Anne (35) komt op haar 28e in de vervroegde overgang. Ze krijgt te horen dat de kans op een zwangerschap klein is, maar toch wordt ze vier jaar later onverwachts zwanger van een zoontje.
Dat komt door een zogenoemd ‘escape-ei’: één van haar laatste eicellen, die alsnog springt.
Anne heeft diabetes type 1, vitiligo en een trage schildklier. Zulke auto-immuunziektes gaan vaak hand in hand met de vervroegde overgang. Haar internist is extra alert; ze vertelt dat Anne zich moet laten controleren op de vervroegde overgang. Zo gezegd, zo gedaan. Op de poli fertiliteit laat ze haar bloed en eierstokken onderzoeken. En inderdaad: ze krijgt de diagnose prematuur ovariële insufficiëntie. In Jip-en-Janneke-taal: ze zit in de vervroegde overgang.
“Dat was wel schrikken”, vertelt Anne. “Ik weet nog dat ik buiten het ziekenhuis stond en alleen maar kon huilen. Ik had al een aantal jaar een spiraal, dus ik had het niet doorgehad.” Er spoken allerlei vragen door haar hoofd. Moet ze nu aan kinderen beginnen? Kan dat überhaupt? En zo ja, hoe?
Jolanda (34) zit in de vervroegde overgang: onvruchtbaar maar wel een grote kinderwens
Ondanks hun kinderwens zijn Anne en haar vriend nog niet van plan om een gezin te starten. “Maar toen de keuze van me ontnomen werd, kwam er een oergevoel in me los.” De artsen geven haar één kans voor een ivf-traject, die ze meteen wil aangrijpen. Maar haar vriend is daar nog niet klaar voor, waardoor de relatie twee jaar later uiteindelijk stukloopt.
Ondanks de relatiebreuk probeert Anne alsnog zo snel mogelijk moeder te worden, vertelt ze. Een goede vriend biedt aan zijn sperma te doneren. Zodoende belandt ze een jaar later alsnog in het proces voor een eenmalige ivf-behandeling. “Dan kon ik tenminste zeggen dat ik er alles aan had gedaan als het niet lukte.”
Tijdens het proces ontmoet ze haar huidige vriend. “Ik moest op de derde date vertellen dat ik in de vervroegde overgang zat en kinderen probeerde te krijgen met een andere man”, lacht Anne. “Gelukkig rende hij niet weg. Sterker nog: op de dag dat ik mijn eicelpunctie had, zat ik samen met hem en de donor in de wachtkamer.” Helaas wordt ze niet zwanger van ivf; Anne moet accepteren dat ze geen moeder wordt.
“Ik was blij dat ik het geprobeerd had, maar vond het moeilijk als mensen in mijn omgeving kinderen kregen. Ik barstte in tranen uit als ik een reclame van ClearBlue voorbij zag komen. Het voelde alsof ik gefaald had als vrouw”, vertelt ze.
Arts over de impact van ivf op je seksleven: 'Na een inwendige echo heb je niet altijd zin in een vrijpartij'
Een paar maanden na de mislukte ivf-behandeling heeft Anne, dan 32 jaar, blaasontsteking. Ze moet aan de antibiotica, maar een onderbuikgevoel zegt haar dat ze eerst moest controleren of ze niet zwanger is. Dat doet ze. Tot haar schrik ziet ze twee streepjes op de zwangerschapstest staan. “Vier jaar lang dacht ik dat ik geen kinderen kon krijgen, dus ik kon het niet geloven. Ik was eens in het halfjaar ongesteld, dus de kans was klein dat ik spontaan zwanger werd.”
Ze koopt nog een test, die hetzelfde resultaat geeft. Anne is op dat moment al vier weken zwanger. Ook haar vriend, die van een toekomst zonder kinderen uitging, is verbaasd maar heel blij. Bij Anne is een ‘escape-ei’ vrijgekomen, blijkt. Een van haar laatste eicellen is alsnog gesprongen.
Als Anne twintig weken zwanger is durft ze eindelijk te geloven dat ze een baby in haar buik heeft. Ze begint met het inrichten van de babykamer en het kopen van kleertjes. “Ik voelde me zo goed tijdens de zwangerschap. Ik had ineens weer vrouwelijke hormonen en vormen.”
Haar zoontje wordt gezond geboren en is inmiddels drie jaar oud. Sinds haar bevalling focust Anne zich op andere factoren rondom haar vervroegde overgang. “Ik ben extra vermoeid en slaap slecht door de schommelende hormonen”, legt ze uit. “Je lichaam verandert en dat vraagt veel van je. Vooral als je dan ook nog een peuter in huis hebt.”
Ook haar uiterlijk verandert. Zo is ze heel erg afgevallen en haar huid wordt dunner, ziet ze. “Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude vrouw.” Ze is nu bezig om dat aspect van de overgang te accepteren, vooral door zo veel mogelijk over het onderwerp te praten en leren. Op haar Instagrampagina @anne_in_de_overgang deelt ze daarom haar verhalen en geeft ze tips voor hoe je voor je lichaam kunt zorgen tijdens de overgang.
Achteraf gezien is ze opgelucht dat de ivf-behandeling niet slaagde, vertelt ze. “Mijn zoon groeit nu op met een vader en mijn vriend heeft een zoon met zijn eigen DNA.” Af en toe ervaart ze een schuldgevoel tegenover lotgenoten. “Ik weet hoe pijnlijk het is als het niet lukt. Maar ik ben vooral heel dankbaar dat er een wonder is gebeurd.”
Victoria Koblenko zit te vroeg in de overgang: 'Kon de symptomen niet meer ontkennen'
