Nieuw jaar, nieuwe kansen, en dus voor velen tijd om te detoxen. Wat mij betreft kunnen de individuele voornemens inzake werk, inkomen en gezond doen geparkeerd worden. Die zijn altijd maar van korte duur. Laten we voor duurzaam gaan en ons focussen op één gezamenlijk doel; ontgiften van de bovenmatige drang naar doe-het-zelf-improvement en voortdurend geluk.
Millennials en Gen-Z’ers leven in een vrij hedonistisch tijdperk. We willen zo min mogelijk werken en het liefst vanuit een hangmat in Mexico of Indonesië.
Die ene copywriter op LinkedIn doet het, dus waarom wij eigenlijk niet? We willen heel veel geld verdienen en met vroegpensioen om rond ons dertigste te gaan genieten van het leven. Optimaal presteren met productiviteitsschema’s en succes mag geen falen kennen, dus gaan we en masse naar business-seminars van guru’s die ons voor fouten behoeden. Gezondheid bio-hacken we weer in balans na een weekend vol wijn en coke. Ons leven moet vooral uiterst comfortabel zijn en met zo min mogelijk tegenwind geleid worden.
Al tikken we een stukkie met een cocosnoot in de hand, hebben we een ton op de bank, gorgelen we ongezond eten met een sapkuur weg of doet ons bedrijf het nog zo goed; tegenslag ligt altijd op de loer. Wanneer we ons buitensporig hard focussen op alles dat voorspoed moet opleveren, ben ik bang dat het een bittere pil zal blijken als het allemaal niet lukt. Ik hoor mensen vaak zeggen: ‘ik heb het verdiend’, alsof er ergens een grote weegschaal staat die bepaalt dat als je maar hard genoeg werkt, alles in balans zal zijn. Wie geen leven vol privilege leidt, weet dat die weegschaal niet bestaat. Bovendien, we zijn helemaal niet eens meer écht bereid om hard voor geluk te werken. Het liefst gaan we voor wat de snelste route lijkt, door het aanschaffen van ogenschijnlijke short-cuts. Tien webinars, 1-op-1 coaching of een e-book doen ons geloven dat we jaren waarin juist ups en downs ons vormen, ons echte kennis en ervaring opleveren, het leven soms mooi, maar vaak ook klote is, overbodig zijn en we buffelen kunnen overslaan alsof het niets oplevert.
Misschien komt die overtuiging ook wel voort uit het feit dat we na jaren van ploeteren tegenwoordig niet eens meer in aanmerking komen voor een hypotheek. Keihard werken überhaupt niet echt meer loont en we met dat soort zaken omgaan door ons dan maar vol te gieten met drank en drugs. Accepteren dat het leven niet alleen maar leuk is, is een stuk lastiger als zelfs een beetje basisgeluk niet meer voorhanden is. Maar geluk is geen recht wat we kunnen halen alsof het een zuurdesem bij de bakker om de hoek is. We zullen het voor nu moeten doen met minder. En zelfs dan hebben we het goed. Voor wie echt verandering wil, raad ik aan het eigen geluk niet voorop te stellen. Verschil maken we tenslotte minder snel alleen. Dan duurt de hobbelige weg naar ons eigenlijk geluk misschien wat langer, maar des sneller zijn we met z’n allen tevree.
'Door mezelf bloot te stellen aan het onbekende heb ik het leukste jaar ooit gehad'
