Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, vindt uitvaartverzorger Iede Hoorn. Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zo veel liefde.
Elke twee weken schrijft Iede Hoorn over bijzondere mensen en hun uitvaart. Om de dood bespreekbaar te maken en te laten zien dat er veel meer is dan koffie en cake.
Een groep monniken komt langzaam uit de schemer tevoorschijn. Lange, donkere habijten, zwart, omrande ogen en fakkels in de hand. Achter hen slaan de kerkklokken, gevolgd door een trompet en dan vanuit het niets een windvlaag. Het vuur flikkert en het publiek houdt de adem in. Ik sta, verkleed als engel, op een afstand toe te kijken met een glimlach van oor tot oor. We hebben hier zo lang en hard aan gewerkt en het is prachtig om te zien hoe alles samenkomt. Zo moet ik zelf op. Dit is geen toneelstuk. Dit is een uitvaart. De uitvaart van Peer.
Niemand van de genodigden wist dat dit ging gebeuren. Ze dachten dat de uitvaart erop zat, maar Peer had andere plannen. Hij wilde eindigen met iets heel speciaals, iedereen verrassen. Nou, dat is goed gelukt met deze performance. Verbaasd en tegelijkertijd geamuseerd kijkt iedereen naar de strijd tussen goed en kwaad, licht en donker, engelen en monniken. Een gevecht om het lichaam van Peer. Helemaal bedacht en tot in de puntjes uitgewerkt door Peer en mij.
Iede Hoorn over de uitvaart van Maud: 'Ze leefde maximaal en stopte op haar hoogtepunt'
Tekst gaat verder onder de afbeelding
Dat ik hier nu als engel sta, had ik een paar maanden geleden nooit kunnen bedenken. Peer was terminaal ziek en had in de krant een interview met mij gelezen. Dat stuk ging specifiek over dat uitvaarten tegenwoordig steeds bijzonderder worden en dat mensen mij voor een unieke uitvaart goed weten te vinden. Daarop nam Peer contact met mij op: ‘Hoi, ik ben Peer. Ik ben terminaal ziek, nog een paar maandjes te gaan, en ik wil alles goed regelen. Kom je langs?’ En ik kwam langs om zijn wensen te horen. Een gewrapte kist, een fort als locatie, hij had ook al goede ideeën voor op de rouwkaart. Bijzonder, dacht ik, maar niet buitenissig. Tot hij zei: ‘En dan wil ik vertrekken met een knal. Ik wil dat mensen, als ze napraten over mijn uitvaart, zeggen: ‘Dit hebben we nog nooit meegemaakt, en gaan we ook nooit meer meemaken.’’
‘Oké, heb je daar al ideeën voor?’ vroeg ik vervolgens. ‘Nee’, zei Peer. ‘Daar ben jij voor.’ Maar hij had wel wat steekwoorden om me op gang te helpen. ‘Denk aan geesten, vampieren, fakkels, vuur, donker, dood, hel, leven, hemel.’ Zijn mondhoeken krulden omhoog. Het moest echt een show worden en ik kreeg alle vrijheid om er iets unieks van te maken. Eenmaal thuis begon ik een script te schrijven en wat ik Peer ook voorlegde, hij vond alles fantastisch. Een koets met vier paarden? ‘De engste die je kunt vinden.’ Engelenvleugels? ‘Briljant.’
Kerkklokken? ‘Zeker weten.’ Zo schreven we samen zijn slotscène, de grote finale. En het mooiste van dit alles was de voorpret. Peer heeft hier zelf zo van genoten. Vanuit zijn bed regisseerde hij alles met heel veel plezier: ‘Kun je dat nog regelen? En wat nou als we dit doen?’
Marlies wilde geen uitbundige uitvaart: 'Alles wat mensen willen zeggen over mij, hadden ze tegen mij moeten zeggen'
Toen Peer daadwerkelijk overleed, voelde ik daardoor ook de druk om het perfect af te maken. Dit moest staan als een huis. Voor Peer. Door de vele huwelijken, was het fort pas tien dagen na zijn overlijden beschikbaar. Maar het was het wachten waard. Ik was die dag vroeg aanwezig. En ik was niet alleen. Zo’n dertig mensen stonden klaar om Peers visie tot leven te brengen. Rookmachines werden getest, headsets gecheckt, teksten werden door acteurs doorgenomen en de dragers van de kist kregen toneelles van één van de acteurs terwijl professionele make-up artiesten iedereen transformeerden.
Nog een laatste keer oefenden we, samen met Peer. We waren er klaar voor. De sfeer was heel bijzonder. Ook omdat het een geheim was. Na de laatste doorloop haasten we ons naar binnen om ons te verstoppen. Mijn engelenvleugels gingen weer af, want voor we iedereen konden verrassen, was ik eerst nodig in de rol als uitvaartverzorger. Terwijl de genodigden binnen druppelden, had ik moeite om mijn enthousiasme te verbergen. ‘Hier kunt u uw bloem achterlaten, daar vindt u de drankjes.’ Ze moesten eens weten wat er allemaal een paar deuren verder voor ze klaarstond…
De uitvaart van Quin (24): 'Zijn moeder zag eerst ravage van het dodelijke ongeluk en schrok toen ze de motor herkende en later haar zoon'
Tekst gaat verder onder de afbeelding
En toen was het tijd. De monniken kwamen op met fakkels in hun handen. Terwijl ze daar voor het fort stonden, ineens een windvlaag. Alsof Peer zelf een laatste regie-aanwijzing gaf. Daarna was het de beurt aan de engelen. Terwijl we liepen, werden we gevolgd door een spot, de muziek zwol aan en het begon zachtjes te miezeren. Het licht ving de regen en maakte het gevecht om Peer tot een magisch schouwspel. Donker versus licht. Goed versus kwaad. Theatraal, vol vuur en vleugels. Terwijl de koets wegreed, klonk zijn eigen stem. Een boodschap die Peer had ingesproken, speciaal voor dit moment. Zo sloot hij zijn laatste performance af. En wat voor één!
Ik vond dit één van de mooiste momenten uit mijn uitvaartcarrière. Het was een enorme productie, maar wat was het mooi. De mensen waren blown away en iedereen voelde: dit was Peer. Ludiek, creatief, eigenzinnig. Anders dan anders. Niet iedere uitvaart hoeft zo. Niet iedere uitvaart kán zo. Maar voor Peer kon het niet anders dan zo. En het was perfect.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Deze medewerker van Mysteryland kijkt al net zo verbaasd naar ons en de rouwauto'
Iede Hoorn (38) is uitvaartverzorger, auteur van Leven met de dood en bekend van zijn Instagrampagina waar hij foto’s en verhalen van uitvaarten post. Op LINDA. deelt Iede twee keer per maand een bijzonder verhaal in de hoop de dood meer bespreekbaar te maken en ook te laten zien dat er meer is dan koffie met cake. Iede is getrouwd en woont samen met Chris in Amsterdam.
Lees hier nog meer columns.
