Julia besloot op haar achttiende een gevangene in Amerika brieven te schrijven. Uiteindelijk mondde dit uit in een relatie en verhuisde ze vorig jaar voor de liefde naar Amerika.
In een interview met LINDA.meiden vertelt de 19-jarige Julia over haar relatie met een Amerikaanse ex-gedetineerde.
Schrijven
Anderhalf jaar geleden kreeg Julia ineens het idee om een penvriendschap aan te gaan. Dat deed ze niet zomaar met iemand, maar met een gedetineerde in een Amerikaanse gevangenis. “In een aflevering van de serie Orange is the New Blackzag ik voor het eerst dat dit kon. De personages die toen een brief ontvingen waren zo gelukkig. Dat inspireerde mij om dit ook gewoon te doen. Het was voor mij wel duidelijk dat ik dit met iemand in het buitenland wilde doen en niet met een Nederlander. Dat voelde iets veiliger, omdat zo’n persoon toch niet snel bij je op de stoep zal staan.”
Zo gezegd, zo gedaan. Ze deed de nodige research en kwam uit op een Amerikaanse website waar ze haar potentiële penvriend kon uitkiezen. Ook kon ze zien waarom deze mensen vastzitten. “De eerste persoon die ik tegenkwam zat vast voor seksueel misbruik. Daar zou ik natuurlijk nooit brieven naar willen sturen, dus toen ben ik snel verder gegaan.”
Kyle
Uiteindelijk kwam ze uit bij Kyle. Ze vond hem er leuk uitzien én hij zat vast voor het verkopen van wiet. Iets wat Julia helemaal niet erg vond. Dé perfecte kandidaat dus. “Ik heb hem toen een brief geschreven en na anderhalve week ontving ik er een terug. Mijn moeder was degene die de brief op de mat zag liggen. Ze begreep niet helemaal waarom haar dochter opeens een brief vanuit een Amerikaanse gevangenis ontving.”
“Ik vertelde haar toen wat ik had gedaan, en waarom hij vastzat. Ze vond het eigenlijk allemaal wel interessant en leuk. Het was ook speciaal dat ik een brief terug had ontvangen. Hij vertelde namelijk dat hij veertien andere brieven had gekregen. Een paar had hij beantwoord, maar daar ontving hij nooit meer reactie op, en de andere vond hij niet interessant genoeg. Die van mij dus blijkbaar wel.”
De twee hebben een jaar lang over van alles en nog wat geschreven. Hun dagelijkse leven, wat ze leuk vinden en wie Kyle was voordat hij in de gevangenis belandde. Op een gegeven moment begon er toch wel meer te bloeien dan alleen maar een (pen)vriendschap. Julia werd verliefd. “Wanneer je naar elkaar schrijft, deel je echt alles. Hij zette al zijn gevoelens in de brieven en was heel eerlijk. Als er weer een nieuwe brief op de mat lag, werd ik heel blij. Wanneer je met elkaar schrijft is het zo dat je echt op iemands innerlijk valt. En dat gebeurde dan ook.”
Na een jaar contact werd Kyle vrijgelaten. Op dat moment was het mogelijk om te facetimen en elkaar nog vaker te spreken. Ze belden de hele dag door en deelden elk moment met elkaar. De taalbarrière was geen probleem voor Julia en het leeftijdsverschil ook niet. De twee verschillen namelijk twaalf jaar. “Voor mij is leeftijd nooit een probleem geweest. Kyle is 31 en ik ben 19, maar eigenlijk merk je daar niets van in onze omgang. Hij vond dat ook helemaal niet erg.”
Op een gegeven moment vroeg Kyle haar wat ze nou eigenlijk van elkaar waren. Op dat moment werd het allemaal exclusief. “Ik zei dat hij technisch gezien nog een vriend was, omdat hij er nooit naar heeft gevraagd. Hij vertelde toen dat hij me als zijn vriendin zou vragen als we elkaar voor het eerst in het echt zouden zien.”
Die eerste keer werd iets anders dan verwacht. Corona speelde namelijk een grote rol, waardoor Julia haar geplande vakantie naar Kyle niet kon doorzetten. “We hebben toen nog een half jaar lang met elkaar moeten facetimen en op een gegeven moment vroeg hij me om bij hem in te trekken. We hadden elkaar nooit in het echt gezien, maar waren zo gewend aan elkaar geraakt. Ik dacht toen: wat heb ik nou eigenlijk te verliezen?. Mijn moeder stond erachter en we waren beiden van mening dat ik altijd terug zou kunnen komen naar Nederland. Dus ik heb het gewoon gedaan.”
Eerste keer
De eerste keer dat Julia haar vriend dan ook ontmoette was ook meteen het moment dat ze bij hem introk. “Het voelde echt als thuiskomen. Ik voelde me meteen goed en veilig bij hem. Iedereen dacht dat ik gek was geworden, maar ik wist echt dat ik met hem samen wilde zijn. Voor onze relatie was het in het begin best lastig. We hebben echt wel ups en downs gehad en ik heb ook wel momenten gehad dat ik twijfelde aan mijn keuze. Maar hier hebben we samen aan gewerkt en dat gaat nu helemaal goed.”
“Ik kan helaas niet werken, omdat ik daar een werkvisum voor nodig heb, maar ik woon samen met hem in een camper in Dallas, Texas en we hebben het heel fijn samen. We zijn nu een paar maanden verder en zitten in het proces voor een visum. Ik heb er nu namelijk een waarmee ik twee jaar lang drie maanden in Amerika mag zijn. Dit betekent alleen wel dat ik heen en weer moet gaan in de periode dat ik niet hier mag zijn.”
Teruggaan naar Nederland hoeft op dit moment nog niet voor Julia, maar ze sluit niet uit dat ze ooit nog terugkomt. “We hebben een kinderwens en ik weet niet goed of ik mijn kinderen wil laten opgroeien hier. In Nederland is het allemaal echt wel wat beter geregeld. Dit jaar gaan we samen naar Nederland, dus dan kunnen we ook kijken wat we uiteindelijk willen doen. Misschien dat we wel hier willen blijven om ons leven samen uit te stippelen. We zien het allemaal wel.”