Iedere keer als de politie in opspraak is, verschijnen de gekwetste posts van agenten. Van ‘ik heb een katje uit een boom gered dus geef me applaus’ tot larmoyante teksten van politiechefs die in hun ‘politiehart’ geraakt zijn door de kritiek.
Deze week weer na de terechte tirade van Sylvana Simons in de Kamer. Eerst hadden we Staphorst waar lokale holbewoners anti-Zwarte-Piet-demonstranten en Amnesty-waarnemers op misselijkmakende wijze aanvielen terwijl de politie toekeek en niets deed. Later deze week werd bekend dat een Rotterdamse agent die een Turkse garagehouder een kopstoot had gegeven, had gelogen in zijn proces verbaal: de politie beweerde dat de man verzet had gepleegd, maar dat was niet waar.
Het slachtoffer kon na twee jaar eindelijk zijn onschuld bewijzen met behulp van opnames van zijn beveiligingscamera. Als er geen beelden waren geweest, was dat onmogelijk geweest, omdat de verklaring van een agent zwaarder weegt. Dat is een beangstigende gedachte als je kijkt naar het welig tierende racisme en de waslijst aan misstanden bij de politie.
Het Rotterdamse korps vindt wat de agent gedaan heeft allemaal prima. Niet verwonderlijk, want op zich voldoet hij aan het profiel van het korps dat bekend staat om het walgelijke racisme dat vrijelijk wordt gedeeld in politie-apps en regelmatig de weg naar buiten vindt in gewelddadige confrontaties met burgers.
Er is een verontrustend lange lijst aan racistische incidenten bij de politie, niet alleen in Rotterdam. Keer op keer blijkt dat agenten zich laten leiden door hun primitieve onderbuik. Zo grepen ze niet in bij de boerenprotesten, omdat ze sympathie voor hen hadden. Daar sta je dan met je ‘neutraliteit’.
En dan wordt er van mensen vertrouwen verwacht in de politie en wordt er geprotesteerd dat er ook dingen goed gaan. Dingen hóren goed te gaan. Slachtoffers horen niet belazerd te worden. Agenten horen niet te liegen. Dat zou geen discussie moeten zijn.
De politie is er voor ons. Om ons te beschermen, zonder aanzien des persoons. Dat is geen gunst, maar een plicht. Wanneer ze dat bij een deel van de mensen niet doet, heeft de samenleving een ernstig probleem. Simons’ woede wordt breed gedeeld. Mensen willen gelijk behandeld worden, meer is het niet.
Hoe reageerde Minister van Justitie Yesilgöz? Door een karikatuur te maken van Simons en te beweren dat ze 60.000 agenten van racisme betichtte. Trollengedrag in de Kamer. Het is vals en debatonwaardig. Niemand zegt dat alle agenten racistisch zijn, wel dat de rotte appels aangepakt moeten worden.
Maar alles voor de show bij Yesilgöz. Deze week stemde een meerderheid van de Kamer, inclusief haar VVD, tegen een tijdelijke stop op uitzetting van Iraanse asielzoekers. Yesilgöz mag gevluchte Iraniërs dus naar hun onveilige land uitzetten. Maar gelukkig heeft ze een plukje haar afgeknipt.
'Influencers zijn als de graatmagere modellen op catwalks; ze verkopen een onhaalbare droom'
