Sleutelbos tussen je vingers, telefoon en busje deo voor het grijpen. Vrouwen zijn op straat altijd op hun hoede voor seksueel geweld. ‘Hij sloeg me vol in mijn gezicht, duwde me op de grond en probeerde mijn broek uit te trekken.’
In LINDA.205 deelde Iris haar verhaal met journalist José Rozenbroek.
“Ik woonde een half jaar in Amsterdam toen ik ’s nachts naar huis fietste. Onderweg bleef een scooter met twee jongens achter me hangen. Mijn intuïtie stond meteen op scherp. Ik probeerde ze af te schudden door kleine straatjes in te slaan, maar ze bleven achter me rijden. Even later haakte een fietser aan. Toen wist ik zeker: foute boel.
Voor mijn appartementengebouw kwamen ze naar me toe. Een jongen hield me vast, de andere twee betastten me overal. Ik schreeuwde keihard in de hoop dat iemand me zou horen. Ik wist me los te rukken, ze grepen me opnieuw. Een van de jongens liet zijn broek zakken. Ik gaf hem een klap in zijn gezicht – ik weet nog steeds niet waar ik de moed vandaan haalde. Ze schrokken en gingen ervandoor. De hele nacht heb ik in de hal gezeten en alles herbeleefd.”
“Het gekke is dat ik me nog lang heb geschaamd. Had ik dit misschien toch uitgelokt? Het hielp niet dat Slachtofferhulp zei dat ik er als blonde vrouw over moest nadenken hoe ik over straat wilde gaan. Al ga ik in mijn onderbroek, dan nóg heeft niemand het recht aan me te zitten.
Wat me heeft geholpen is erover praten met mijn ouders en vriendinnen. Maar ik heb lang ’s avonds niet alleen over straat gedurfd, en ik ben ook verhuisd naar een veiliger buurt. Die respectloze houding naar vrouwen is echt een onderschat probleem. En zouden die knullen enig benul hebben hoeveel impact zoiets heeft?”
Lees ookZó steun je als partner, familie of vriend een slachtoffer van seksueel geweld
