Wie mijn columns vaker leest, weet dat ik een broertje dood heb aan daten. Om die reden doe ik het zelden, want naast dat ik eigenlijk geen zin heb om mezelf keer op keer te moeten introduceren, stellen we allemaal vaak onrealistische eisen aan onze dates.
Laatst werd ik door Bevriend Stel gepeild of ik open stond voor een door hen opgezette blind date. Ze hadden het idee dat ik goed bij een van hun vrienden zou passen. Nou ben ik de laatste die je op een blind date moet sturen, maar aangezien ik er nog nooit een had gehad, leek het me minstens de inspiratie voor een column waard. Waarvan akte.
Zoals het een blind date betaamt had ik geen idee om wie het ging. Geen namen, geen rugnummers. Alleen vijf minuscule feitjes – omdat ik niet ophield met zeuren over of ik een hint mocht – en de instructie om in Café Brecht te zoeken naar iemand met een sleutelbos voor z’n neus. De desbetreffende avond meldde ik me keurig vijf minuten te laat. Ik vond een vrolijke knapperd die ietwat ongemakkelijk en half op een doorgezakte fauteuil zat.
Terwijl we een glas champagne – met dank aan Bevriend Stel – en een cocktail naar binnen goten, begonnen we algauw het welbekende ‘wie ben je, wat doe je’-lijstje af te gaan. Er waren wat overeenkomsten op het gebied van werk en privé, dus in principe had Bevriend Stel prima werk geleverd. Toen het barpersoneel van het café een brief afleverde, werd duidelijk dat Blind Date en ik ons moesten melden bij een escape room. Slim gevonden door Bevriend Stel, want ideale omstandigheden om respectievelijk teamwork en stressbestendigheid te testen. Na een krap uur kwamen we de entertainmentsnelkookpan uit, zonder ruzie en met dorst.
We besloten om de hoek nog wat drankjes te doen om verder te kletsen. Op dit punt beginnen de vragen en antwoorden met betrekking tot carrière, toekomstvisie en hobby’s wat zwaarder te wegen. Mensen in hun 30’s die daten, scheiden vrij snel het kaf van het koren, omdat ze weten wat ze wel en niet zoeken. Dat maakt dat elke vraag of elk antwoord dat niet in het ideaalplaatje past, kan betekenen dat het schluss is. Dom, eigenlijk, want niemand is perfect. Als iemand op de eerste date niet naadloos op verwachtingen aansluit, blijft een tweede doorgaans uit. Echt een kans om iemand goed te leren kennen is er dan dus niet. Maar, wij hadden best leuke overeenkomsten. We waren enkel elkaars go-to-type niet.
Om die reden probeer ik daarom op date één nog geen eindoordeel te vellen. Tuurlijk, het is chill als je raakvlakken hebt en je iemand zou kúnnen zoenen als de sterren gunstig staan, maar het zou wat mij betreft niet het doel moeten zijn. Daarom leek mij dat de leuke klik met Blind Date genoeg reden was om nog een keer af te spreken.
“Stuur me een Tikkie voor de helft”, had ik gezegd nadat Blind Date betaalde. Dat hoefde niet, zei hij. “Van jouw deel kun je een andere date een keer trakteren…”
'Tijdens de koude maanden transformeer ik in een zure oude man, die nergens zin in heeft'
