit hadden gekregen, dat het al kapot was gegaan in de verpakking, en een klantenservice die nooit bereikbaar was. Ik kende de term dropshipping toen nog niet, maar vanaf dat moment wist ik dat je ook een variant op hebt die niet helemaal koosjer is. Mijn factuur aan het bedrijf heb ik ook nooit betaald gekregen. Het ergste is: ze deden het wél, bleven echt zitten, dus ik ben ondanks alles eigenlijk nog steeds fan van die wimpers.”
Je was ooit garderobemedewerker in een club in Hilversum, samen met je mede-Gooische Moeder Bo Wilkes. Hoe was dat?
“We stonden achter de jassen, maar vanuit onze desk keek je de dansvloer op. Dus we zagen al die meiden en vrouwen beeldschoon binnen komen met hun hakken aan. In het begin stonden ze te dansen en speelden ze hard to get, maar een paar uur en wat drankjes ging het he-le-maal los, en stonden ze te tongen, daggeren en schuren. Het werd súperordinair. Dat vonden wij heel leuk om te zien, want wij waren helemaal nuchter, ondanks ons stiekeme drankje onder onze toonbank. Van die mannen kregen we aan het eind van de avond heel dikke fooien, want dat doen dronken mannen als je een beetje leuk lachend staat te draaien.”
Jullie besloten laatst een vrijgezellenfeest te vieren door ‘Pielemoosjes’ te beschilderen. Dat was jouw idee. Dankzij jou weten we nu ook dat het standaardformaat daarvan 18 centimeter is.
“Ik wist dat niet eens meer. Het was voor de bachelor van Bo, en bij een bachelor probeer je toch altijd een beetje de grens op te zoeken. Sorry voor alle mannen die hierdoor onzeker zijn geworden. Bo zelf kreeg trouwens een XXL-versie, al viel dat trouwens ook wel mee.”
Je bent enig kind. Merk je dat nog steeds?
“Eh.. Ik krijg vaak te horen dat ik geen typisch enig kind ben, maar ik kan niet ontkennen dat ik mezelf graag hoor praten. En ik heb net een aflevering mogen zien waarin het gaat over het huwelijk van Bo, en dan hoor ik mezelf daarover heen gaan. Over míjn speech en hoe zenuwachtig ík daar over ben. Dan denk ik: Paula toch, How can I make this about me? En wat ik merk, ondanks dat ik heel druk ben en heel aanwezig: dat ik soms graag alleen ben, in stilte. Misschien ben ik dan moe van mezelf.”
Je bent ook ‘heel vrij opgevoed,’ heb je wel eens geschreven. Je mocht alles, op piercings en tattoos na. Vind je dat jullie kinderen ook een vrije opvoeding krijgen?
“In ieder geval van mij. En ik denk dat Harmen door mij vrijer is geworden in de opvoeding. Mijn vader had een café en zag dus heel veel verschillende mensen, daar word je vanzelf ruimdenkender van. Harmen is wat klassieker opgevoed. Ik herinner me dat ik een keer nagellak op deed, en Rein (hun zoon, LV) dat toen ook wilde. Dus ik deed hem ook nagellak op, en dat vond Harmen bijvoorbeeld raar.”
Enkele jaren geleden werd een wetsvoorstel voor het opnemen van stilgeboren kinderen in geboorteregister. Wat ook veranderd is: de term ‘stilgeboren’ heeft het woord ‘doodgeboren’ in ongeveer vijftien jaar vrijwel volledig vervangen. Je hebt er helaas ervaring mee. Hoe belangrijk zijn deze veranderingen?
“Ik ben ook vrij núchter opgevoed, dus ik vind het naampje niet zo belangrijk. Hoe je het ook noemt, het blijft een ongelooflijke rotsituatie. In mijn geval leefde Belle nog, dus was ze inderdaad niet doodgeboren, maar was ze stil omdat ze niet huilde. Dus in die zin is ‘stilgeboren’ dan een betere term, al voel ik me nooit gekwetst als iemand een andere term gebruikt. Wat ik wel mooi vind, is dat we Belle alsnog hebben mogen aangeven, en dat ze nu ook in ons trouwboekje staat, samen met de andere kinderen.”
Is ‘Echte Gooische Moeders’ eindig, of zie je er ook een seizoen 5 en misschien nog wel meerdere van komen?
“Ik vind het mooi als er iets groots in het leven van iets ons gebeurt, dat als een rode draad door het seizoen loopt. In die zin is het op een gegeven moment klaar kunnen zijn, zou je zeggen, al vinden veel volgers juist het huis-, tuin- en keukengehalte heel leuk. Ik kan me ook voorstellen dat je voor nu even stopt. En over een paar jaar, als onze kleine kinderen pubers zijn, dan hebben we een geheel nieuwe dimensie.”
Mariska Bauer: 'Het gezegde dat werk voor het meisje komt, klopt in onze relatie'
