Michelle en Michelangelo

Eén van de deelnemers is Michelle (nu 20), die in 2016 meedoet. De zwangere Michelle is dan achttien en woont samen met haar dakloze vriend Michaelangelo in een klein kamertje van een begeleid wonenproject waar ze via Jeugdzorg aan gekomen is. Een baby is daar niet welkom, dus zoekt ze een nieuwe plek. “Ik had hulp nodig. Het maakte me niet uit hoe of van wie”, vertelt ze aan NRC. Het programma lijkt die hulp te bieden, en dus meldt Michelle zich aan.

Contract

Michelle en Michaelangelo tekenen een contract met BNNVARA, in ruil voor 750 euro. Met dit contract geven ze veel rechten weg, ontdekt NRC. Zo mogen de beelden worden uitgezonden zonder dat deelnemers deze eerst te zien krijgen. (Dit is inmiddels aangepast: ze worden nu wél vooraf getoond, stelt BNNVARA in een reactie.) Er komen zelfs camera’s in de babykamer te hangen, waar de jonge ouders onder meer ruziënd worden gefilmd. Drie van de vier deelnemers die NRC spreekt, wil tijdens de draaiperiode stoppen, maar contractbreuk betekent een boete van 5000 euro. Aan NRC rekent Michelle voor dat dit voor haar schuldsanering betekent, en dat stoppen voor haar daarom geen optie was.

Hulp

De beloofde hulp krijgt Michelle niet van het programma, zegt ze tegen de krant: ze heeft zélf een huis moeten zoeken. Bij de verhuizing wil ze geen camera’s, maar die zijn er toch. Uit angst voor de boete stuurt Michelle de cameraploeg niet weg. Triest genoeg wordt de baby later uit huis geplaatst. Michelle en Michaelangelo willen dit absoluut niet in de uitzending hebben. Maar “ze bleven appen, mailen en bellen”, en ze zwicht, ook vanwege de contractbreuk.

Lees het hele artikel van NRC over ‘Vier handen op één buik’ hier.