Alice kwam erachter dat haar vader niet haar biologische vader is

Alice ontdekte dat haar gewelddadige vader niet haar biologische vader is

Persoonlijk

17.05.2019 | 13:09 UUR | Verena Verhoeven

In de rubriek ‘Familieverdriet’ spreken we mensen over een aangrijpende gebeurtenis binnen hun familie. Deze keer vertelt Alice* dat ze er op haar 41ste achter kwam dat haar vader niet haar biologische vader is.

Alice: “Het voelt alsof ik het over een film heb, maar het is toch echt met mij gebeurd.”

1. Wat voorafging

Bedreiging met mes

“Ik werd in 1976 geboren, als enig kind van mijn vader Bob en moeder Anja. Toen ik vier jaar was, raakte mijn moeder zwanger van de buurman en dat liep uit op slaande ruzie tussen mijn ouders. Ik heb later in politierapporten gelezen dat mijn vader haar zelfs bedreigde met een mes. Mijn moeder koos voor de buurman en nam mij mee, maar omdat ze me verwaarloosde bepaalde de rechter dat ik terug moest naar mijn vader.”

Alcoholist

“Daar ging het ook niet goed. Hij is alcoholist en sloeg mij als hij te veel gedronken had. Ik heb al die tijd vrijwel geen contact gehad met mijn moeder, omdat ik bang was dat mijn vader dan boos zou worden. Ik zat vaak onder de blauwe plekken, maar niemand trok aan de bel en zelf was ik te bang om naar de politie te stappen. Op mijn zeventiende – na weer een nacht vol huilen, slaan en spullen kapot gooien – ben ik naar een vriendin gevlucht.”

Lees ook
Monique (47) werd jarenlang mishandeld: ‘Mijn ex sloeg me zeven keer knock-out’

Goede man ontmoet

“Ik bleef af en toe bij mijn vader langsgaan, omdat ik me toch verbonden voelde. Dan poetste ik bijvoorbeeld zijn huis, omdat hij daar niet toe in staat was. Met mij ging het steeds wat beter en op mijn 28e leerde ik mijn huidige man Frank kennen. Sinds dat moment ben ik eindelijk op een veilige plek met een goede man die mij begrijpt en steunt.”

2. Wat er gebeurde

Spermadonor

“Twee jaar geleden kreeg ik het nieuws dat mijn leven omsloeg. Op een verjaardag vroeg een – dronken – broer van mijn vader aan mij: ‘Je weet toch dat mijn broer niet je echte vader is, hè?’ Ik liep beduusd naar mijn man en barstte in huilen uit. Ik kwam er in de dagen daarna achter dat de hele familie het wist behalve ik. Bob was onvruchtbaar en mijn moeder is via een spermadonor zwanger geworden. Ze dachten dat het nooit uit zou komen.”

Lees ook
Marleen werd zwanger met behulp van een donor: ‘Mijn kinderwens was zó groot’

Confrontatie

“Ik heb al die tijd vrijwel geen contact gehad met mijn moeder, maar nu belde ik haar op om te vragen hoe het zat. Ze bevestigde het verhaal meteen. Bob ontkende het en loog er van alles bij, maar na een bevestiging van het ziekenhuis vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Ik had al bijna geen contact meer met Bob, maar vanaf dat moment heb ik het contact definitief verbroken.”

3. Wat de toekomst brengt

Eerder afscheid

“Ik heb destijds zoveel gehuild. Als ik had geweten dat Bob niet mijn biologische vader was, had ik veel eerder afscheid van hem kunnen nemen en had ik mijn leven niet zo door hem laten bepalen. Ik was kwaad op alles en iedereen en was ook al snel niet meer welkom bij Bobs familie. Alles viel weg. Net na het nieuws had ik een beetje contact met mijn moeder, maar dat verliep stroef. Ik zou haar nog wel willen spreken, maar zij laat telkens weer merken dat ze daar weinig behoefte aan heeft.”

Zoektocht naar biologische vader

“Ik startte een zoektocht naar mijn vader en schreef me in bij donordetectives. Zo kwam ik erachter dat mijn biologische vader buiten het huwelijk geboren is. We hebben dus familie van hem gevonden die helemaal niet van zijn bestaan afwist. Ik kwam erachter dat er veel meer mensen zijn die op latere leeftijd ontdekken dat hun familie niet zo in elkaar zit als ze dachten. Ik wil mijn verhaal dan ook graag vertellen om het taboe te doorbreken.”

Lees ook
Donorkind Merel-Lotte: ‘Als Jan Karbaat niet m’n vader is, ben ik opgelucht’

Eenzaam

“Ik werk met lieve mensen en heb een geweldige man, maar vooral op dagen als Vaderdag, Moederdag en kerst voel ik me desondanks eenzaam. Helaas kunnen Frank en ik ook geen kinderen krijgen. Ik mis een familie en merk vaak dat anderen niet begrijpen hoeveel pijn het doet. Vooral ‘je moet het loslaten’ hoor ik vaak. Maar het is een gevoel dat niet zomaar weggaat.”

Anderen ontmoeten

“Via de Facebookgroep Donorkinderen ben ik met veel kinderen die (één van) hun ouders niet kennen in contact gekomen. Bijna iedereen is verdrietig en boos en wil weten waar hij of zij vandaan komt. Het is heel fijn om met mensen te praten die iets soortgelijks meemaken. De eerste keer dat ik bij een meeting was, voelde het als thuiskomen.”

De toekomst

“Bijna dagelijks komt kwaadheid en onrust bij mij naar boven. Daarom blijf ik doorzoeken. Ik ben natuurlijk wel bang dat mijn vader helemaal geen contact wil, maar slechter dan hoe mijn gezin nu is, kan het toch niet. Ik wil zeker geen gezinnen uit elkaar trekken, geen erfenis ophalen en me niet met andermans leven bemoeien. Gewoon een keer zien: dáár lijk ik op.”

Lees ook
Karins dochter (8) werd geboren als jongen: ‘Mama, heeft jouw buik mij wel goed gemaakt?’

Motivatie

“Ondanks alles heb ik mijn opleiding af kunnen maken en heb ik nu een mooie baan in het onderwijs. Frank zegt wel eens dat het een wonder is dat ik niet in de goot beland ben, maar ik wilde zó graag beter terechtkomen dan Bob dat dat me motiveerde om door te zetten. Ook nu heb ik een sterke innerlijke motivatie; deze keer om mijn vader te vinden. Eigenlijk zou ik met elke vorm van familie al heel blij zijn. Ik hoop ontzettend dat het lukt.”

* De namen in dit stuk zijn gefingeerd. Deze zijn wel bij de redactie bekend. De foto dient ter illustratie.

Heb jij binnen jouw familie iets aangrijpends meegemaakt dat je graag (eventueel anoniem) zou willen delen? Mail dan jouw verhaal in het kort naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. ‘Familieverdriet’.