Laurie (25) doet mee aan 'Expeditie Robinson': 'Ik sliep maar twee uur per nacht'

06-09-2018 | Kirsten Zijderveld

Laurie Scheerder uit Utrecht is één van de ‘Onbekende Nederlanders’ die dit jaar meedoen aan ‘Expeditie Robinson’. We spraken haar over haar ervaringen.

Ook doet ze een boekje open over de dingen die we ons állemaal afvragen.

Waarom hebben ze jou gekozen, denk je?

“Voor de aanmelding moesten we een filmpje insturen. De opdracht was om vuur te maken. Dat heb ik op mijn manier gedaan: met wodka, sigaretten en chips. Ik belandde in de top zeven van die week, en mocht naar de casting. Daar moest ik in allerlei gesprekken vertellen wat voor persoon ik ben, of ik fit ben, wat mijn favoriete kandidaten zijn uit het programma, enzovoort. Ik denk dat ik gekozen ben omdat ik niet nadenk over wat ik zeg.”

En toen mocht je meedoen. Hoe reageerde je op dat nieuws?

“Ik klapte helemaal dicht en snapte er níks van. Ik was benieuwd hoe ik zou reageren op bepaalde situaties en er is geen betere manier om jezelf mentaal en fysiek uit te dagen dan meedoen aan Expeditie Robinson. Maar ik ging er niet van uit dat het zou lukken. Het voelde als een droom die ineens uitkwam. Tegelijk schoot ik in de stress. Ik moest me ineens voorbereiden: ik heb een survivalcursus gedaan en mijn lichaamshaar laten groeien om vervolgens alles te laten waxen – een hel. Omdat ik tegen niemand iets mocht zeggen, heb ik alles in die periode gevlogd.”

https://www.youtube.com/watch?v=RkwvLt0a98Y

Wat vond je het állerergste aan het hele avontuur?

“Het mentale gedeelte. Ik sliep maar twee uur per nacht omdat ik alleen maar bezig was met het spel. Dat was slopend. Het slapen zelf viel ook écht tegen hoor, omdat je middenin de natuur en tussen de slangen en wildvreemde, snurkende mensen ligt. Ik had gehoopt dat ik meer zou kunnen genieten, maar vanaf het eerste moment was ik bezig met tactisch denken. Mijn tactiek was ervoor te zorgen dat iedereen mij leuk vond en mensen geen reden hadden mij weg te stemmen. Laten zien dat ik geen concurrentie was, maar wel een aanwinst voor het team.”

Lees ook
Deze vier kandidaten van ‘Expeditie Robinson’ hebben vermoedelijk níet gewonnen

Hoe was het om met BN’ers op een eiland te zitten?

“Daar kan ik helaas niets over zeggen, want dan zou ik al verklappen hoe het spel verloopt. Wat ik wél kan zeggen, is dat wij met Kamp Onbekend tijdens de proeven tegen BN’ers zó hard hebben gevochten. We zijn allemaal heel erg op elkaar afgestemd en bereid alles te doen om ze weg te spelen. Wij vonden ons – heel raar om te zeggen misschien – beter dan de BN’ers. Zij zijn gevraagd en doen mee omdat ze het leuk vinden of om hun carrière een boost te geven; wij waren er echt om te strijden. We waren ook niet starstruck. Het was meer: we gaan ze opvreten. Ze waren voor ons geen mensen meer, maar dingen die we moesten uitschakelen.”

Kun je nog wat dingen vertellen die we ons allemaal afvragen… bijvoorbeeld: mag je écht niet douchen?

“Er zijn vragen die ik regelmatig krijg en dat is er één van. En helaas: we mogen niet douchen. We stinken allemaal, er is geen deo, geen washandje. Je poetst je tanden niet zolang je in het spel zit en je moet poepen in het oerwoud – zónder wc-papier. Je mag je ook niet scheren. Ik had daar niet zo veel moeite mee, ik dacht: we gaan allemaal stinken en harig worden, we gaan allemaal ten onder. Vrouwen die ongesteld zijn krijgen wel tampons van de productie. Zelf mag je dat niet meenemen. Wel krijg je onbeperkt zonnebrand en water, en je mag twee setjes ondergoed, twee paar sokken, een shirt met lange mouwen en eentje met korte mouwen, een lange en een korte broek en een hoofddeksel meenemen.”

En wat was de absolute meevaller?

“De honger viel wel mee, omdat ik op een gegeven moment dingen ging stelen. Maar ik had ook minder heimwee dan ik had verwacht. Ik dacht constant aan thuis, maar op een positieve manier. De waardering die ik voor mensen heb gekregen is onbetaalbaar. Überhaupt dat je mensen thuis hebt die je kunt vertrouwen, want dat weet je op het eiland niet.”