Lydia Schreuder-Bakker (35) is drie dagen over tijd als ze midden in de nacht wakker wordt met weeën die elkaar in no time opvolgen. De verloskundige wordt gebeld, maar is niet op tijd om bij de bevalling te zijn.
In de rubriek Bijzondere Bevallingen horen we de opmerkelijkste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
Lydia en haar man Bas zijn de trotse ouders van zoon Daley als ze opnieuw in verwachting raken. “Ik had last van bekkenklachten en was in het eerste trimester ’s ochtends misselijk. Verder had ik een goede zwangerschap”, vertelt Lydia. “Ik werk in de gehandicaptenzorg. Vanaf week 28 moest ik, vanwege de coronapandemie die toen heerste, verplicht kantoorwerkzaamheden doen. Dat kwam perfect uit.”
Ondertussen bereidt ze zich voor op de bevalling. “Het loopt altijd anders dan je verwacht. Toch vond ik het fijn om me voor te bereiden. Ik maakte een geboorteplan waarin ik schreef dat ik de navelstreng wilde laten uitkloppen voordat-ie doorgeknipt zou worden, dat ik liever geen pijnbestrijding en niet te veel poespas wilde. Ook wilde ik graag thuis bevallen. Dat was de eerste keer niet gelukt, omdat mijn zoon in het vruchtwater had gepoept. Ik hoopte dat dat nu wel zou kunnen. En ik wilde verticaal bevallen, bijvoorbeeld op een baarkruk, omdat het kindje dan meer ruimte heeft.”
Het is drie dagen na de uitgerekende datum als Lydia om 02.15 uur wakker wordt. “Ik had volop weeën. De eerste keren zaten er vijf minuten tussen, daarna twee. Ik downloadde een weeëntimer-app die al snel aangaf dat ik de verloskundige moest bellen. Ik maakte Bas wakker en liet hem bellen. Ondertussen was ik met persdrang op de wc gaan zitten. ‘De verloskundige komt eraan’, zei Bas. Maar het duurde te lang. Ik had het gevoel alsof de baby er elk moment uit kon vallen.”
Lydia probeert de weeën weg te puffen en geeft ondertussen over. “‘De baby komt eraan!’, riep ik naar mijn man. Hij herhaalde dat de verloskundige eraan kwam. ‘Kijk dan!’, riep ik terwijl ik naar beneden wees. ‘Volgens mij is het hoofdje al zichtbaar!’ Mijn vliezen braken, het water stroomde over de grond. ‘Bel de verloskundige!’ Dat deed hij. Door de luidspreker kreeg ik instructies.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Melanie beviel bewust drie keer zonder verloskundige: 'Mijn man wist intuïtief precies wat hij moest doen'
Bas haalt handdoeken en Lydia gaat op haar knieën zitten terwijl ze met haar ellebogen op de bedrand leunt. “Het hoofdje van ons kindje kwam eruit en Bas raakte in paniek. Hij dacht dat het lijfje meteen moest meekomen. Hij bleef herhalen dat ik moest persen, maar ik wist dat ik moest wachten op de volgende perswee. Twintig minuten nadat ik Bas had wakker gemaakt, ving hij onze baby op in een handdoek. Het hoofdje was nog blauw, maar kreeg snel weer kleur en ze begon gelijk zacht te huilen.”
Lydia is bang dat de navelstreng knapt, dus legt ze de baby op haar buik. “Ik was heel voorzichtig. We schoven de handdoek aan de kant om te kijken of we een jongen of meisje hadden gekregen. Het was een dochter: Faylin.”
De drie wachten op de komst van de verloskundige die ongeveer een kwartier later arriveert. “Na een controle bleek Faylin gelukkig helemaal gezond te zijn. Zelf moest ik nog bevallen van de placenta. En ik was uitgescheurd, dus moest gehecht worden.”
Lydia kijkt met een goed gevoel op de bevalling terug. “Vanaf de eerste wee zette ik de knop om. Ik wist dat het zover was en daar had ik vrede mee. Ook had ik vertrouwen in mijn lichaam. Laat maar komen, dacht ik, de natuur bepaalt. Ik had geen angst. Voor Bas was dat anders. Het overviel hem. Je leert van alles in de aanloop van de bevalling, maar niet wat je moet doen als je zonder verloskundige bevalt. Zelf zou ik op deze manier nog wel drie baby’s kunnen krijgen, maar Bas hoopt dit nooit meer mee te maken.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Rosalie kreeg hersenvochtlekkage door ruggenprik bij keizersnede, en pijnstilling werkte niet: 'In het donker lag ik te creperen'
