Deze kinderpsycholoog legt uit waarom je angst voor monsters serieus moet nemen

Nieuws | Nieuws

07-05-2018 | Denise Mulder

Vandaag schreven we over Ilses dochter Pippa (3), die nachtmerries heeft overgehouden aan een show van K3. Een enge ‘mottige mot’ met een bulderende lach joeg het meisje de stuipen op het lijf.

Kinderpsycholoog Nelleke van Uden (39) legt uit wat enge figuren met je kind kunnen doen en hoe je een ’trauma’ voorkomt.

Lees ook:
Ilses dochter (3) heeft nachtmerries na show K3: ‘ik wil mijn geld terug’

Komt hard binnen

”Vanuit mijn ervaring kan alles eng zijn voor kinderen, zelfs Dolfje Weerwolfje”, vertelt Nelleke aan LINDAnieuws. ”Een meisje van drie is wel erg jong. Daar komt alles wat een beetje eng is, heel hard binnen.” Nelleke zou het verstandig vinden als de organisatie van dit K3 concert het geld terugbetaald ”Ze moeten zich realiseren dat die kinderen niet zomaar uit die zaal weg kunnen. Tijdens het kijken van een film is dat anders.”

Angsten serieus nemen

Als je kind bang is voor enge monsters of andere figuren, is het volgens Nelleke belangrijk om mee te gaan in de realiteit van het kind. ”Volwassenen zeggen altijd: monsters bestaan niet. Maar kinderen kennen die realiteit nog niet. Fantasie en werkelijkheid lopen bij hen door elkaar. ”Je kunt daarom beter tegen je kind zeggen: ‘Oh jeetje, wat eng. Maar zijn er ook lieve monsters?’ Je kunt bijvoorbeeld ook vertellen dat er een ander monster (of een knuffel) komt helpen om het monster te laten verdwijnen. Je moet de angst van een kind echt serieus nemen.”

Laat ze tekenen

Een kind van drie jaar (of jonger) is daar misschien nog te klein voor. Hen kun je iets laten tekenen met een goede afloop. Denk bijvoorbeeld aan het tekenen van het enge monster. ”Op deze manier krijgen ze controle terug. Benader de tekening ook met humor om het te relativeren. Alles wat zij overdag doen, heeft ’s nachts ook effect.”

Ouders belangrijkste rol

Het maakt volgens de kinderpsycholoog niet uit of je je kind wel of niet naar dit soort enge figuren laat kijken. Het ene kind is hier gevoeliger voor dan het andere. ”Ook heel sociale kinderen of kinderen die nergens bang voor lijken te zijn, kunnen angstig raken. Meestal gaat deze angst vanzelf wel over, maar als het dagelijks leven van het kind hierdoor beïnvloed wordt, zou ik overwegen om een kinderpsycholoog in te schakelen. Maar ouders hebben wel de belangrijkste rol.”