Het is onmogelijk om je constant over alle ellende in de wereld druk te maken. Maar de relatief weinige aandacht die naar de Oeigoeren gaat, een vervolgde moslimminderheid in China, stemt bijzonder droevig.
China heeft geen enkele achting voor mensenrechten, daar lijden meer mensen onder in het land. Maar de manier waarop de overheid de Oeigoeren onderdrukt, vervolgt en ontmenselijkt is huiveringwekkend.
Dat de internationale gemeenschap daar vervolgens omzichtig mee omgaat, zou iedereen zorgen moeten baren. Het land is een economische supermacht met vetorecht in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties (sowieso, hef dat totaal achterhaalde vetorecht op) en dat heeft tot gevolg dat er bar weinig ondernomen wordt tegen de mensenrechtenschendingen. Na een recent bezoek aan het land hield de VN-mensenrechtenchef Michelle Bachelet het bij idiote verklaringen over ‘herziening van het Chinese antiterreurbeleid’. Alsof China dit doet wegens terreurdreiging door Oeigoeren.
Eerder al waren er berichten naar buiten gekomen over martelingen en Oeigoeren die van hun organen werden geroofd. Recent werd er dankzij een samenwerking van internationale media een boel informatie gedeeld die door een hack was vergaard.
Daaruit werd duidelijk hoe grootschalig de onderdrukking is en wat de zogenaamde heropvoedingskampen voor Oeigoeren inhouden. Namen, documenten, foto’s van gevangenen werd openbaar gemaakt en daarop waren gewone mensen te zien.
Angstige mensen, geboeide mensen, gebroken mensen met tranen in hun ogen. Hun blik recht in de camera, alsof ze ‘help’ schreeuwen zonder hun mond open te doen, zonder geluid te maken. Beroofd van hun vrijheid, vervolgd vanwege hun religieuze en culturele achtergrond, gedemoniseerd in eigen land, vergeten door de wereld.
Ik dacht dat we dat nooit meer zouden laten gebeuren.
