Kristel van Olphen (39) heeft het allemaal: een fijn leven in de randstad, leuke baan en een groot gezin. Ze is – zoals ze zelf zegt – het prototype bakfietsmoeder die wekelijks heel wat havercappu’s wegwerkt.
Toch blijft een buitengewone interesse voor lijkvindingen jarenlang aan haar knagen. Aan LINDA.nl vertelt ze hoe ze, net voor haar veertigste, het roer (deels) omgooit.
Al zo lang als Kristel zich kan herinneren, is ze gefascineerd door het vak. “Als ik vroeger met mijn ouders op zaterdagavond tv keek, kwam er wel eens iets voorbij. Dan onderzochten ze bijvoorbeeld hoe en hoe laat iemand was vermoord. Ik vond dat toen al mega interessant”, vertelt ze.
Inmiddels werkt Kristel al twintig jaar als assistent in een tandartspraktijk. Werk dat ze met veel plezier doet: “Mijn huidige baan is absoluut niet de reden van mijn carrièreswitch en daar wil ik ook niet mee stoppen. Maar de fascinatie voor lijkvindingen bleef gewoon knagen”, vertelt ze. “Heel soms las ik iets in de krant en zocht ik naar opleidingen. Nu vond ik er een en dacht ik: ik ga het gewoon doen.”
Ze besluit een opleiding tot obductie assistent te volgen. Als obductie assistent doe je in- en uitwendig onderzoek op een overledene, op zoek naar de doodsoorzaak. Voordat Kristel aan deze opleiding begint, mag ze een dag meelopen met een bekende forensisch patholoog.
“We werkten met een mogelijke moordzaak en toen wist ik het eigenlijk meteen. Ik vond het fantastisch om met die mensen de puzzel op te lossen: wat is hier precies gebeurd?” Het trekt Kristel ook dat ze van zo dichtbij kan zien hoe het lichaam werkt. “Ik vind het interessant om te zien wat er gebeurt met organen als ze niet meer doorbloed zijn en het lichaam aan het ontbinden is.”
Kristel hoort vaak dat anderen van een baan als ‘lijkensnijder’ gruwelen. “De eerste reactie is vaak, bah, dat is niks, maar ze willen er wél meer over weten. Het is als een enge film waarbij je toch tussen je vingers door wil kijken.”
Kristels omgeving reageert heel enthousiast op haar carrièreswitch, maar ook een tikkeltje verbaasd. “Ik weet niet of er een bepaald type is dat dit soort werk doet, maar ik heb het gevoel dat de bakfietsmoeder daar niet per se in past. Mijn ouders snapten het wel meteen, die herkenden mijn fascinatie van vroeger.”
Vanaf januari werkt ze één dag in de week als obductie assistent in een mortuarium. De rest van de week staat ze in de tandartspraktijk. Kristel merkt ook dat mensen er veel respect voor hebben dat ze haar hart volgt. “Ik heb best een druk leven met twee jonge kinderen van twee en zes jaar, twee oudere stiefkinderen en een fijne baan. Mensen vinden het dan toch heel bijzonder dat je dan, op bijna veertigjarige leeftijd, nog het roer omgooit en een nieuw avontuur aangaat.”
Altijd omringd door doden: zo is het om forensisch patholoog te zijn
