Annelies Ludwig-Kaan (46) is 41 weken zwanger als ze naar het ziekenhuis gaat voor een echo en een CTG-onderzoek, maar tijdens die scan wordt ze vergeten. “Ik heb daar twee uur gelegen.” En ondertussen begon de bevalling.
In de rubriek Bijzondere bevallingen horen we de bijzonderste verhalen over bevallingen. Van moeders, familieleden, vrienden, kennissen en experts.
“Ik was op 22 april uitgerekend”, vertelt Annelies. “Maar er was nog helemaal niks dat wees op de komst van de baby. Op 29 april reed ik naar het ziekenhuis voor een echo. Na de echo werd het CTG-apparaat aangesloten. ‘Blijf maar lekker liggen’, zei de verpleegkundige. Na de scan mocht ik weer naar huis. Het duurde maar en het duurde maar. Op een gegeven moment drong het tot me door dat ze me vergeten waren.”
Ondertussen lijkt haar bevalling te beginnen. “Ik heb daar zo’n twee uur gelegen. Ondertussen kreeg ik harde buiken en weeën. Nergens was een verpleegkundige te zien. Ik probeerde de weeën te timen. Er zaten steeds zo’n drie minuten tussen, maar ik lag aan allerlei draadjes en kon nergens heen.”
Ze is gelukkig niet de enige op de kamer. “Er lag nog een vrouw en zij had haar man mee. Ik heb hem gevraagd of hij misschien iemand wilde zoeken.” Hij haalt hulp, maar niet de hulp waar ze op had gehoopt. “Ik zei: ‘Volgens mij is de bevalling begonnen’. Het antwoord? ‘Dat kan ik aan de buitenkant niet zien.’ Ik kreeg het advies om de verloskundige te bellen. Dat deed ik. Zij zei dat ik naar huis moest rijden. Daar zou zij ook naartoe komen en mij controleren. Ik reed zo snel mogelijk naar huis, ondertussen steeds weeën opvangend. Vooral in de bochten was dat best pittig.”
Annelies’ vader past op dat moment op haar zoontje. “Hij stelde voor om zijn tas te pakken en hem mee naar huis te nemen, maar dat deed ik liever zelf. Ik wilde niet stil zitten. Toen de verloskundige mij toucheerde bleek ik al zeven centimeter ontsluiting te hebben. Ze bood duizendmaal haar excuses aan, omdat ze me nog naar huis had laten rijden. Ze had niet door dat het echt al was begonnen, doordat ik zo ontspannen was.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Inez bevalt in bad met haar zoon erbij: 'Af en toe kwam hij mijn hand vasthouden'
De verloskundige belt het ziekenhuis. “Maar daar zouden ze geen plek hebben. Wat een onzin, ik had allemaal lege verloskamers gezien. We konden wel naar Lelystad. Inmiddels was mijn man ook onderweg naar huis. Volgens hem was Lelystad een slecht idee: daar stond een dikke file. Straks zou ik naast de A6 bevallen. Ik weigerde om thuis te bevallen, dus hebben we opnieuw het eerste ziekenhuis gebeld. De verloskundige drong aan en zei dat ze een stagiaire had en dat we verder niemand nodig hadden. Toen mochten we alsnog komen.”
Om 18.00 uur is Annelies weer terug in het ziekenhuis, waar ze nog geen anderhalf uur geleden wegreed. Om 18.50 uur wordt haar dochter Thura geboren. “Het was een razend snelle bevalling.” Hoe ze hier op terugkijkt? “Ik vond het vooral een grappig verhaal. Wie gaat er nu met gierende weeën in een auto zitten? Ik deed het gewoon.” En dat ze tijdens het CTG-onderzoek werd vergeten? “Ik denk dat het kwam door een personeelstekort, het was Koninginnenacht. Achteraf gezien had ik het misschien moeten melden, maar dat heb ik niet gedaan. Het is tenslotte goed gegaan.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Bijzondere bevallingen’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Nikita over zwangerschap na stilgeboorte: 'Bang dat ik weer zou bevallen van een dood kindje'
