Liesbeth Rasker (36) runt een Instagram-café waar elke maandag duizenden vrouwen (en een handvol mannen) elkaar advies geven. Speciaal voor LINDA. licht de kroegbaas een gespreksonderwerp toe.
'Reizen of werken? Het leven is te kort en vluchtig om te denken: hád ik maar'
In aflevering 108: ‘Ga ik een jaar op wereldreis mee met een gezin als nanny, of kies ik voor een goede kantoorbaan?’
Je hoeft helemaal geen vaste luisteraar van Suzan & Freek te zijn om diep geroerd te zijn door het nieuws dat zij niet lang geleden naar buiten brachten. Ik denk dat als je goed luisterde, je in heel Nederland een collectieve geschokte ademteug hoorde toen ze het bericht naar buiten brachten. Zo’n totaal goedzakkig stel, geen kwaad woord over te zeggen, en dan goddomme nog zwanger ook. Het liet simpelweg niemand ongeroerd.
'Met elk praatje daalde m’n zelfbeeld een beetje verder, tot ik met tranen in m’n ogen het pand verliet'
Inmiddels zijn alle optredens die eerst werden afgezegd nu deels weer opgepakt. Zo stonden ze vorige week op Concert at Sea en ParkCity Live. Die eerste werd live uitgezonden en ik kan je zeggen, na één minuut liepen de tranen al over mijn wangen. Dan stá je daar, ik kan het me gewoon werkelijk niet voorstellen hoe dat moet zijn. Bij ParkCity Live hield Freek een kleine toespraak. Hij vertelde de duizenden mensen die voor hem stonden: “Het heeft ons geleerd in het nu te leven. Niemand weet hoe het morgen is. Dus ga op reis, zeg die baan op en laat diegene waar je van houdt, weten: ik hou van jou.”
Het is jammer dat je vaak pas heel dicht met de dood te maken gehad moet hebben voordat je weet, doorvóelt, hoe kort en vluchtig het leven is. Ondanks dat ik met de dood opgroeide (mijn moeder overleed toen ik 10 was) en ik zelf een soort sluimerende overtuiging heb dat ik niet ouder dan 44 zal worden, denk ik nog te vaak: oké, dat komt later wel. Over een paar jaar.
Zeker de laatste jaren ben ik naar mijn smaak te veel terechtgekomen in een leven dat nu ploetert om later van te genieten, terwijl dat later geen gegeven is. Het is een levenskunst om die balans goed te houden. Om niet roekeloos te leven alsof er geen morgen is. Maar om óók te waken voor een bestaan dat zich vooral richt op een later dat zich nog maar moet bewijzen er te zijn. Die balans heb ik voor m’n gevoel nog niet in de vingers. Soms wel, vaker niet.
Zo’n vraag over reizen als nanny of een kantoorbaan, ik hoefde er geen seconde over na te denken. De meeste kroeggenoten ook niet trouwens. Iedereen zei dat zo’n jaar een dusdanig unieke gebeurtenis is dat je dat moet doen. Ook tijdens een jaar wereldreis leer je een hoop, zo niet veel meer. En elke les vormt je voor je verdere leven. Ik hoop dat de vraagsteller die reis gaat maken. Dat ze de wereld opsnuift en opzuigt. Zich vult en voedt met het leven, ervaringen, tegenslagen en hoogtepunten. Zodat je nooit, vroeg of laat, hoeft te denken: hád ik maar. Want daar is het leven nou eenmaal te kort en vluchtig voor.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Wat doe je als je de kledingstijl van de man met wie je datet of samen bent afschuwelijk vindt?'
